ΔIAΓΩNIΩΣ

Το ελληνικό πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης είναι προϊόν της αποχουντοποίησης. Η παλαιά γενιά των καθηγητών που μονοπωλούσαν έως τότε τη διαχείρισή του, φοβούμενη την εσχάτη των ποινών της δημοκρατίας, την κατηγορία της συνεργασίας με τη δικτατορία, παρέδωσε τα ιδρύματα στο φοιτητικό κίνημα και στους πνευματικούς του.

Εχασα την ψυχραιμία μου, το ομολογώ. Οταν βρέθηκα μπροστά του, δεν σκέφτηκα ότι για την κατάστασή του φταίει το σύστημα, οι κοινωνικές ανισότητες και το υπαρξιακό κενό των καιρών μας. 

«​​Μια νέα πόλη στην οποία οι άνθρωποι θέλουν να ανήκουν… Σπάσαμε στεγανά και ήρθαμε κοντά. Πολίτες, πανεπιστήμια, ιδιωτικά ιδρύματα, εταιρείες, ΜΗΚΥΟ». Ομιλείτε την ελληνικήν; Εάν την ομιλείτε, θα νομίσετε προς στιγμήν ότι δεν την ομιλείτε, διότι τα ως άνω αναφέρονται στης γης τη διαμαντόπετρα. 

Ημέρες τώρα ήθελα να το πω, όμως ο καταιγισμός ιστορικών γεγονότων και η ιλιγγιώδης πρόοδος της χώρας δεν μου άφησαν χώρο. Είναι όμως κρίμα ο σεμνός αυτός αγωνιστής της επιστήμης και της δημοκρατίας να μείνει αδικαίωτος. 

Δέκα περίπου χρόνια κύλησαν από την ημέρα που ο «Ελλην λαός», όπως τον αποκαλούσε ο τότε πρωθυπουργός του, έφαγε κατραπακιά και έκλινε ως ικέτης την κεφαλήν εις τους δανειστάς του. Τίποτε το φοβερόν. 

Τι να κάνει άραγε εκείνος ο λεβέντης ο οποίος παρελαύνων ως μαθητής έστειλε μια ηρωική μούντζα στην εξέδρα των επισήμων; Θα μου πείτε, το έκανε κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα εναντίον των μνημονίων και της γερμανικής μπότας.

Αν η Μαρίν Λεπέν ηγηθεί της συντηρητικής αντιπολίτευσης, τότε όντως υπάρχει πρόβλημα. Ακόμη κι αν η πρωτιά της στην προχθεσινή δημοσκόπηση διαψευσθεί στις κάλπες των ευρωεκλογών.

Καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας έργων εκλαϊκευμένης επιστήμης με εμπορική επιτυχία, όπως «Η κόμη της Βερενίκης», ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι και ευρωβουλευτής του Ποταμιού.

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις». Φράση-κλειδί της ενδοσυζυγικής συνεννόησης. Η Αριστερά τη μετέτρεψε σε φράση-κλειδί της πολιτικής της. Η πραγματικότητα της ζωής στη χώρα δεν είναι αυτή που βλέπουμε με τα μάτια μας. Αυτή είναι ένα «νόμισμα», ένα «φάσμα», σαν της Ελένης στην Τροία που θα έλεγε και ο Ευριπίδης. 

Τα μάρμαρα μας μάραναν. Δεν εννοώ τα ένδοξα των αρχαίων ερειπίων. Αναφέρομαι εις τα άδοξα των σύγχρονων ερειπίων, για την ακρίβεια του ερειπωμένου κέντρου της πρωτεύουσας. 

Τσαλάκωσε τον ορθολογισμό μας η διαπίστωση ότι το συντριπτικό ποσοστό των συμπατριωτών μας πιστεύει στον Θεό. Παραγνωρίζουμε τρεις σημαντικές παραμέτρους, που δεν αποτυπώνονται σε μία ερώτηση και μία απάντηση. 

Η Ορθόδοξη Eκκλησία διευκολύνει τον πιστό της με κάθε τρόπο. Δεν απαιτεί κατήχηση, όπως ο καθολικισμός, ούτε τον φορτώνει με ενοχές, όπως ο προτεσταντισμός.