ΑΠΟΨΗ

Για την Ελλάδα δεν υπήρχε αυτή τη φορά δίλημμα. Το εθνικό συμφέρον υπαγορεύει ό,τι και το δίκαιο για τη στάση της έναντι της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.

Μια χώρα για να είναι ισχυρή και να τη σέβονται φίλοι και αντίπαλοι πρέπει να μην αντιμετωπίζει βαθιές εσωτερικές κρίσεις.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ορισμένα γεγονότα. Η Ελλάδα είναι η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ.

Να κρατάς το στόμα του παιδιού σου για να μη μιλήσει.

Eτυχε μέσα σε λίγες ώρες να συναντήσω τέσσερις ανθρώπους, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, που δεν θα ψήφιζαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Επειδή η φρίκη αυτή δεν περιγράφεται με λέξεις, η στήλη δεν θα αναφερθεί στα όσα αποτρόπαια και ειδεχθή συμβαίνουν στον ιερό τόπο λατρείας των τριών μεγαλυτέρων θρησκειών της ανθρωπότητος.

«Σκληρές εικόνες κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός από τη σφαγή αμάχων, ακόμη και παιδιών, στο κιμπούτς Κφαρ Αζά», μας πληροφόρησαν οι παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων, συμπληρώνοντας ότι «ακολουθεί το σχετικό βίντεο».

Τι να έλεγε δηλαδή ο Χάρης Δούκας στον Κώστα Ζαχαριάδη; Οτι δεν επιθυμεί τη στήριξή του; Οτι αρνείται την εκλογική ενίσχυση που του χαρίζει, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ κατά το πρόσφατο παρελθόν κατασυκοφάντησε το ΠΑΣΟΚ, εξευτέλισε τα στελέχη του και διεμβόλισε την εκλογική του βάση;

Η έκρηξη βίας στο Ισραήλ και τη Γάζα πολλαπλασιάζει τα προβλήματα που ήδη υπήρχαν λόγω της κλιματικής κρίσης, της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, της αστάθειας στον Νότιο Καύκασο, των υψηλών τιμών και του πληθωρισμού.

«Αντίποινα», αυτή είναι η λέξη των ημερών. Μια λέξη που τη χρησιμοποιούμε πάντα στον πληθυντικό, παρότι απέκτησε και ενικό σε συγγραφείς μεταγενέστερους των κλασικών, «το αντίποινον».

Τον γνώριζαν λίγοι αλλά τον αγάπησαν σε βάθος όλοι όσοι τον γνώρισαν μέσα από το έργο του.

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη Κυριακή, σας παραθέτω ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο μου «40+1 Νύχτες Εκλογών – μια 29χρονη περιπέτεια στην Πολιτική, τα Media και την Πληροφορική» (Εκδ. Καστανιώτη).