ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ

Το κινητό μού θύμισε τις προάλλες μια φωτογραφία που είχα τραβήξει πριν από χρόνια στην Ιερουσαλήμ – σ’ ένα μαγαζάκι που είχε κρεμασμένα μπλουζάκια στον τοίχο. Στη μία πλευρά, την αριστερή, όλα φιλοπαλαιστινιακά· στη δεξιά, όλα φιλοϊσραηλινά – στη μία ο Αραφάτ, στην άλλη το IDF.

Φέρεται να πληροφορήθηκε ότι ήταν και ο ίδιος στόχος της ομάδας που σκόπευε να επιτεθεί στον πρωθυπουργό του Βελγίου Μπαρτ ντε Βέβερ.

Ο ίδιος πρωθυπουργός (ξανά); Ενας νέος πρωθυπουργός (ξανά); Πρόωρες εκλογές (ξανά); Ή μήπως μια παραίτηση Μακρόν; 3+1 σενάρια (α)διεξόδου, στον απόηχο της παραίτησης Λεκορνί.

Θα καταφέρει ο Εμανουέλ Μακρόν να παραμείνει στην προεδρία της Γαλλίας έως το 2027; Το ερώτημα επιστρέφει πια δυναμικά στο προσκήνιο, έπειτα από την πέμπτη παραίτηση πρωθυπουργού μέσα σε 22 μήνες.

Πολλοί ξορκίζουν το φαινόμενο, αλλά η εμπειρία δείχνει ότι ο πειρασμός του δημαγωγικού λαϊκισμού, ακόμα και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι μεγάλος. Παρά το γεγονός μάλιστα ότι ιστορικά τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής σπανίως κρίνουν μια εκλογική αναμέτρηση.

Η μοναδική εφικτή επιλογή είναι οι νέες βουλευτικές εκλογές δήλωσε η Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδα της γαλλικής Ακροδεξιάς.

Ο Τσέχος δισεκατομμυριούχος A. Μπάμπις χαρακτήρισε «ιστορικό» το εκλογικό αποτέλεσμα, ωστόσο το κόμμα του δεν εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Τις δικές του «κόκκινες γραμμές» παρουσιάζει ο ακροδεξιός Ισραηλινός υπουργός Μπεζαλέλ Σμότριτς πριν από τη συνάντηση που θα έχουν σήμερα Τραμπ και Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο.

Ο ιδιοκτήτης προσέφυγε δικαστικά, αφού κατήγγειλε παραβίαση του μισθωτηρίου συμβολαίου από το κόμμα μετά τη διοργάνωση πάρτι τον περασμένο Φεβρουάριο.

Οι αξίες της επικράτησαν κυρίως στα πανεπιστήμια και στα ΜΜΕ μετά τη δεκαετία του ’60. Μήπως η ηγεμονία της οδήγησε σε μηδενική ανοχή στην άλλη άποψη; Είναι η τραμπική Δεξιά μια αντίδραση στην «κουλτούρα της ακύρωσης»; Τρεις απαντήσεις στην «Κ».

Με διαφορά δύο ποσοστιαίες μονάδες η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αφήνει πίσω της τους Συντηρητικούς. Στο ναδίρ η δημοτικότητα του καγκελαρίου Μερτς.

Η μητέρα του δολοφονημένου καλλιτέχνη, Μάγδα Φύσσα, ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που έφτασαν στο μνημείο.