ΕΚΘΕΣΗ

Εξω, στην πλατεία Τραφάλγκαρ, ζέστη, ήλιος και πλήθη από τουρίστες, μια μουσικός που τραγουδούσε Μπιτλς είχε το δικό της ακροατήριο. Ο συνήθης συνωστισμός ήταν ενισχυμένος από τις καιρικές συνθήκες, σπάνιες γι’ αυτήν την εποχή. Η National Portrait Gallery είχε το δικό της κοινό.

Στους Βοτανικούς Κήπους Μαρί Σέλμπι της Φλόριντα, η ζωή του «ήσυχου Σκαθαριού» ανθίζει ξανά μέσα από μια έκθεση αφιερωμένη στο πάθος του για την κηπουρική.

Η επέτειος των 100 χρόνων από τον θάνατο του Αμερικανού ζωγράφου Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ (Φλωρεντία, 1856 – Λονδίνο, 1925) τιμάται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης με μια νέα έκθεση που επικεντρώνεται στα νεανικά χρόνια του ζωγράφου στο Παρίσι.

Στην έκθεση του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς (Λάκης Παπαστάθης: αναζητώντας τη χαμένη εικόνα – μέχρι τις 20 Ιουλίου) ο επισκέπτης δεν θα αντικρίσει ούτε ένα έργο του Στέφανου Δασκαλάκη.

Ένας παλιός κόσμος ζωντανεύει στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου, την ίδια στιγμή που ίχνη από τις αρχαϊκές πόλεις του νησιού εντοπίζονται ακόμη ανάμεσα σε ξερολιθιές και ξωκλήσια.

Η ανελέητα φεμινιστική πορεία πέντε δεκαετιών στην έκθεση «Ο κίνδυνος ήρθε χαμογελώντας».

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης, παρατηρούμε τη μεγαλύτερη τάση στους χώρους πολιτισμού: τις λεγόμενες immersive εμπειρίες, που δίνουν άλλη διάσταση στα έργα, προσφέρονται για πετυχημένες selfies και προβληματίζουν για την ουσία τους.

Η έκθεση «David Hockney 25», η μεγαλύτερη που έχει διοργανωθεί ποτέ για τον Βρετανό ζωγράφο, παρουσιάζει 456 έργα, που καλύπτουν την περίοδο 1955-2025 και σκιαγραφούν μία εντυπωσιακή καριέρα επτά δεκαετιών.

Η έκθεση που εγκαινιάζεται στις 11 Απριλίου στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης μας υπενθυμίζει ότι η εποχή της εικόνας γεννήθηκε το 1839, αλλά η επιθυμία γι’ αυτήν είναι παλαιότερη. Ας θυμηθούμε τους σκοτεινούς θαλάμους του 18ου αιώνα και τον αγώνα τόσων εφευρετών να προχωρήσουν τη δυνατότητα της φωτογραφίας.

Το Hours βρίσκεται ήδη εκεί…

Πριν από έναν αιώνα, η μοντέρνα ζωή διεκδικούσε μια πλατιά εκπροσώπηση. Το 1925, η Διεθνής Εκθεση των Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι αποτέλεσε ορόσημο όχι μόνο για τη διεθνή καθιέρωση των νέων τεχνών αλλά και για τη δικτύωση ενός συστήματος παραγωγής και ενός τρόπου υποδοχής της καινοτομίας.

Ο διεθνής Κύπριος εικαστικός PASHIAS μάς συστήνεται σε πρώτο πρόσωπο, λίγο πριν από τα εγκαίνια της νέας του έκθεσης στην Αθήνα.