ΕΥΡΩΠΗ

Η πιθανότητα αναγκαστικής «συγκατοίκησης» του Μακρόν με μία εθνικιστική και αντιμεταναστευτική κυβέρνηση προκαλεί πολιτική αναταραχή στη Γαλλία, φόβο στην Ε.Ε. και σενάρια για την «επόμενη ημέρα».

Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκε η ενίσχυση των δεσμών των Στρατών των δύο χωρών μέσω της επαύξησης των δράσεων της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας.

Οι νέες ανακαλύψεις κοιτασμάτων στην Ευρώπη και οι καθυστερήσεις λόγω έλλειψης υποδομών και χρηματοδοτήσεων.

Τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις, απόρροια σεισμικών οικονομικών αλλαγών και μετασχηματισμών που συντελούνται σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Οι αλλαγές αυτές συνδέονται κυρίως με τις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, καθώς και με τις δύο σχετικά πρόσφατες οικονομικές κρίσεις: την κρίση του 2008 και την πανδημική κρίση του 2020.

Η ψηφοφορία που θα κρίνει εάν κερδίζει δεύτερη θητεία στην προεδρία του εκτελεστικού οργάνου της Κομισιόν θα πραγματοποιηθεί σε τρεις εβδομάδες, στην πρώτη ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η ευρωπαϊκή πολιτική περιβάλλοντος και οι επιμέρους πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την προστασία της φύσης είναι ένα πεδίο που προσφέρεται για κοινές δράσεις, θέσεις και πρωτοβουλίες των δημοκρατικών – προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας. Διότι κοινό χαρακτηριστικό των προοδευτικών – δημοκρατικών […]

Η πολιτική αβεβαιότητα «παγώνει» νέες επενδύσεις και παραγγελίες σε Γαλλία και Γερμανία.

Το «success story» της Μεσογείου γλιτώνει την Ευρωζώνη από την ύφεση.

Ενώ η Γερμανία βρίσκεται σε ύφεση, η Ισπανία είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη οικονομία της Ευρώπης και στην Ελλάδα, μετά την πανδημία, το 44% των θέσεων εργασίας συνδέεται με τον τουρισμό.

«Ενας αδύναμος Μακρόν, ένας χλωμός Σολτς και μία Μελόνι που ξεχειλίζει δύναμη. Αυτό είναι το νέο πρόσωπο της Ευρώπης».

Ανω του 30% των γαλλικών και των ελβετικών επιχειρήσεων έχουν στα διοικητικά τους συμβούλια κάποιον με υπουργική ή κοινοβουλευτική εμπειρία.

Oι περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν την άκρα Δεξιά για αριστερούς λόγους, όχι επειδή είναι ρατσιστές ή υπέρ της βίας.