ΔIAΓΩNIΩΣ

«Δεν θα ξεμπλέξουν εύκολα με την Αριστερά». Επιτέλους ο κ. Τσίπρας ανακάλυψε την Αμερική. Ο ίδιος μπορεί να νομίζει ότι έφτασε στην Ινδία, όμως όντως είναι η Αμερική. Οποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, όση κοινοβουλευτική άνεση κι αν έχει, θα χρειαστεί πολύς κόπος για να βρει την άκρη στον λαβύρινθο που έχτισε η τετραετία.

Για τους γνήσιους αριστερούς η μεσαία τάξη, ή τα μεσαία στρώματα, ήταν κάτι σαν την κατάρα της κοινωνίας. Ηταν χειρότεροι κι απ’ τους μοβόρους καπιταλιστές, οι οποίοι, αν μη τι άλλο, επέτρεπαν στο προλεταριάτο να αποκτήσει ταξική συνείδηση και να επαναστατήσει. 

Συγκεντρωθείτε, παρακαλώ. Σταματήστε για λίγο έστω να σκέφτεστε τους συμμορίτες της εφορίας και, για να τονώσετε το ηθικό σας, σκαρφαλώστε στα υψίπεδα της πολιτικής μας ζωής. 

Πώς θα κυβερνήσεις αν δεν ξέρεις την τέχνη του κυβερνήτη; Χειρότερα ακόμη, αν σου λείπουν τα διανοητικά όπλα για να την αποκτήσεις;

Σκεφθείτε μόνον ότι εδώ και δέκα χρόνια η δημόσια ζωή μας στρέφεται αποκλειστικά γύρω από την οικονομία και τους λογαριασμούς της. 

Ακουσα πως ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στον Alpha ζήτησε συγγνώμη για τις μετατάξεις στη Βουλή συγγενών της μεγάλης αριστερής οικογένειας. 

Κανονικά θα έπρεπε να περιμένω την επίσημη ανακοίνωση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Φοβάμαι, εξάλλου, μήπως την τελευταία στιγμή κατά λάθος την πρώτη θέση την καταλάβει ο Μπίστης αντί για τον Γραμματικάκη.

Ενας γαϊδαράκος προχωράει φορτωμένος με δύο καλαθούνες. Ναι, ναι, σωστά το μαντέψατε. Αυτός ο γαϊδαράκος είναι ο Ελληνας. 

«Δεν έχω ανάγκη από χρήματα… Εχω ανάγκη από αισθήματα… από όνειρα που κατοικούν στα δέντρα… Εχω ανάγκη από ποίηση…». Μερικοί μόνον στίχοι από το ποίημα της Ιταλίδας ποιήτριας Αλντα Μερίνι στο οποίο εξετάσθηκαν χθες οι υποψήφιοι των Επαγγελματικών Λυκείων.

Σήμερα δεν γίνεται παρά να ξεκινήσω με τις ευχαριστίες μου προς τον πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα, διότι –ελπίζω θα το προσέξατε– στην τελευταία συνέντευξή του είπε ότι σχεδόν μας κάνει τη χάρη προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές.

Η αγένεια, το θράσος, το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ που τολμάς να μου μιλήσεις», η χυδαία επίδειξη στερεοτύπων του ανδρισμού δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψουν. 

Σπαρακτικό το παραμύθι του Aντερσεν. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, αφόρητη παγωνιά, και το κοριτσάκι δεν τολμάει να γυρίσει σπίτι του. Δεν έχει πουλήσει ούτε ένα κουτί σπίρτα όλη μέρα και φοβάται μην τη δείρει ο πατέρας της.