ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Εκ τοις κοιλίας μητρός μου» και μιλάει στην «Κ» στο πλαίσιο της Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου.

Επτά νέοι καλλιτέχνες της σύγχρονης δημιουργίας μάς λένε τι θα άλλαζαν στους σπουδαιότερους πολιτιστικούς οργανισμούς και θεσμούς της χώρας, αν αναλάμβαναν τη διεύθυνσή τους.

Πριν από δέκα χρόνια η «Κ» φιλοξενούσε ένα ρεπορτάζ για τα 60 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών με το αιώνιο ερώτημα για τις παραστάσεις της Επιδαύρου: να δοκιμάζονται νέες αναγνώσεις ή όχι;

Η «Κ» σκιαγραφεί πώς το Φεστιβάλ Επιδαύρου επτά δεκαετίες από την επίσημη έναρξή του, το 1955, έχει βάλει ισχυρό αποτύπωμα στην ανάπτυξη –οικονομική, πολιτιστική–της ευρύτερης περιοχής.

Ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος, πρωταγωνιστής στην Ορέστεια του Αισχύλου, που σκηνοθέτησε ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, μιλά στην «Κ» για την πτυχή στον χαρακτήρα του Ορέστη που τον συγκινεί περισσότερο, την αρχαία τραγωδία και την πορεία του στον χώρο.

Η εξέλιξη του φεστιβάλ, από τη μεταπολεμική αρχαιολατρία στις σύγχρονες διεθνείς παραγωγές με διάσημους καλλιτέχνες.

Ξάφνιασε το πρόγραμμα για το 2025-2026 του Εθνικού Θεάτρου της φρέσκιας καλλιτεχνικής διευθύντριάς του Αργυρώς Χιώτη.

Μερικές δεκάδες μέτρα από τα περίπτερα της ΔΕΘ που φιλοξενούν την Εκθεση Βιβλίου απέχει το ΑΠΘ – χτίστηκε πάνω στο κατεστραμμένο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, η νέα φιλοσοφία και οι χώροι που θα αντικαταστήσουν το Ρεξ.

Οι «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ, με τη ματιά της Μαρίας Μαγκανάρη, στην Πλάγια Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

«Γιατί τετέλεσται; Τετέλεσται και τίποτα, η πλήρης αρμονία. Αιώνια να δημιουργούμε, σε τι μας βοηθάει,/ Οταν το δημιούργημα στο τίποτα θα πάει;» λέει ο Μεφιστοφελής στην τελευταία πράξη του «Φάουστ» του Γκαίτε (μτφρ. Πέτρος Μάρκαρης).

Ο Αρης Μπινιάρης πάντρεψε σχεδόν υποδειγματικά το θεατρικό θέαμα με ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα της δυτικής σκέψης.