ΔΑΣΜΟΙ

Οι Βρυξέλλες έλαβαν αντιπρόταση από τις ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις και ετοιμάζονται για όλα τα σενάρια για τους δασμούς.

Ο Τραμπ στα τέλη Μαΐου είχε απειλήσει να επιβάλει δασμούς 50% στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά δύο ημέρες αργότερα συμφώνησε να αναβάλει αυτόν τον δασμό μέχρι τις 9 Ιουλίου.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πουν σήμερα, Πέμπτη, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αν θέλουν γρήγορη εμπορική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες με κόστος να έχει η Ουάσιγκτον καλύτερους όρους ή να κλιμακώσουν τη μάχη με την ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της αμερικανικής κυβέρνησης, η αξία του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) των ΗΠΑ διαμορφώθηκε στα 29,184 τρισ. δολάρια το έτος 2024.

Οι αγορές αρχικά ενθουσιάστηκαν με τη νίκη του Nτ. Τραμπ. Η υπεραπόδοση της οικονομίας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, ιδιαίτερα μετά την πανδημία, ονομάστηκε «αμερικανικός εξαιρετισμός» και η προσδοκία ήταν ότι θα παραμείνει κεντρικό αφήγημα της παγκόσμιας οικονομίας.

Οι ΗΠΑ παραμένουν η ισχυρότερη υπερδύναμη στον πλανήτη. Αυτή τη στιγμή. Καμία άλλη χώρα δεν διαθέτει τον μοναδικό συνδυασμό τεχνολογικής υπεροχής, εξοπλισμών και πληροφοριών. Η αμερικανική υπεροχή φαίνεται σε κάθε μεγάλη διεθνή κρίση. Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, ούτε η Ουκρανία ούτε το Ισραήλ θα είχαν πετύχει τους στόχους τους.

Δεν γονατίζουν από τους δασμούς και τις διεθνείς εντάσεις, συνέχεια στην άνοδο βλέπουν αναλυτές.

Η Κίνα σόκαρε τις ΗΠΑ με την ικανότητά της να κατασκευάζει και να αποστέλλει προϊόντα ταχύτερα και φθηνότερα σε πρωτοφανή κλίμακα.

Μόλις τρεις μήνες πριν οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ελβετίας και της Σουηδίας είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι έχει κλείσει ο κύκλος χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής. Αμφότερες, ωστόσο, προχώρησαν αυτήν την εβδομάδα σε νέα μείωση 0,25% ενώ αντίστοιχη κίνηση έκανε και η τράπεζα της Νορβηγίας.

Για να στείλουν εμπορεύματα στις ΗΠΑ από την Κίνα πριν από τις 12 Αυγούστου.

Στα 2 δισ. δολ. τα χρέη της αλυσίδας πώλησης ειδών σπιτιού At Home.

Η εμμονή επί χρόνια της Δύσης στις ανοικτές αγορές υπηρέτησε με συνέπεια τη μεγέθυνση του χρηματοπιστωτικού τομέα που έφερε μεν άπειρα υπερκέρδη στους διαχειριστές κεφαλαίων, αλλά υπονόμευσε από την άλλη την παραγωγική βάση των εθνικών οικονομιών και λειτούργησε διαβρωτικά στην προοπτική της παγκόσμιας ανάπτυξης.