Αθηναϊκά Plus

Πρώτο σοκ: οι θερμοκρασίες. Δεύτερο: ο τρόπος που οι Αθηναίοι του 1964 έβλεπαν τους τουρίστες της εποχής. Τρίτο και σημαντικότερο: ο ειδησεογραφικός πλούτος του Ιστορικού Αρχείου της «Καθημερινής» μέσα από διαφημιστικές καταχωρίσεις, αναγγελίες παντός είδους αλλά και μόνιμες στήλες αθηναϊκού ενδιαφέροντος…

Θα μπορούσε να είναι ένα από τα ωραιότερα σημεία θέασης του Ιερού Βράχου, ένα μοναδικό μπελβεντέρε με το ανεπανάληπτο πανόραμα της κλασικής Αθήνας να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου…

Το χωριό Αγάπη στην Τήνο είναι κυριολεκτικά να το αγαπήσεις. Σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά της ενδοχώρας, με στενά σοκάκια και κατάλευκα σπίτια, βούιζε κάποτε σαν ζωντανή κυψέλη.

Αναμεταδίδει από την τελετή τού ύστατου χαίρε ο καλός φίλος της στήλης, ιατρός Νίκος Παΐσιος: «”Ο θάνατος του ποιητή είναι η συντέλεια μιας γέννησης”, γράφει κάπου, πολύ σοφά, ο Γιώργος Σεφέρης.

Οταν μια ποιοτική εκδήλωση μνήμης γίνεται σταθερός θεσμός αποκτά αυτόματα εκπαιδευτική ακτινοβολία: μαθαίνουμε να τιμούμε αυτούς που δεν είναι πλέον κοντά μας, προσφέροντας για το κοινό καλό.

Καμιά φορά τα άστρα στον ουρανό ευθυγραμμίζονται και ένας τόπος καταφέρνει να αξιοποιήσει μόνιμους κατοίκους ή επισκέπτες, ανθρώπους που θα δείξουν στοργή στην κληρονομιά του.

Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν από 2-3 χρόνια σε μια περιήγησή του στη Βόρεια Ελλάδα με δύο από τους εγγονούς του. «Η Ιστορία μαθαίνεται από τα βιβλία, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος δάσκαλος από το ταξίδι.

Ο σεισμός του Φεβρουαρίου του 2023 στην Τουρκία άφησε πίσω του 53.000 νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες αστέγους, ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις.

Στην κορυφή του λόφου Πιτύκι, στο βορειοανατολικό τμήμα της Λέρου, η ιστορία του νησιού είναι συγκεχυμένη στο πιο σημαντικό μνημείο του.

Με καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα η Ελλάδα δεν έχει τόσο στενούς αδελφικούς δεσμούς όσο με τη Γαλλία. Από τον γαλλικό φιλελληνισμό ώς τον βαρώνο Ντε Κουμπερτέν που αναβίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και από το πλοίο «Ματαρόα» ώς την αμέριστη υποστήριξη που είχε η Ελλάδα το 2015, η σχέση μεταξύ των δύο χωρών και των δύο […]

H είδηση ήταν σαν κεραυνός εν αιθρία χθες το πρωί όταν μάθαμε για τον θάνατο του γκαλερίστα Γεράσιμου Καππάτου. «Εφυγε» στα 67 του χρόνια ύστερα από σύντομη μάχη με μια μορφή καρκίνου.

Πατρίδα των εθνικών ευεργετών αδελφών Ριζάρη, ένας τόπος που ενσαρκώνει την πάλη του Ηπειρώτη με την πέτρα, τη δυσκολία, τον μόχθο, το Μονοδένδρι σε αποζημιώνει με την ομορφιά του.