ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πολλοί ευφραίνονται με τον ήχο της φωνής τους. Λίγοι έχουν το θάρρος όμως να ομολογήσουν την απόλαυση. Ο Αλέξης Τσίπρας το παραδέχτηκε. Ακούγοντας τον εαυτό του να διαβάζει τον πρόλογο του βιβλίου του, ένιωσε «τα ίδια –ίσως και ισχυρότερα– συναισθήματα από αυτά της πρώτης γραφής». Το ‘ζησε.

Πολλοί Ευρωπαίοι έσπευσαν να χαιρετίσουν την εκλογή του 34χρονου Μαμντάνι στη δημαρχία της Νέας Υόρκης, με την ελπίδα ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να σηματοδοτήσει μια ευρύτερη διεθνή στροφή προς τα αριστερά.

Αρκεί στην αντιπολίτευση ο αντιμητσοτακισμός, όπως κάποτε στη Ν.Δ. το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ»; Αναλυτές απαντούν.

Ποια μηνύματα στέλνει ο Τσίπρας με τις επιλογές προσώπων για επιστημονικό συμβούλιο που θα λειτουργήσει ως εργαστήριο προγράμματος. Τέσσερα πρόσωπα εξηγούν τη συμμετοχή τους.

Ο πρώην Νο2 Τζέσι Κλάβερ αναλαμβάνει την κορυφαία θέση.

Στελέχη της ευρωπαϊκής Αριστεράς έρχονται σε επαφή με τα στελέχη της εκστρατείας του Ζοράν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη, ελπίζοντας να μιμηθούν την επιτυχημένη πορεία του, σύμφωνα με το Politico.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις να σε αγαπήσει η Αριστερά: αν της μοιάζεις κι αν της είσαι χρήσιμος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είσαι πρόβλημα που αντιμετωπίζει είτε με συνεχή πόλεμο είτε με εχθροπαθή ανοχή.

Είναι εντελώς πρωτόγνωρο το μποϊκοτάζ σύσσωμης σχεδόν της αντιπολίτευσης (φωτεινή εξαίρεση η Ζωή Κωνσταντοπούλου) στην κηδεία ενός καλλιτέχνη που πραγματικά διαμόρφωσε τον εθνικό μας πολιτισμό για έξι σχεδόν δεκαετίες.

Η κηδεία του Σαββόπουλου ήταν μια αξιοπρόσεκτη στιγμή που ανακεφαλαίωσε την πολιτισμική πορεία της χώρας από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Και η διαμάχη που ακολούθησε δείχνει ότι η πορεία αυτή δεν έχει απονεκρωθεί και γι’ αυτό είναι ακόμη αντικείμενο διεκδίκησης.

Toν Νοέμβριο του 1973 –στον απόηχο της φοιτητικής αναταραχής, στην κορύφωση του αντιπολεμικού κινήματος, στην απαρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης– ο Νόρμαν Ολιβερ ήταν ο σοσιαλιστής υποψήφιος για το αξίωμα του δημάρχου στη Νέα Υόρκη. Επεισε μόλις 2.282 συμπολίτες του. Το 0,13%.

Ενοχλημένη η «προοδευτική» ιντελιγκέντσια από το πλήθος που συμμετείχε στις παρελάσεις και κυρίως από το φρόνημα της νεολαίας –διότι υπάρχει και η νεολαία που τιμά την ελληνική σημαία– άρχισε να αναμασάει την πομφόλυγα του εθνικισμού και της Ακροδεξιάς, που επωάζεται σαν το φίδι μέσα στο αυγό του σε αυτές τις εκδηλώσεις. Ποτέ μου δεν κατάλαβα […]

Οπως έχουμε τους εποχικούς εργάτες έχουμε και τα εποχικά διλήμματα. Ή, για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχουμε τα επετειακά διλήμματα. Ολα τετριμμένα, καθώς επαναλαμβάνονται άπαξ του έτους από το 1974 και εντεύθεν. Και ως γνωστόν το τετριμμένο μπορεί να κουράζει, όμως προκαλεί και κάτι μεταξύ θαυμασμού και απορίας για την αντοχή του στον χρόνο. Εδώ […]