ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Θυμάμαι παλαίμαχους ηγέτες της Αριστεράς, όταν τους κατηγορούσαν οι εσωκομματικοί τους αντίπαλοι για δεξιά ή αριστερή παρέκκλιση –αυτή ήταν η δόκιμη λέξη στην κομμουνιστική ορολογία–, αυτοί, άλλες φορές απολογούμενοι και άλλες αντεπιτιθέμενοι, υποστήριζαν πως δεν υπάρχει δεξιά ή αριστερή πολιτική γραμμή, αλλά σωστή ή λάθος.

Την 3η Σεπτεμβρίου, ή μάλλον στις 3 του Σεπτέμβρη…, θα κλείσουν 50 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά γι’ αυτό το κόμμα –ή κίνημα– που κυριάρχησε πολιτικά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και τον ιδρυτή του.

«Δεν είναι το θέμα το πρόσωπο, αλλά το ποια πλειοψηφία μπορεί να διαμορφωθεί στην Εθνοσυνέλευση», σχολίασε για τη Λουσί Καστέ, την οποία πρότεινε για πρωθυπουργό η Αριστερά.

Η πρόταση των κομμάτων της αριστεράς έρχεται μετά από 16 ημέρες εσωτερικών διαπραγματεύσεων.

Οι απώλειες του ΠΑΣΟΚ τα χρόνια της εκλογικής του κατάρρευσης κατευθύνθηκαν κυρίως προς τα αριστερά του, ιδίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το 2015, ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ είχε διαρροές και προς τη Ν.Δ., τόσο ψηφοφόρων όσο και στελεχών.

Της είπε να πάει να κάνει καμιά δουλειά, αλλά δεν προσδιόρισε τη δουλειά. Μπορεί να είχε στο μυαλό του τη διοίκηση κάποιας επιχείρησης, την εφεύρεση ενός νέου φαρμάκου ή ένα ερευνητικό ταξίδι στο διάστημα. Ολα είναι πιθανά.

Ενώ το ρεύμα της πολιτικής σε όλη τη Ευρώπη κινείται προς τα Δεξιά, οι εκλογές στη Βρετανία ανέδειξαν στην εξουσία το κόμμα της Αριστεράς –ό,τι και εάν σημαίνει η λέξη– με μία όντως εντυπωσιακότατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει και αλλιώς σε μία χώρα όπου τα αυτοκίνητα κινούνται στην αριστερή πλευρά του δρόμου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην ηπειρωτική Ευρώπη.

H νίκη του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία ανέδειξε εμφατικά δύο ζητήματα. Το πρώτο και μείζον ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια οικονομική ένωση, δεν ταυτίζεται με τις συναντήσεις κορυφής, δεν περιορίζεται στο λεξιλόγιο των Βρυξελλών. Είναι μια ιστορική και πολιτισμική παράδοση πλούσια, πολύμορφη και προπαντός ζώσα.

Διχάζει το Λαϊκό Μέτωπο η επιμονή Μελανσόν να γίνει πρωθυπουργός.

Το στρατόπεδο του Γάλλου προέδρου φαίνεται πως «ποντάρει» στον κατακερματισμό των νικητών της κάλπης, ώστε να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στα αχαρτογράφητα μετεκλογικά νερά της χώρας – Ωστόσο, και οι ίδιοι οι «μακρονιστές» καλούνται να ξεπεράσουν εσωτερικά αγκάθια και διαφωνίες, αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες, με το βλέμμα στις προεδρικές του 2027.

«Οταν οι προοδευτικές δυνάμεις παραμερίζουν το “εγώ”, αφήνουν τη διαίρεση και βάζουν μπροστά το “εμείς” και το “μαζί”, τότε μπορούν ανατρέψουν τα προγνωστικά».

Διχασμένη η παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν ως προς τη συγκρότηση ενός αντι-Λεπέν μετώπου από κοινού με την Αριστερά.