Η ζωή του ηλεκτρολόγου Ανταμ Σο κυλούσε ήσυχα και όμορφα στη βρετανική πόλη Λιντς, μέχρι που ένα σοβαρό ατύχημα ήρθε να δοκιμάσει τον ίδιο και την οικογένειά του. Πριν από ένα χρόνο χτυπήθηκε από ταξί. Η σφοδρή σύγκρουση του προκάλεσε κάταγμα κνήμης και περόνης, με ανοιχτό τραύμα, το οποίο απαιτούσε τοποθέτηση ενδομυελικού ήλου, χειρουργική τεχνική για την αποκατάσταση των οστών.
«Ηταν μια τραυματική εμπειρία: γεμάτη πόνο, φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον», εκμυστηρεύεται ο ίδιος στην «Κ». Τον 36χρονο τραυματία χειρούργησε ο Παναγιώτης Γιαννούδης, καθηγητής Ορθοπεδικής και Τραυματιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λιντς και διευθυντής του Ορθοπεδικού Κέντρου του πανεπιστημιακού νοσοκομείου. «Ημουν τυχερός που βρέθηκα υπό τη φροντίδα ενός ανθρώπου γεννημένου για να θεραπεύει και να βοηθάει. Η καλοσύνη, η υπομονή και, φυσικά, οι ιατρικές γνώσεις του με καθοδήγησαν στην ανάρρωσή μου. Συχνά μου έλεγε: “Μην αγχώνεσαι, μη βιάζεσαι, αυτά τα πράγματα χρειάζονται χρόνο και υπομονή. Οταν θα γίνεις καλά, θα τρέξουμε μαζί στον Μαραθώνιο της Αθήνας”. Κι εγώ ήμουν αποφασισμένος να τον δικαιώσω: να ανακτήσω τη δύναμή μου, σωματική και ψυχική, να νιώσω ξανά φυσιολογικός, να τρέξω μαζί του».
Πράγματι, πριν από λίγες ημέρες ο Ανταμ ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου ακολούθησε τη διαδρομή των 42,2 χιλιομέτρων από τον Μαραθώνα μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο στο πλαίσιο του 42ου Μαραθωνίου της Αθήνας.
Μαζί του έτρεξε ο διακεκριμένος Ελληνας ορθοπεδικός χειρουργός με τα παιδιά του, τη Μαριλένα και τον Βασίλη, φίλους και συνεργάτες του. Φορούσαν όλοι φανέλες του Day One, του φιλανθρωπικού ιδρύματος που ο κ. Γιαννούδης ίδρυσε το 2014 στη Μεγάλη Βρετανία ώστε να παρέχει σε εθνικό επίπεδο αρωγή σε άτομα τα οποία έχουν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς, καθώς και στις οικογένειές τους, με υπηρεσίες που ξεπερνούν τη συμβατική ιατρική φροντίδα: από χρήματα και ρουχισμό μέχρι κάλυψη εξόδων μετακίνησης συγγενικών προσώπων τους και νομική υποστήριξη.
Η χρηματοδότησή του προέρχεται κυρίως από δωρεές. Η προσφορά είναι ο δρόμος στον οποίο ο ίδιος έχει επιλέξει να βαδίζει και προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει την αξία της και στους νέους γιατρούς. «Πρέπει να διαθέτετε όχι μόνο γνώσεις αλλά και ανθρωπιά, ενσυναίσθηση, αυτό τους λέω. Ιατρική είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις να σου πουν ότι είσαι καλός ή να κερδίσεις κάτι. Το χαμόγελο που θα δεις σε έναν ασθενή που έγινε καλά είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Και σε κάθε ευκαιρία τους επαναλαμβάνω ότι πρέπει να ακούν τους ασθενείς. Οποιος ακούει προσεκτικά όσα έχει να πει ένας ασθενής, συνήθως δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για τη διάγνωση».
«Πριν ξεκινήσουμε, ο καθηγητής μάς έδωσε μια συμβουλή: “Οταν τα πόδια σας σταματήσουν να δουλεύουν, τρέξτε με την καρδιά σας”. Κι αυτό ακριβώς έκανα…», λέει ο Ανταμ Σο.
Το χαμόγελο του Ανταμ Σο είναι διάπλατο: ολοκλήρωσε τον αγώνα με χρόνο 4 ώρες και 27 λεπτά. «Πέτυχα κάτι που μέχρι πρότινος πίστευα πως ήταν αδύνατον», τονίζει. «Το πρωινό της Κυριακής θα μου μείνει αξέχαστο. Η ομάδα μας συναντήθηκε στις 06.30, έτοιμη να επιβιβαστεί στα λεωφορεία για τον Μαραθώνα. Πριν ξεκινήσουμε, ο καθηγητής μας προέτρεψε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να απολαύσουμε την εμπειρία και να αγκαλιάσουμε το πνεύμα αυτού του ιστορικού ελληνικού Μαραθωνίου. Μας έδωσε και ακόμη μία συμβουλή: “Οταν τα πόδια σας σταματήσουν να δουλεύουν, τρέξτε με την καρδιά σας”. Κι αυτό ακριβώς έκανα…».
Τη γραμμή τερματισμού πέρασε και ο Παναγιώτης Γιαννούδης. «Ο δικός μου χρόνος δεν είναι… αξιομνημόνευτος, χρειάστηκα έξι ώρες και βάλε», μας λέει γελώντας, «αλλά οι τελευταίοι μήνες ήταν τόσο φορτωμένοι με ταξίδια και πολύωρα χειρουργεία που δεν είχα την ευκαιρία να προετοιμαστώ όσο θα ήθελα. Μέσα μου όμως βρίσκεται πάντα εκείνο το παιδί που έτρεχε στα στάδια της Κρήτης, της γενέτειράς μου, και ονειρευόταν να γίνει πρωταθλητής. Και μου δίνει κάθε φορά κουράγιο, με κάνει να μην εγκαταλείπω την προσπάθεια».
Οχι το τέλος, η αρχή
«Το να περάσω τη γραμμή του τερματισμού ήταν για μένα ζήτημα ανθεκτικότητας, πίστης και ευγνωμοσύνης· η απόδειξη ότι, ακόμη και έπειτα από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό, το σώμα και το πνεύμα μας μπορούν να “ανθίσουν” και πάλι, με αποφασιστικότητα και, φυσικά, τη σωστή καθοδήγηση», προσθέτει κάτι ακόμη από τη δική του εμπειρία ο Ανταμ Σο.
«Αυτός ο Μαραθώνιος δεν είναι το τέλος του ταξιδιού, είναι μόνο η αρχή. Θα συνεχίσω να τρέχω, να εξελίσσομαι και να στηρίζω το φιλανθρωπικό ίδρυμα Day One, μεταδίδοντας και σε άλλους ασθενείς τη δύναμη που μου χάρισε αυτή η σπουδαία οικογένεια».
