ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Ο Περικλής Κοροβέσης είχε ίσως συνοψίσει το πολιτικό του στίγμα σε συνέντευξή του στην 50η επέτειο από την επιβολή της δικτατορίας στη χώρα. «Το σημαντικό είναι ότι στη χούντα, εγώ ήμουν ελεύθερος», είχε πει.

Οι μελέτες που πραγματεύονται διεθνείς διαστάσεις της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, επικεντρώνονται συνήθως στις σχέσεις της χώρας μας με τις μεγάλες δυνάμεις.

Το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ήταν το αποκορύφωμα των τεταμένων σχέσεων στις σχέσεις Αθήνας – Λευκωσίας κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας. Ο Ιωαννίδης και οι υποστηρικτές του αξιωματικοί, οι οποίοι εκτέλεσαν το πραξικόπημα, θεωρούσαν το Μακάριο το κύριο εμπόδιο για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο ελεύθερος ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης άρχισε να εκπέμπει μέσα από το κτίριο γύρω στις επτά το απόγευμα, μεταδίδοντας συνθήματα, που εμψύχωναν τους φοιτητές και καλούσαν το λαό σε συμπαράσταση και αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας. Η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής τότε, μόλις είκοσι δύο χρόνων, ήταν η μοναδική γυναίκα εκφωνήτρια του ραδιοσταθμού και έμεινε στη θέση της από την ώρα που ξεκίνησε να εκπέμπει ο σταθμός, μέχρι και την ώρα που σίγησε.

Στην Υπηρεσία Λογοκρισίας δούλευαν ως λογοκριτές αξιωματικοί, δημοσιογράφοι και υπάλληλοι της Προεδρίας. Επίσης συστάθηκαν υπηρεσίες λογοκρισίας για το βιβλίο, το σινεμά, το θέατρο χωριστά.

Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώνονται άμεσα και ραγδαία, σε μια ιδιαιτέρως αρνητική για την Ελλάδα συγκυρία.

Οπως συμβαίνει συχνά σε περιπτώσεις πολιτικών ανοιγμάτων εκ μέρους αυταρχικών καθεστώτων, το εγχείρημα του Γεωργίου Παπαδόπουλου το 1973 προκάλεσε αμφίπλευρες πιέσεις τόσο από αυτούς που το θεωρούσαν ανεπαρκές όσο και από αυτούς που το θεωρούσαν ανεπιθύμητο και επικίνδυνο.

Μηνύματα για τη συμπλήρωση 52 ετών από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, στέλνουν με ανακοινώσεις τους, τα πολιτικά κόμματα.

Διπλωματική δραστηριότητα της χούντας στη Μέση Ανατολή με στόχο να ενισχύσει τους δεσμούς με τον αραβικό κόσμο.

«Το καθεστώς είχε καλέσει τους ξένους δημοσιογράφους στο Πολυτεχνείο για να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια ότι όλα έβαιναν καλώς αλλά η επίσκεψη δεν έπεισε τους ανταποκριτές. Τα πάντα έμοιαζαν με καλοστημένο θέατρο…» έγραφε η Le Monde στις 21 Νοεμβρίου 1973. 
 

Ε​​ίναι ένα κρίσιμο βιβλίο. Καθώς οι δεκαετίες περνούν και η μνήμη αδυνατίζει, οι μεγάλοι ξεχνούν. Οσο για τους νεότερους, οι στρεβλώσεις που έχουν μεσολαβήσει αποτελούν σκάνδαλο, όπως το αδιανόητο «Η χούντα δεν έπεσε το ’74».

«Κύριε, όχι μ’ αυτούς», η ιστορία των ανθρώπων που αντιστέκονται και απαντούν σε ένα τυραννικό καθεστώς.