ΑΙΧΜΕΣ

Νομίζω πως η προχθεσινή συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα σε τηλεοπτικό σταθμό θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Μέχρι και επιστολή στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας έστειλαν οι φίλοι τού, κατά συρροήν δολοφόνου, Δ. Κουφοντίνα, για λόγους καθαρά εντυπωσιασμού, καθώς εκ του Συντάγματος η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ουδεμία δυνατότητα παρέμβασης έχει.

Η κυβέρνηση, μετά ένα χρόνο πανδημίας, δεν δικαιούται να κάνει λάθη στα μέτρα που λαμβάνει.

Δυστυχώς, υπάρχουν νοσοκομεία που το ιατρικό και το νοσηλευτικό, κυρίως, προσωπικό στην πλειονότητά του, δεν προσήλθε για να εμβολιασθεί. Το θέμα πήρε διαστάσεις, καθώς στην Πάτρα το ποσοστό των μη εμβολιασθέντων ήταν ιδιαίτερα υψηλό.

Η αναζωπύρωση της πανδημίας έθεσε την κυβέρνηση μπροστά σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη κατάσταση.

Η άρνηση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να παρευρεθεί στην πανηγυρική παρέλαση της 25ης Μαρτίου πυροδότησε σενάρια για τους λόγους της στάσης του.

Προχθές ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε πως «δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα πρέπει να πρωτοκαταργήσουμε όταν διαμορφωθούν οι συνθήκες και ο ελληνικός λαός μάς δώσει εντολή για μια προοδευτική διακυβέρνηση…».

Ο  βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Χάρης Καστανίδης, φίλος από τα ανεπανάληπτα χρόνια της Νομικής Θεσσαλονίκης της δεκαετίας του ’70, πριν από λίγες ημέρες έκανε την εκτίμηση πως «δεν μετακινήθηκε ο κ. Μητσοτάκης προς το Κέντρο.

Πριν από λίγες ημέρες ο κ. Βασ. Κεγκέρογλου, ένας, χωρίς καμιά αμφιβολία, σοβαρός πολιτικός, έκανε επίθεση στον κ. Στράτο Φαναρά για την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας του, καταγγέλλοντας πως αυτή ουδέποτε διεξήχθη.

Παρακολουθώντας την αντιπολιτευτική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνω πως επαναλαμβάνει κλισέ που έρχονται από το παρελθόν και ως εκ τούτου δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή κατάσταση.

Αναφέρομαι στη λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση». Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Metron Analysis δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για τον σχηματισμό κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, γιατί απλούστατα η βάση του ΚΙΝΑΛ δεν το θέλει.

Είναι προφανές, νομίζω, πως η διαδικασία των διερευνητικών δεν ακυρώνει την προοπτική επιβολής κυρώσεων, στον βαθμό βεβαίως που υπήρχε αυτή η προοπτική.