28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί την είσοδο της Ελλάδας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά από αυτόν τίποτα στον κόσμο δεν θα είναι ίδιο, τίποτα δεν θα θυμίζει τις νοοτροπίες που προηγήθηκαν και όλα θα μπουν σε νέο πλαίσιο.

Πολύς λόγος έχει γίνει αυτές τις ημέρες για την ομοψυχία του ελληνικού λαού το 1940. Πλήθος οι έπαινοι και το καμάρι για τον «υπέροχο ελληνικό λαό». Αλλά πούθε άραγε ξεφύτρωσε εκείνη η «ομοψυχία» το 1940 και πώς ξαφνικά αντικατέστησε το τυφλό αλληλοφάγωμα της προηγουμένης εικοσαετίας;

Ειδική έκδοση με υλικά που συγκεντρώθηκαν από τους αναγνώστες της «Καθημερινής». Φωτογραφίες, ημερολόγια και επιστολικά δελτάρια που ζωντανεύουν γνωστές και άγνωστες πτυχές του Έπους του ’40.

Με τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη – Μαθητικές παρελάσεις σε όλη τη χώρα.

Οσοι επιμένουν να αρνούνται στον Ιωάννη Μεταξά τη δόξα του «Οχι» αγνοούν ένα κείμενο που θα έπρεπε να είναι γνωστό, πασίγνωστο. Είναι μάλιστα δημοσιευμένο από το 1960 στον τόμο Δ΄ του «Ημερολογίου» του (εκδόσεις Iκαρος).

Η ευθύνη διατήρησης της μνήμης των άγνωστων στρατιωτών για τους οποίους βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας.

Πόσοι οδοί «Ηρώων Πολυτεχνείου» υπάρχουν σ’ όλη τη χώρα; Χωρίς να ξέρω τον αριθμό, έχω την εντύπωση πως κάθε δήμος έχει και τη δική του. Πόσοι δρόμοι, πλατείες και δεν ξέρω τι άλλο έχουν αφιερωθεί στους ήρωες του Βαλκανικού μετώπου; Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν. Μπορεί να κάνω και λάθος. Φοβάμαι όμως ότι δεν κάνω.

«Η Αθήνα, με σβηστά φώτα, βουλιαγμένη στον ίσκιο του πολέμου, λούφαζε μέσα σε αγωνία γεμάτη πείσμα και ασήκωτη θλίψη. Η νύχτα κατέβαινε απ’ έναν ουρανό γεμάτον λαμπερά αστέρια και απάθεια, κάθιζε πάνου στα βρόμικα χιόνια που τα λάσπωσε η μέρα με τα καμιόνια και με τις ουρές των φούρνων. Η αστροφεγγιά μόλις έφτανε να ξεχωρίζεις ένα διαβάτη από το διακαμό του, άντρας είναι για γυναίκα.

Κάθε φορά που κοντοζυγώνει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου με ζώνουν τα φίδια. Σκέφτομαι το οπτικοακουστικό υλικό που θα κυκλοφορήσει στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», στο οποίο οι μαθητές θα απαντούν άλλα αντί άλλων σχετικά με τον εορτασμό, και… δαιμονίζομαι. Παλιότερα τους έκανα χάζι τους νεολαίους, υποθέτοντας ότι παίρνουν στο ψιλό τους ρεπόρτερ.

Ερευνητές καταγράφουν τη δημόσια μνήμη από την Κατοχή μέχρι τον Εμφύλιο.

Τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, αν στη θέση του Ιωάννη Μεταξά είχε βρεθεί ως δικτάτορας ο Νικόλαος Πλαστήρας, αν δηλαδή είχε επικρατήσει το Κίνημα του 1935, η απάντησή του στον Ιταλό πρέσβη θα ήταν ασφαλώς διαφορετική.

«Καλημέρα Ελλάδα, μόνο οι ελεύθερες ψυχές κρατάνε ελεύθερες πατρίδες. Τιμή και δόξα σε εκείνους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Χρόνια Πολλά!» ανέφερε στο μήνυμά του από το cockpit του μαχητικού αεροσκάφους F-16 της ομάδας ΖΕΥΣ ο σμηναγός Χρήστος – Πάρις Χαρίτος.