ΑΠΟΨΗ

Τι κάνει ένα κόμμα όταν αποσύρεται ο χαρισματικός ηγέτης του; Μια ιδέα είναι να αναζητήσει την καινούργια χαρισματική προσωπικότητα που θα καλύψει το κενό. Μια λιγότερο κακή ιδέα είναι να αναδείξει έναν πλουραλισμό επιλογών, που θα πρότειναν ένα διαφορετικό στυλ ηγεσίας.

Κάθε δήμος και κοινότητα πρέπει να έχουν ένα μετεωρολογικό σταθμό, κάθε ποτάμι χρειάζεται μετρητή της στάθμης και απαιτούνται εκατοντάδες μετρητές σε διάφορα σημεία της χώρας.

Tο πραγματικό δίλημμα δεν είναι (ο οποιοσδήποτε) «διάλογος ή πόλεμος», αλλά η επιλογή της διαδικασίας που μεγιστοποιεί τα εθνικά οφέλη.

Οσο και αν οι αντίπαλοί μας πλειοδοτούν στη δαιμονοποίηση και στη δημιουργία φανταστικών «σκιάχτρων», η παράταξή μας έχει αποδείξει ότι στηρίζει τον δημόσιο τομέα, σε κάθε έκφανσή του.

Είμαι συγκλονισμένος. Και εξοργισμένος. Οχι με τον καιρό και την «αναποδιά» του, όπως είπε ο… νυχτοφύλακας πρωθυπουργός μας. Γιατί αναποδιά είναι να κλειστείς έξω από το σπίτι ή να ξεχάσεις τη βρύση ανοιχτή.

Ατεκμηρίωτες και δυνάμει εγκληματικές απόψεις περιθωριοποιούν και στοχοποιούν, κατά τρόπο ασύμβατο με το διεθνές και εγχώριο δίκαιο, τον μεταναστευτικό πληθυσμό.

Το να συγκρούεσαι με τους πολιτικούς αντιπάλους σου είναι κατά κανόνα ευκολότερο από το να συγκρούεσαι με τα προβλήματα, ειδικά σε μια εποχή αυξημένης αστάθειας, αλλά και αυξημένων προσδοκιών.

Οι καταστροφές στον Εβρο και στη Θεσσαλία είναι ασύλληπτες.

Είμαστε σε έναν καινούργιο «πόλεμο» και αν δεν το πάρουμε χαμπάρι, η ίδια η επιβίωση της χώρας θα είναι αμφίβολη.

Ο φίλος Μιχάλης Νικολάου είναι γιατρός ογκολόγος στον «Αγιο Σάββα». Είναι όμως δεμένος με τον τόπο της καταγωγής του, την Καρδίτσα.

Βλέπεις ένα νωπό χωράφι από ξύλα και χώμα που καταλήγει σε μια καφέ, άρρωστη θάλασσα. Και βυθισμένα, με τις μύτες τους, σαν νεκρά ατσάλινα πουλιά, πέντε-έξι αυτοκίνητα.

Κάθε ώρα απολογισμού που περνάει πολλαπλασιάζει τις κραυγαλέες καταστροφές, μεγεθύνει το μαρτύριο της απώλειας ανθρώπων, εστιών, καρπών του μόχθου, την ένταση των αγωνιών, το βάρος των συναισθημάτων.