ΔIAΓΩNIΩΣ

Οταν διάβασα ότι ο Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε για παιδεραστία από το δικαστήριο εφρικίασα. Τον άνθρωπο δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου, μου είναι μάλλον αδιάφορος, το ύφος του καλοβαλμένου και πολλά υποσχόμενου δεν μου είναι συμπαθές, και, όταν σε όλα αυτά προστέθηκε η καταδίκη της παιδεραστίας, προσπάθησα να τον βγάλω απ’ το μυαλό μου. 

Η συνύπαρξη της Ακρόπολης με τη σύγχρονη πόλη ποτέ δεν υπήρξε δεδομένη. Ο Παρθενών δεν είναι ένα απλό ιστορικό κειμήλιο, όπως τα Φόρα των αυτοκρατόρων στην Ρώμη. 

Η ανοησία, η αγραμματοσύνη, η αυτάρεσκη ημιμάθεια, η αγένεια και το κακό γούστο είναι κοινωνικά αγαθά. Ή μάλλον υπήρξαν κοινωνικά αγαθά όσο προκαλούσαν την αντίδραση αυτών που δεν ήθελαν να τα απολαύσουν. 

«​Για να παραμείνει η Ελλάδα στο προοδευτικό στρατόπεδο». Είναι η φράση που συγκράτησα από το κείμενο όπου συνωστίσθηκαν οι 100 υπογραφές της κίνησης «Γέφυρα».

Η κυρία Ερη Ρίτσου με μέμφεται επειδή την περασμένη Κυριακή στο σημείωμά μου με τον τίτλο «Αριστερή διανόηση και πολιτική ορθότης» αναφέρω λανθασμένα ότι ο πατέρας της ποιητής Γιάννης Ρίτσος έγραψε ποίημα για τα τανκς που χορεύουν στους δρόμους της Πράγας. Εχει δίκιο. 

Για τον φεμινισμό και τις φεμινίστριες ο πόλεμος των δύο φύλων έχει περίπου την ίδια ηλικία με τον Τρωικό. Ή, για να μεταφερθούμε σε βιβλικό περιβάλλον, από τον καιρό που ο Θεός αποφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο.

Θέλετε δηλαδή να πείτε πως η ανθρώπινη ποιότητα Πολάκη δεν υπάρχει σε άλλους πολιτικούς χώρους εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ; Θέλετε να πείτε ότι κανείς πολιτικός από άλλον χώρο δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευθεί την ισχύ του για να πάρει δάνειο όταν ο επιχειρηματίας πτωχεύει επειδή η τράπεζα του το αρνήθηκε; 

Ποια ήσαν αυτά τα φιλανθρωπικά ιδρύματα στα οποία σε παλαιότερους καιρούς πήγαιναν άπορες κορασίδες για να μάθουν κέντημα, πλέξιμο, να μαγειρεύουν γιουβαρλάκια και γεμιστά ώστε να μη μείνουν άοπλες; 

Αν βλέπαμε τον Μανώλη Βασιλάκη, εκδότη της Athens Review of Books, να οδηγείται με χειροπέδες στο δικαστήριο, είναι βέβαιο πως αρκετοί από εμάς θα είχαμε εξεγερθεί για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης.

Τόσοι πανεπιστημιακοί στεγάζονται στον οίκο της Αριστεράς, τόσοι διανοούμενοι και άλλοι τόσοι καλλιτέχνες απολαμβάνουν τη θαλπωρή των ιδεών της, και με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ακόμη δεν κυκλοφόρησαν κείμενο με υπογραφές για να καταγγείλουν την απόπειρα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.

​​Πόσος Καβάφης μπορεί να βγει από το στόμα σας, αβίαστα σαν την ανάσα σας, στις κρίσιμες στιγμές του βίου σας;

Περνάει τόσο καλά με τον εαυτό του και το έργο του κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Είναι η μεγάλη του προσφορά. Δεν είναι και λίγο σε καιρούς μάλλον δυσμενείς σαν τους δικούς μας, που τον δημόσιο βίο τον λυμαίνονται διάφοροι σερνάμενοι, να βλέπεις κάποιον με τέτοια και τόση αυτοπεποίθηση.