ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ

Η διάπραξη αδικήματος σε βαθμό κακουργήματος από πρόσωπα που φέρονται να εμπόδισαν τη διασωλήνωση γυναίκας ασθενούς με κορωνοϊό στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», η οποία ήταν αρνήτρια της πανδημίας και τελικά απεβίωσε, τίθεται στο στόχαστρο της Εισαγγελίας.

Ικανοποίηση εκφράζει η Κομισιόν για την επίτευξη του στόχου τού 70% πλήρως εμβολιασμένων ενηλίκων στην Ε.Ε.

Οι συγκεντρώσεις των «αντί» στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν οι πρώτες. Ηταν όμως οι μαζικότερες: από τις συνηθισμένες λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες, τώρα σε κάποιες χιλιάδες, και μάλιστα μήνα Αύγουστο.

Φαντάζομαι ότι θα μας παρουσίαζε να φλυαρούμε ακατάπαυστα, κλεισμένοι σε έναν δικό μας κόσμο – ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί.

Τόση φασαρία για τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, κουβέντα όμως για το τι γίνεται αφού περάσεις την πύλη.

Στις αίθουσες αναμονής του αεροδρομίου Ηρακλείου δεν έπεφτε καρφίτσα. Αρκετοί επιβάτες, κυρίως Βαλκάνιοι και Ανατολικοευρωπαίοι, κυκλοφορούσαν με τις μάσκες στο πιγούνι.

Για να έχουμε επίγνωση των μεγεθών: να συγκεντρωθούν σε μια πόλη 5.500.000 δέκα χιλιάδες άνθρωποι είναι ένα γεγονός που το προσπερνάς.

Παρά τις όποιες αντιξοότητες, η χώρα πρέπει να τραβήξει μπροστά. Και οφείλει να πετύχει.

Μετά τα επεισόδια στο συλλαλητήριο των αντιεμβολιαστών έγιναν 47 προσαγωγές.

Στη ριζοσπαστική Αριστερά διακρίνονται για τις λεκτικές εκκεντρικότητές τους. Ξεκίνησαν με τη «δημιουργική ασάφεια», πέρασαν στην «ολιγαρκή αφθονία» και τις τελευταίες ημέρες επινόησαν την «προαιρετική υποχρεωτικότητα».

Φαντάζομαι ότι πολλοί έχουμε πέσει σε συζήτηση με αρνητές είτε του ιού είτε του εμβολίου, με την ελπίδα ότι θα τους μεταπείσουμε.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά θα το σκεφτόμουν πολλές φορές πριν αποφασίσω να μπω στα «μεικτά». Οχι στα μπάνια, όπως έλεγαν κάποτε, αλλά στα θέατρα, τα σινεμά και τα μουσεία.