Βρέχει καταρρακτωδώς και κόσμος συρρέει στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Διονυσίου Καθολικών, στην οδό Πανεπιστημίου, για τον τελευταίο αποχαιρετισμό του αγαπημένου τους Πάπα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 χρονών, αφήνοντας ορφανό το ποίμνιο του Βατικανού. Λίγες μόνο ώρες πριν την κηδεία του θρησκευτικού ηγέτη των καθολικών στη Ρώμη, καθολικοί της Ελλάδος, θα εκφράσουν και τη δική τους λύπη και θα πουν τις προσευχές τους.
Στο πρόσωπο του είδαν όχι μόνο έναν Πάπα, αλλά έναν αδερφό, έναν πατέρα, έναν σωτήρα, όπως θα ακούσουμε να λένε μέσα στον ναό, πιστοί από κάθε γωνιά της γης. Φιλιππινέζοι, Πολωνοί, Λατινοαμερικανοί, Αφρικανοί, αλλά και Ελληνες πιστοί από τη Σύρο και την Τήνο οι οποίο μοιράζονται όχι μόνο μια κοινή πίστη, αλλά και μια ιδιαίτερη αγάπη στον Πάπα Φραγκίσκο. Οι καθολικοί της χώρας μας, 250.000 όλοι και όλοι, θρηνούν και εκείνοι την απώλεια του καθοδηγητή και Πατέρα τους, τον Αγιο των Φτωχών, τον «Επαναστάτη Ποντίφικα» όπως τον ονομάζουν.
Στην είσοδο του ναού, επικρατεί μια αναστάτωση, εθελοντές δίνουν οδηγίες στους προσελθόντες, ενώ τους πιστούς υποδέχεται με ζεστασιά ο εφημέριος, πατέρας Γεώργιος. «Είναι παρόμοια η προετοιμασία με την ημέρα που είχε έρθει ο Πάπας να μας επισκεφτεί εδώ. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος έχει αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα του» μνημονεύει για να δώσει και την προσωπική του εμπειρία με τον Πάπα, τον οποίο είχε την τύχη να γνωρίσει.
«Οταν με κοίταξε στα μάτια, με σόκαρε εκείνο το βλέμμα. Γιατί με κοίταξε σαν να με ήξερε ανέκαθεν και σαν να με αγαπούσε απεριόριστα. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ενιωσα πως έτσι μας βλέπει και ο Θεός».
«Τον συνάντησα το 2021, στην Αθήνα, όταν και μας επισκέφθηκε. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο έπρεπε να τον υποδεχτώ στη είσοδο ως εφημέριος, και τότε δεν με ήξερε. Οταν όμως με κοίταξε στα μάτια, με σόκαρε εκείνο το βλέμμα. Γιατί με κοίταξε σαν να με ήξερε ανέκαθεν και σαν να με αγαπούσε απεριόριστα. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Ενιωσα πως έτσι μας βλέπει και ο Θεός, αυτό το βίωμα μου μετέδωσε ο Πάπας Φραγκίσκος» λέει με κατάνυξη ο ιερέας. «Είμαστε πολύ θλιμμένοι για τον χαμό του Πάπα Φραγκίσκου, αλλά το Αγιο Πνεύμα είναι ζωντανό και είμαστε σίγουροι πως θα επιλέξει τον κατάλληλο. Υπάρχουν οι συντηρητικοί αλλά και οι προοδευτικοί μέσα στην εκκλησία, και πρέπει να υπάρχει ισορροπία με όλα αυτά τα ρεύματα. Ολοι είμαστε μέσα στην ίδια εκκλησία, όλοι είμαστε ισότιμοι και το Αγιο Πνεύμα θα φροντίσει να βγει ο καταλληλότερος» λέει με σιγουριά, καθώς απομακρύνεται για να ετοιμαστεί για τη λειτουργία.
Οι γυναίκες από την Ενορία του Αγίου Φραγκίσκου που εδρεύει στους Αγίους Αναργύρους, έχουν καθίσει στα μπροστινά στασίδια. Η Μαρισέλ από τις Φιλιππίνες, εκφράζει τη βαθιά της θλίψη με μια φράση, «Χάσαμε έναν καλό άνθρωπο, και όχι έναν Πάπα μόνο».
Δίπλα της η Κριστίνα από την Κολομβία, λέει στην «Κ» πως «ο Φραγκίσκος εκπροσωπούσε την αγάπη. Εφυγε πάνω στην Ενωση των Εκκλησιών, στο κοινό Πάσχα, έβαλε τη σφραγίδα του με έναν τρόπο. Παρόλα αυτά, δεν είναι στενάχωρη η σημερινή μέρα, γιατί όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να είναι κοντά στον Θεό. Και θέλεις να είναι ευτυχισμένος κοντά στον Θεό» θα συνεχίσει, για να κάνει τον σταυρό της.
«Ηταν εκείνος που θα ένωνε όλες τις Εκκλησίες. Ο Πάπας έκανε το πρώτο βήμα. Ηταν υπέρ της Ενωσης, μεταξύ όλων των εκκλησιών, όλων των πιστών, πλουσίων και φτωχών. Πήγε παντού, σε φυλακές, σε άπορους, έθιξε θέματα για τα οποία δεν ήταν αρεστός στους συντηρητικούς» θα πει και η Αϊντέ από την Κολομβία. Για τους Λατινοαμερικάνους, ο Πάπας ήταν ο δικός τους Πάπας, όχι μόνο επειδή ήταν Αργεντίνος, αλλά γιατί άπλωσε το χέρι του «στους καταδυναστευμένους, σε εκείνους που δεν είχαν ούτε στέγη, ούτε Θεό. Και είδαν το Θεό» θα καταλήξει. Οσο για την επόμενη μέρα; «Το έχουμε αφήσει στα χέρια του Θεού, γιατί πιστεύουμε πως έχει δοθεί η εντολή» σχολιάζει η Ελένη, Ελληνίδα καθολική από την Τήνο.
Για τη Βίκυ Διαμαντίδου από την Λάρισα η σημερινή είναι μια δύσκολη μέρα. «Είναι μια μέρα σημαντική, μια μέρα πένθους, έφυγε ένας άνθρωπος που για εμάς ήταν ο Αγιος Πατέρας, ο καθοδηγητής μας, ο πνευματικός μας. Ηταν εκείνος που ανύψωσε την Καθολική εκκλησία, ακόμη περισσότερο, μετά τη Δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδο. Γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να πούμε το τελευταίο αντίο, αν και για εμάς πάντα θα ζει μέσα μας και θα είναι ο δικός μας φάρος» λέει για να φορέσει το χαρακτηριστικό δαντελωτό μαύρο μαντήλι του πένθους στο κεφάλι.
Η Ντέλια από τις Φιλιππίνες, μοιράζεται και εκείνη τη λύπη της Βίκυς. Σήμερα είναι και εθελόντρια προκειμένου να λάβει χώρα η τελετή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Ηρθα στην Ελλάδα το 1987, η χώρα αυτή μας έδωσε μια έδρα και για τη θρησκεία μας» λέει με ευγνωμοσύνη στα μάτια και σιγανή φωνή. Αυτή είναι η ενορία μου, η εκκλησία μου. Εδώ λέω αντίο στον μεγάλο Πατέρα μας. Ηταν ένας πατέρας για όλο τον κόσμο, και αυτό το κάνει πιο δύσκολο».
Αυτή είναι η ενορία μου, η εκκλησία μου. Εδώ λέω αντίο στον μεγάλο Πατέρα μας. Ηταν ένας πατέρας για όλο τον κόσμο, και αυτό το κάνει πιο δύσκολο.
Εκτός από τους Φιλιππινέζους, που έχουν δώσει νέα ζωή στην Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος, τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει και πολλοί Αφρικανοί. Η Λορέτα, πρόσφυγας από το Καμερούν, μετράει μόλις έξι μήνες στα Ευρωπαϊκά εδάφη. «Ηρθα να προσευχηθώ» μου λέει ψιθυριστά στα γαλλικά. «Εφυγα από το σπίτι μου, άφησα πίσω τα παιδιά μου για γλιτώσω, και εδώ αισθάνομαι ασφάλεια, στο σπίτι του Χριστού» εξομολογείται. «Είμαι στεναχωρημένη για τον Πάπα, αλλά αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Γεννιέσαι, ζεις και πεθαίνεις, πας στην αγκαλιά του Κυρίου. Ο Πάπας Φραγκίσκος θα είναι πάντα μαζί μας, ήταν το καταφύγιο μου».
Λίγο πιο πίσω ο Μάρκος βυθίζει τα δάχτυλά του στο αγιασμένο νερό. Είναι από την Τήνο, όπου ζουν σήμερα 2.500 Καθολικοί στο νησί. «Εμείς οι νεότεροι μεγαλώσαμε μαζί του, εγώ προσωπικά τον έχω επισκεφθεί και στη Ρώμη. Ηταν ο Πάπας των φτωχών, των αστέγων, γενικά όλους αυτούς που δεν ήθελε η κοινωνία τους αγκάλιασε. Ηταν αυτός που έφερε εμάς του νέους κοντά στην εκκλησία. Ελπίζω ο επόμενος να είναι κάποιος αντάξιός του» εύχεται.
Από τη λειτουργία δεν λείπουν και Χριστιανοί ορθόδοξοι. Ο Μητροπολίτης στην Ελλάδα Ορθόδοξων Αρμένιων, Σαχάκ Γεμισιάν, βρίσκεται εδώ για να αποδώσει φόρο τιμής. «Ο Πάπας ήταν ένας απλός ταπεινός άνθρωπος που πρόσφερε στη ζωή του τον λόγο του Χριστού και ποτέ δεν έδειξε πως έχει μια θέση, πως είναι ο Πάπας. Ηταν πρότυπο για όλους, τους Χριστιανούς. Για αυτό και για εμάς, η Χριστιανική Εκκλησία έχασε ένα λειτουργό» δηλώνει για να χαιρετήσει τους υπόλοιπους ιερωμένους.
Είμαι ορθόδοξη, αλλά ήρθα γιατί θεωρούσα τον Πάπα ένα πολύ ανοιχτόμυαλο άτομο, ίσως το πιο ανοιχτόμυαλο του 21ου αιώνα. Εναν άνθρωπο με μια μεγάλη αγκαλιά. Πρέπει να του πούμε καλό παράδεισο, ορθόδοξοι και καθολικοί.
Για την κυρία Μαρία, η παρουσία της στη λειτουργία σημαίνει ένα και μόνο πράγμα, την ιδιαίτερη αδυναμία που είχε στον Πάπα Φραγκίσκο. «Είμαι ορθόδοξη, αλλά ήρθα γιατί θεωρούσα τον Πάπα ένα πολύ ανοιχτόμυαλο άτομο, ίσως το πιο ανοιχτόμυαλο του 21ου αιώνα. Εναν άνθρωπο επίσης ανοιχτόκαρδο, με μια μεγάλη αγκαλιά. Πρέπει να του πούμε καλό παράδεισο, ορθόδοξοι και καθολικοί».
«Επρεπε να αποδώσουμε φόρο τιμής. Και ελπίζουμε ο επόμενος να είναι πραγματικά ένας διάδοχός του, για το καλό όλων, και για τους ορθόδοξους και για τους καθολικούς» θα συμφωνήσει και η συνοδοιπόρισσά της Ελένη, λίγο πριν ανάψει ένα κερί για τον Πάπα Φραγκίσκο και ξεκινήσει η Θεία Λειτουργία.
