ΔIAΓΩNIΩΣ

Η καζούρα είχε πλάκα. Hταν μια περισσότερο ή λιγότερο σπασμωδική αντίδραση στην ανία της τάξης και στο βάρος της πειθαρχίας. Είχε πλάκα όταν ο δάσκαλος ήταν τοποτηρητής της πειθαρχίας, και η καζούρα ήταν τόσο πιο διασκεδαστική όσο πιο κοντά σε έφερνε στην τιμωρία. 

Αν είχαν διαβάσει έστω πέντε στίχους του Ελύτη από το «Αξιον Εστί» ή το «Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», δεν θα κακοποιούσαν με τόση άνεση την ιστορική μνήμη. 

Το «Οχι» δεν το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Το είπε ολόκληρος ο ελληνικός λαός, διότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, οπότε καλόν θα ήτο να μην αναφέρεται το όνομά του ή, και αν αναφέρεται, να μην προβάλλεται υπέρ το δέον. 

Αχ, αυτός ο ρυθμός των συνθημάτων. Βαθιά ριζωμένος στην ψυχή μας, μπορεί να σωπαίνει για καιρό, όμως όταν προκύψουν οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες, ξεπηδάει και πάλι. 

Αν κάποιος πρότεινε ψήφο με ταχυδρομικά περιστέρια για τους εκτός συνόρων ψηφοφόρους, οι αντιδράσεις θα ήσαν κατανοητές. 

Αστυνομικοί διακόπτουν την προβολή προκειμένου να συλλάβουν ανηλίκους που παρακολουθούσαν ταινία ακατάλληλη για την ηλικία τους. Πατέρας δείχνει τη μητέρα του παιδιού του. «Αυτή μας έστειλε την αστυνομία». 

Ξέρω ότι θα απογοητευθούν ορισμένοι πρώην φίλοι, αλλά και μερικοί νυν συνάδελφοι, όμως η εισαγγελέας Πρωτοδικών Καλλιόπη Θεολογίτου ζήτησε την αρχειοθέτηση της δικογραφίας η οποία στηρίχθηκε στην καταγγελία του Παναγιώτη Δημητρά.

Η φωτογραφία της υποδέχεται τους επιβάτες του μετρό στον σταθμό «Ακρόπολη». Στέκει μπροστά στον Παρθενώνα με το χέρι υψωμένο σε χαιρετισμό κι ένα μπουκέτο στα χέρια, σαν να χαιρετάει την κομψότητα που μοιράζεται με το μνημείο. 

Δεν αποτελεί πρόβλημα για τους καπνιστές η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους που ίσχυε και έως σήμερα, αλλά επειδή δεν ίσχυε θα αρχίσει να ισχύει από σήμερα – η εύπλαστη γλώσσα, βλέπετε, μας βοηθάει να περνάμε αβρόχοις ποσί τις προκλήσεις των καιρών.

«Ρατσιστικός οχετός κατά μεταναστών και προσφύγων», «ακροδεξιό ύφος». Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη κατηγορήθηκε η κ. Φαίη Νικητοπούλου. Δεν τη γνώριζα μέχρι προχθές, όπως δεν γνώριζα και την ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, οργάνωση της οποίας προΐστατο μέχρι προχθές.

Ολη μου η συμπάθεια σε όσους έφαγαν τα νιάτα τους ζητώντας από τους Αμερικανούς να γυρίσουν σπίτια τους και τώρα φρικιούν με τον αλλόκοτο πρόεδρο που εγκαταλείπει τους Κούρδους στο έλεος του Ερντογάν. 

Ακούμε σαρία, μας φαίνεται κάτι απόκοσμο σαν τις ανθρωποθυσίες. Το απωθούμε στον χώρο της αφαίρεσης. Μια μορφή δικαίου είναι, λένε.