ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι άραγε οι μέθοδοι των ταμπλόιντ φυλλάδων και του ριάλιτι οι καταλληλότερες για να συζητήσει ο κόσμος μας μια υπόθεση που αφορά τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης; Την υπόθεση της «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας».

Τρομοκρατία, οικονομικό κραχ και ιοί κινητοποιούν τη συλλογική φαντασία ακριβώς επειδή πρόκειται για θεαματικά συμβάντα ενός πολιτισμού δομημένου στο αίσθημα ασφάλειας. Αφορούν τον πυρήνα της ύπαρξής του. Αυτόν απειλούν με αποσταθεροποίηση.

Ιδανικοί για να εκπροσω­πή­σουν, πόσο μάλλον μετά την υπέρλαμπρη γαμήλια ένωσή τους, τη σύγχρονη –χολιγουντιανής κατα­γωγής– μυθολογία για έναν κόσμο όπου η διαση­μότητα υπηρετεί τους ευγενέστερους σκοπούς του πολιτισμού του.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συμφωνία με τα κράτη μέλη αποφάσισε σήμερα ότι δύο ειδικές ευρωπαϊκές αγορές τηλεπικοινωνιών θα παύσουν να υπόκεινται σε ρύθμιση και ότι δύο ακόμη αγορές πρέπει να επαναπροσδιοριστούν για να αντικατοπτρίζουν τις εξελίξεις στις αγορές και στην τεχνολογία.

Αυτό που έχει σημασία σε αυτές τις εποχές της μεγάλης σύγχυσης είναι να διαχωριστεί ο εθισμός από την ανοχή. Είναι και το δυσκολότερο, αλλά το μοναδικό βήμα προς την πρόοδο της μιντιακής δημοκρατίας.

Για ποια δημόσια τηλεόραση να μιλήσουμε σε μια χώρα όπου ουδείς νόμος και κανόνας εφαρμόστηκε ούτε καν για τη λειτουργία της ιδιωτικής, ενώ η περίφημη ανεξάρτητη αρχή ελέγχου της, το ΕΣΡ, επίσης λειτουργεί στα ακραία όρια της νομιμότητας.

Η περίπτωση Ολάντ δεν είναι ανεξάρτητη από το συνολικό πολιτικό περιβάλλον, από τις εγγενείς αδυναμίες της πολιτικής απέναντι στην παραπαίουσα ευρωπαϊκή και εν προκειμένω γαλλική οικονομία.

Η είσοδος στην αγορά της κινητής τηλεφωνίας, που σχεδιαζόταν εδώ και πολύ καιρό, ήταν μια «φυσιολογική εξέλιξη και πρόκληση», με την εταιρεία να έχει σήμερα μετατραπεί σε «4 play» πάροχο, προσφέροντας υπηρεσίες κινητής, σταθερής τηλεφωνίας, διαδικτύου και οπτικοακουστικού περιεχομένου.

Η τελετή ορκωμοσίας του νέου δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας αποτελούσε μια άκρως αποκαλυπτική αφήγηση της δημοκρατικής μας ευρυχωρίας, αλλά και των εγγενών ελαττωμάτων της μιντιακής της λειτουργίας.

Η ιστορία της Κιμ Καρντάσιαν έφθασε να αποτελεί φαινόμενο και μοντέλο των ακροτήτων του καπιταλισμού, όπου ο ίδιος ο παραγωγός είναι και το προϊόν, με μια εξωφρενικά ανόητη και κενή ουσίας, αλλά σκανδαλωδώς δημοφιλή διαδικασία πώλησης της «προσωπικής εικόνας».

Ελληνες πολιτικοί σπεύδουν είτε να επιδείξουν με αμεσότητα τη θρησκευτική τους πίστη ως προσόν εκλογικώς αξιοποιήσιμο είτε να κλείσουν το μάτι σε συμβολισμούς της, αναγνωρίζοντας την εκλογική σημασία της συγκίνησης που θα προκαλέσουν.

Το ισραηλινό «Μπιγκ Μπράδερ» αποτελεί ένα είδος συμπυκνωμένης μικρογραφίας της βαρβαρότητας, η οποία επικρατεί γύρω από το σπίτι του εγκλεισμού, με την αλληλοεξόντωση δυο λαών, οι οποίοι αδυνατούν να συμβιώσουν σε μια στενή λωρίδα γης.