ΔIAΓΩNIΩΣ

Ο Γιάννης Δραγασάκης δεν μπόρεσε να παραστεί. Το πνεύμα του όμως δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παρουσιαζόταν το άρτι εκδοθέν έργο του Αριστείδη Μπαλτά με τον τίτλο «Ονόματα του κομμουνισμού». 

Θα μπορούσε να είναι υπέροχη σκηνή κλασικής ιταλικής κωμωδίας. Κατεγράφη όμως ως είδηση στα χρονικά της εθνικής μας φαρσοκωμωδίας. Πρωταγωνιστής, «στέλεχος του “Ρουβίκωνα”», υψηλόβαθμο παρακαλώ, το οποίο επιστρέφοντας στο διαμέρισμά του ύστερα από «επιτυχημένη ενέργεια» διαπιστώνει ότι έχει πέσει θύμα διάρρηξης. 

​Ανιστόρητος δεν είναι μόνον όποιος δεν γνωρίζει τα πράγματα του παρελθόντος που συνηθίζουμε να αποκαλούμε Ιστορία. 

Η πριγκίπισσα Ρένα αγαπάει τον απλό λαό, κατανοεί την αφέλειά του και δεν χάνει την ευκαιρία να ρίξει ένα βλέμμα συμπαθείας στις αδυναμίες του. 

Ο κύριος Τζουζέπε Κόντε, υποψήφιος πρωθυπουργός της αντισυστημικής πλειοψηφίας στην Ιταλία, έκρινε σκόπιμο να εκθέσει τους τίτλους των σπουδών του.

Πόσο είναι το 2% των δέκα εκατομμυρίων; Ελάτε τώρα, εύκολο, 200.000. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Δεν χρειάζονται τόσοι για να οργανωθεί μια γιορτή στο Σύνταγμα από πολίτες που θα πανηγυρίζουν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.

Οποιος πιστεύει ότι η Ιστορία είναι καταδικασμένη να προοδεύει συμπαρασύροντας και τα ανθρώπινα υλικά της, προκειμένου να ερμηνεύσει την επανάληψη των συνθηκών, υποστηρίζει πως ό,τι στην πρωτότυπη εκδοχή του είχε τη μορφή τραγωδίας επανακάμπτει σαν φάρσα. 

Αν το πρόβλημα περιοριζόταν στην άγρια επίθεση μερικών τραμπούκων του υποκόσμου στον Γιάννη Μπουτάρη, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για εντοπισμένη κοινωνική νόσο. 

Ποία η «ενέργεια» της βαριοπούλας; Μην πάει ο νους σας στη φυσική, στη σχέση βάρους, όγκου και ταχύτητας ή ό,τι άλλο. Ομιλώ ως αδαής. Η «ενέργεια» της βαριοπούλας, του σφυριού και της πέτρας είναι ένα αμιγώς ιδεολογικό και πολιτικό πρόβλημα.

​«Ο πολιτικοποιημένος μαθητής ή φοιτητής» υπήρξε ένα από τα αγαπημένα ρεφρέν του προοδευτικού λυρισμού στα χρόνια της μεταπολίτευσης. «Η δημοκρατία χρειάζεται ενεργούς πολίτες, κι ας είναι και τούβλα». Και τα τούβλα οικοδόμησαν μια κοινωνία χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που καταναλώνει περισσότερη πολιτική από όση μπορεί να επεξεργαστεί με τις γνώσεις της ή με τη σκέψη της. 

Τις προάλλες, ομάδα επτακοσίων γονέων με επιστολή τους ζήτησε από το υπουργείο Παιδείας να καταργήσει την ενότητα περί «έμφυλων ταυτοτήτων» από τις ειδικές εβδομάδες επιμόρφωσης, ή όπως αλλιώς τις λένε.

​​«Επιτέλους δώστε μας την ευκαιρία να γίνουμε αυτό που είμαστε, πραγματικοί αριστεροί». Θα είναι η γραμμή του κ. Τσίπρα στις επερχόμενες εκλογές;