ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Πέντε αρχαιολόγοι με μικρά σκαλιστήρια, πινελάκια, κόσκινα και τριγωνάκια σκάβουν κάτω από τον ήλιο. Τα ευρήματά τους δεν είναι, ως συνήθως, αγγεία ή αρχιτεκτονήματα, αλλά θεατρικοί στίχοι, λόγια αρχαίων ηθοποιών, σπασμένα σε μικρά κομμάτια.

Πώς νιώθουν και τι σκέφτονται οι νέοι ηθοποιοί στην πρώτη τους αναμέτρηση με το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου; Η «Κ» μίλησε με τον Γιώργη Παρταλίδη, τη Θεόβη Στύλλου και την Κλέλια Ανδριολάτου λίγο πριν από το ντεμπούτο τους.

Αναβίωση της «Μήδειας» του Κερουμπίνι, συμπράξεις με Δημήτρη Παπαϊωάννου, Θεόδωρο Κουρεντζή στο νέο πρόγραμμα.

Ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος, πρωταγωνιστής στην Ορέστεια του Αισχύλου, που σκηνοθέτησε ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, μιλά στην «Κ» για την πτυχή στον χαρακτήρα του Ορέστη που τον συγκινεί περισσότερο, την αρχαία τραγωδία και την πορεία του στον χώρο.

Το Φεστιβάλ ιδρύθηκε σε ένα πλαίσιο ανασυγκρότησης και πολιτιστικού «εξευρωπαϊσμού» και υπαγόταν στον ΕΟΤ, πριν μετατραπεί σε πρεσβευτή της χώρας στο εξωτερικό.

Παραστάσεις που σημάδεψαν τα τελευταία 40 χρόνια, ερμηνείες που μάγεψαν, εμφανίσεις που σόκαραν, σκηνοθέτες που προκάλεσαν, χειροκροτήματα, αποδοκιμασίες και κέρματα, και –κοινός παρονομαστής– το γκραν φινάλε στον ιστορικό «Λεωνίδα», στο Λυγουριό.

Η γραφιστική του φεστιβάλ και τα μηνύματα που εξέπεμπε για τον πολιτισμό και τη χώρα.

Οι παραξενιές των σταρ, το ουίσκι του Καραμανλή και η «γκάφα» ενός βουλευτή στο κατάμεστο Ηρώδειο.

Το μακρινό σχετικά 2006 ανακοινώθηκε ότι αναλαμβάνει το Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου ο Γιώργος Λούκος, Ελληνας που ζούσε και εργαζόταν στη Γαλλία, καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου της Οπερας της Λυών.

Τι έγραφε η «Κ» για την παράσταση του Καρόλου Κουν που προκάλεσε σάλο στην Ελλάδα του 1959.

Παρεμβάσεις, καινοτομίες και τα συναισθήματα που μένουν έπειτα από έξι χρόνια σκληρής δουλειάς στο τιμόνι του σημαντικότερου πολιτιστικού θεσμού της χώρας.

Η εξέλιξη του φεστιβάλ, από τη μεταπολεμική αρχαιολατρία στις σύγχρονες διεθνείς παραγωγές με διάσημους καλλιτέχνες.