ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ

Είναι κουραστικό πολίτευμα η δημοκρατία. Σου ζητάει να σκεφτείς για να επιλέξεις και μάλιστα, στη χειρότερη περίπτωση, απαιτεί από σένα να δικαιολογήσεις, ει δυνατόν με επιχειρήματα, την ψήφο σου. Στη γενέτειρά της την Αθήνα μπορεί να άντεξε μερικούς αιώνες, ακόμη και μετά την ήττα της από τη Σπάρτη, όμως η μεγάλη Ιστορία την μετέτρεψε σε μουσειακό είδος, μαζί με τα έργα τέχνης και τις ένδοξες αναμνήσεις.

Συνέβη εν τέλει στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής κάτι που μόνον στη Γαλλία μπορούσε να συμβεί. Μία σεισμική πολιτική ανατροπή, εκτίναξε στην πρώτη θέση με ποσοστό 31,4% το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λεπέν, συντρίβοντας το κόμμα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.

Βγαίνει στα κοινωνικά δίκτυα και στις τηλεοπτικές εκπομπές με κάθε πιθανή ευκαιρία και μιλάει, όχι ακριβώς με πάθος, αλλά με τη συμπαγή αυτοπεποίθηση του ατόμου που έχει αποστηθίσει δυο τρεις πολιτικές θέσεις και δεν παρεκκλίνει ποτέ από αυτές. Η Αφροδίτη Λατινοπούλου δεν ξέρει πολλά πράγματα και δεν έχει το ταλέντο να κρύψει την άγνοιά της. […]

Καυσωνόπληκτο ήδη το καλοκαίρι, αντιπροσφέρει σαν δροσιστικό το βαρύ αθλητικό φορτίο του: ποδοσφαιρικό Γιούρο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου (στεριανού στη Ρώμη, υγρού στο Βελιγράδι), Ολυμπιάδα του Παρισιού. Διοργάνωση που έδωσε στον Εμανουέλ Μακρόν μία επιπλέον ευκαιρία να επιδείξει τη ροπή του στα μεγαλεία, με τη σκοπούμενη ένταξη του Σηκουάνα στην εναρκτήρια πανηγυρική τελετή.

Στις 27 Μαΐου 2024 μίλησα στη Λεβέντειο Πινακοθήκη της Λευκωσίας για τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα. Διάβασα ξανά την ομιλία αυτή και μου φάνηκε ότι εξηγεί το αποτέλεσμα… προκαταβολικά, γι’ αυτό σας παραθέτω τα κυριότερα σημεία της. «[…] Το κλίμα. Μέχρι σήμερα είχαμε συνολικά 9 ευρωεκλογές και 16 βουλευτικές εκλογές, ζωή να έχουμε. Δεν πρόκειται να σας κουράσω με ημερομηνίες.

Το ανέκδοτο είναι γνωστό: Σε αγώνα δρόμου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ βγαίνει πρώτος, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης δεύτερος. Την επόμενη μέρα οι σοβιετικές εφημερίδες διαλαλούν: «Δεύτερη θέση σε αγώνα δρόμου από τον γ.γ. του ΚΚΕΣΣΔ· ο Αμερικανός πρόεδρος ήρθε προτελευταίος».

Στην 50ή σύνοδο κορυφής της ομάδας των πλουσιότερων χωρών G7, που φέτος διεξήχθη στο Φαζάνο, κοντά στο Μπρίντιζι, από την Πέμπτη 13 έως το Σάββατο 15 Ιουνίου, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι βρέθηκε στο στοιχείο της. Οχι μόνο επειδή ήταν η μοναδική γυναίκα (μαζί με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία συμμετείχε ως παρατηρήτρια).

«Να είστε προσεκτικοί διότι όταν μια δημοκρατία είναι άρρωστη, ο φασισμός την επισκέπτεται στο κρεβάτι της και όχι για να δει τι κάνει», έλεγε ο κάποτε Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος υποστήριξε ότι εάν η γενιά του δεν καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο, θα πρέπει να κάνει το παν για να μην τον δει να καταρρέει. […]

Στο μακρινό 1993, εν μέσω έντονης εκλογολογίας, το ιστορικό περιοδικό «Αντί» (τεύχος 518) έκανε αφιέρωμα στο «απορριπτικό κόμμα», στο γεγονός δηλαδή ότι τα τότε αυξημένα ποσοστά των αναποφάσιστων, όσων επέλεγαν στις δημοσκοπήσεις το λευκό και όσων δήλωναν την πρόθεση να μην ψηφίσουν ήταν ενδείξεις δυσαρέσκειας, απάθειας και κυνικής αντιμετώπισης του πολιτικού φαινομένου.

Σύσταση του Νέου Λαϊκού Μετώπου από Ανυπότακτη Γαλλία, Οικολόγους, Κομμουνιστικό Κόμμα και Σοσιαλιστές.

Η Γαλλία θα τεθεί εκτός παιχνιδιού στην ευρωπαϊκή σκηνή τα επόμενα χρόνια αν η Λεπέν ελέγχει την κυβέρνηση, καθώς βασικές πολιτικές της νέας Κομισιόν, όπως για την κοινή άμυνα, τη μετανάστευση, την πράσινη μετάβαση, θα υπονομευθούν.

H Μελόνι έχει κρατήσει τα χαρτιά της κλειστά, φλερτάροντας με πιθανή συμμαχία με το ΕΛΚ και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.