Οταν ο Τανέρ Χότσικα αποφάσισε να φύγει από την περιοχή της Ξάνθης όπου ζούσε με την οικογένειά του και να γίνει οικότροφος στο Κολλέγιο Ανατόλια, καταφέρνοντας να φοιτήσει για έξι χρόνια με υποτροφία στο ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, είχε ένα όνειρο: να γίνει γιατρός. «Από μικρός, όταν πήγαινα σε νοσοκομεία και έβλεπα γιατρούς, ένιωθα απέραντο θαυμασμό. Ημουν ένα απλό παιδάκι που ονειρευόταν να φοράει λευκή ρόμπα», δηλώνει στην «Κ», «και να βοηθάει ανθρώπους».
Το παιδικό του όνειρο έγινε χθες πραγματικότητα, όταν ανακοινώθηκαν οι βάσεις των Πανελλαδικών και ο Τανέρ Χότσικα επιβεβαίωσε πως από το φθινόπωρο θα φοιτά στην Ιατρική Σχολή στην Αλεξανδρούπολη. Ο ενθουσιασμός του ξεχειλίζει από το τηλέφωνο και η χαρά του είναι διπλή. «Αυτό ήθελα από όταν πήγαινα στο σχολείο» –τελείωσε μειονοτικό δημοτικό καθώς είναι μουσουλμάνος– «αλλά είμαι και πολύ χαρούμενος που θα είμαι ξανά πιο κοντά στην οικογένειά μου», σημειώνει.
Θεωρεί την επιτυχία του απόδειξη του ότι όταν πιστεύεις και παλεύεις, τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. «Ανυπομονώ να φτάσω στα έδρανα της Ιατρικής τον Οκτώβρη – ξέρω ότι θα έχει δυσκολίες», συμπληρώνει, «αλλά δεν με φοβίζουν πια γιατί έμαθα να μάχομαι».
Η κοινωνική ζωή
Κάπως έτσι αντιμετωπίζει την επιτυχία της και η Μυρτώ Λουκέρη, υπότροφος του Pierce, η οποία έγραψε 19.460 μόρια και θα σπουδάσει ηλεκτρολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. «Οταν διαβάζεις και δουλεύεις», αναφέρει στην «Κ», «τις περισσότερες φορές θα ανταμείβεσαι». Χθες ξεκουραζόταν στην παραλία ενός κυκλαδίτικου νησιού, ήρεμη πια μετά μια πολύ έντονη χρονιά. Αλλά δεν απαρνήθηκε τη ζωή για το διάβασμα καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας για τις εξετάσεις. «Τις εξόδους τις άφησα μόνο μετά το Πάσχα, προηγουμένως έβγαινα κανονικά κάθε εβδομάδα. Τις εξωσχολικές δραστηριότητες τις σταμάτησα στην Γ΄ Λυκείου γιατί είχα φροντιστήρια, αλλά το κινητό, ενώ προσπάθησα πολύ να το αφήσω, δεν τα κατάφερα», εξηγεί.
Και ο Βαγγέλης Σκουτέρης, παρότι από τον Δεκέμβριο διάβαζε πια πολύ εντατικά, συνέχισε να έχει κοινωνική ζωή και όχι μόνο. «Εβγαινα τουλάχιστον κάθε δύο Σαββατοκύριακα και συνέχισα τον αθλητισμό, το τένις, κανονικά. Κάποιες φορές ένιωθα τύψεις», συμπληρώνει στην «Κ», «αλλά πάντα διάβαζα όσο πίστευα εγώ ότι ήταν το κατάλληλο». Δεν τον αδίκησε το αποτέλεσμα των κόπων του – έγραψε 19.375 και πέρασε τρίτος στη Νομική Σχολή Αθηνών. «Νιώθω πολύ καλά», δηλώνει, «είμαι πολύ ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα».
Εχοντας συγκεντρώσει 19.120 μόρια στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, για την Ερασμία Κανλή δεν ήταν έκπληξη ότι πέρασε στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης. Αλλά και πάλι, όταν χθες ανακοινώθηκαν οι βάσεις, αισθάνθηκε μεγάλη χαρά. Από το Δημοτικό ήδη ήξερε ότι ήθελε να γίνει γιατρός. «Εβλεπα από μικρή ντοκιμαντέρ για το ανθρώπινο σώμα και τη βιολογία, νομίζω πως θέλω να ασχοληθώ με την έρευνα – είναι ενδιαφέρον να μπορείς να βοηθήσεις τον κόσμο», υπογραμμίζει.
Διαγωνισμοί Φυσικής
Ο, σύντομα, συμφοιτητής της Ερασμίας, Αλέξανδρος Καϊμάκης, είναι ένας νέος συνηθισμένος στον ανταγωνισμό, έχοντας κερδίσει πολλά βραβεία σε διαγωνισμούς Φυσικής, μεταξύ άλλων το αργυρό μετάλλιο στη Βαλκανική Ολυμπιάδα Φυσικής το 2024. Αλλά, ο μέχρι πρότινος μαθητής στα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη στη Θεσσαλονίκη είχε από νωρίς αποφασίσει πως δεν θέλει να γίνει φυσικός.
Τον κέρδισε η Ιατρική, για την επιστήμη της οποίας μιλάει σαν να είναι πρόκληση, γρίφοι που καλούνται να αποκρυπτογραφηθούν. «Προσπαθείς να βρεις τον καλύτερο τρόπο να θεραπεύσεις έναν ασθενή, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, αυτήν την περιέργεια που προκαλεί η Ιατρική δεν μπορούσα να τη βρω σε καμία άλλη σχολή», αναφέρει στην «Κ».
Συγκέντρωσε 18.870 μόρια και η προσπάθεια, ειδικά του τελευταίου έτους, χρειάστηκε θυσίες. «Πολλές φορές είπα “δεν θα βγω σήμερα γιατί θα καθίσω να διαβάσω”, αλλά αυτές οι θυσίες άξιζαν», τονίζει. Χαίρεται πολύ όχι μόνο που πέρασε στην Ιατρική Σχολή, αλλά και που θα φοιτήσει στη Θεσσαλονίκη. Επειδή είναι η πόλη του, αλλά και γιατί συμφοιτήτριά του θα είναι από το πρώτο έτος και η αδερφή του, Γεωργία Καϊμάκη, η οποία έγραψε 50 μόρια παραπάνω στις εξετάσεις. «Είμαι ενθουσιασμένος», λέει στην «Κ» ο κ. Καϊμάκης, «είναι κάτι που ήθελα να κάνω από πάντα».
