Χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος σήμερα Κυριακή, συμμετέχοντας στη βουβή διαμαρτυρία για την τραγωδία των Τεμπών.
Με κεντρικό σύνθημα «Δικαιοσύνη», η συγκέντρωση είχε χαρακτήρα σιωπηλής διαμαρτυρίας, χωρίς φωνές και συνθήματα, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Ο χώρος μπροστά από το κτήριο της Βουλής γέμισε πριν από τις 12 το μεσημέρι, που είχε οριστεί το επίσημο κάλεσμα.
Οι αφίσες και τα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν κινητοποιήσει πλήθος κόσμου χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο.
Μικρή ομάδα διαδηλωτών της άκρας Αριστεράς ήταν παρούσα, αλλά η συνολική εικόνα παρέμεινε ιδεολογικά ουδέτερη.
Γύρω στη μία το μεσημέρι, από διάσπαρτα σημεία ακούστηκε το σύνθημα «Δολοφόνοι», σπάζοντας τη σιωπή.
Η συγκέντρωση χαρακτηρίστηκε από μαζικότητα και συγκινησιακή φόρτιση. Η πυκνότητα του κόσμου ήταν τέτοια που δυσχέραινε τη μετακίνηση.
Ενα από τα πιο ανθρώπινα στιγμιότυπα καταγράφηκε μπροστά από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, όταν μία γυναίκα λιποθύμησε. Η πίεση του πλήθους και η ψυχολογική φόρτιση ήταν εμφανείς.
Στο ίδιο σημείο, λίγα μέτρα μακριά από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, διαδηλωτές έγραψαν με κόκκινη μπογιά στο οδόστρωμα τα ονόματα των θυμάτων.
Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα θύματος, από το βήμα της συγκέντρωσης ευχαρίστησε τον κόσμο για την παρουσία του, λέγοντας: «Πιστεύω ότι σήμερα κατάλαβαν πολλά, κι αυτό είναι δική σας επιτυχία».
Με συγκίνηση, ανέφερε ότι η φράση «Δεν έχω οξυγόνο», που είχε ακουστεί στο ηχητικό της μοιραίας νύχτας, είναι κάτι που έχει νιώσει η ίδια πολλές φορές από την ημέρα της τραγωδίας.
Εκανε λόγο για «μαφιόζικη επιχείρηση συγκάλυψης στοιχείων», παραθέτοντας τη δική της εκδοχή για όσα έχουν συμβεί από τη μοιραία νύχτα, άφησε αιχμές κατά του πρώην προέδρου της Βουλής και κατέληξε υποσχόμενη στο πλήθος ότι θα επιμένουν μέχρι τη δικαίωση.
Από το ίδιο βήμα, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δημήτρης Βερβεσός, υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής: «Είμαστε εδώ αναζητώντας οξυγόνο. Είμαστε εδώ για να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα του μπαζώματος».
Παρόντες στη συγκέντρωση ήταν άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. «Ηρθα από τα Σεπόλια για να δώσω το παρών. Το μόνο που ζητάμε είναι δικαιοσύνη», είπε στην «Κ» η κ. Αντωνία, συνταξιούχος.
Παρόμοια ήταν και τα λόγια του Κώστα, 20χρονου φοιτητή Χημείας από το Χαλάνδρι: «Δεν μπορούσα να μείνω σπίτι. Η δικαιοσύνη είναι το ελάχιστο που πρέπει να διεκδικήσουμε».
Ο κόσμος άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται από την πλατεία λίγο πριν από τις 14:00.
