ΑΙΧΜΕΣ

Τις τελευταίες ημέρες επανήλθε στην επικαιρότητα η συμφωνία των Πρεσπών.

Το αίτημα για επιστροφή στην κανονικότητα δεν είναι αμιγώς κοινωνικό ή οικονομικό.

Την απορία-ερώτηση του τίτλου τη συναντώ αρκετά τακτικά. Συνοδεύεται, δε, από την αυτονόητη διαπίστωση πως «κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία, προς τα εκεί να στρέψετε την κριτική σας και τις υποδείξεις σας». 

Ηταν ένας από τους λόγους της παραίτησής του που επικαλέστηκε ο ηγέτης των Podemos μετά την εκλογική ήττα στη Μαδρίτη.

Η ανανέωση των κομματικών οργανισμών αποτελεί το οξυγόνο τους. Κυρίως τα κόμματα εξουσίας οφείλουν κάθε τόσο να μπολιάζονται με φρέσκες ιδέες, που θα τις εκφράζουν νέα, άφθαρτα πρόσωπα.

Η Δεξιά ξανάρχεται. Μόνο που οι Ισπανοί δεξιοί δεν ντρέπονται γι’ αυτό που είναι, το λένε και το έχουν κάνει λάβαρο. Ποτέ δεν κρύφτηκαν.

Το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» της 4ης Μαΐου ήταν αποκαλυπτικό και ανησυχητικό.

Εδώ και αρκετό καιρό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στη μόνη στρατηγική που γνωρίζει. Αυτήν της έντασης.

Και το φετινό το Πάσχα, εκ πρώτης όψεως, ελάχιστα διαφέρει από το περυσινό. Κλεισμένοι στο σπίτι, με ετεροχρονισμένη την Ανάσταση, χωρίς μετακινήσεις. Αν βέβαια δώσουμε σε αυτήν τη σύγκριση μεγαλύτερο βάθος θα διαπιστώσουμε πως οι διαφορές είναι σημαντικές. Ενα χρόνο πριν δεν γνωρίζαμε τον εχθρό. Αγνοούσαμε τόσο τα χαρακτηριστικά του σε όλη την ανάπτυξή τους […]

Δύο δρόμους εκφράζουν οι κ. Κυρ. Πιερρακάκης και  Νίκος Φωτόπουλος. Και οι δύο προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, ο πρώτος από την εκσυγχρονιστική πτέρυγά του, ο δεύτερος από την αρχέγονη-παλαιολιθική.

Η δήλωση του κ. Δ. Τζανακόπουλου είναι πλέον πασίγνωστη. «Οι αυτονομημένες εστίες εξουσίας στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να εκκαθαριστούν».

Η κυβέρνηση άνοιξε την αγορά προεξοφλώντας τη θετική επίδραση του εμβολιασμού των πολιτών στη μείωση του ιικού φορτίου και συνεκτιμώντας τη φυσιολογική άνοδο της θερμοκρασίας.