Με την κατάθεση του φερόμενου ως αυτόπτη μάρτυρα όσων συνέβησαν την ημέρα θανάτου του Σήφη Βαλυράκη συνεχίστηκε η δίκη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.
«Είναι επαγγελματίας ψαράς. Είχα ένας σκάφος, αλλά μετέπειτα έπαθε βλάβη και πήγαινε με το σκάφος του πατέρα μου. Είχε έρθει πολλές φορές ο Πολυζωίδης (πρόεδρος σωματείου ψαράδων) και μου έλεγε ότι βουτάνε και χαλάνε το ψάρεμα λιμενικοί και αστυνομικοί. Μου έλεγε ότι μόνο αυτός πηγαίνει και ελέγχει. Εκείνη την ημέρα επειδή μου έλεγε ότι πάει μόνο εκείνος, είπα να πάω εγώ» είπε ο Ευάγγελος Ασμάνης.
Στη συνέχεια περιέγραψε τις κινήσεις φτάνοντας στο σημείο που είχε πάει να ελέγξει. «Εκείνη την ημέρα πήγα στην Ερέτρια για να δω ποιοι βουτάνε και παίρνουν τα αγγούρια της θάλασσας. Ηταν Κυριακή πήγα με ένα μηχανάκι γύρω στις 11.00 με 11.30, δεν είχα ρολόι. Είχα αφήσει και το τηλέφωνο στο σπίτι γιατί ό,τι γινόταν, χρέωναν εμένα. Αν γινόταν στραβή και τους έπιανε το λιμεναρχείο έλεγαν ότι εγώ είμαι ο ρουφιάνος. Οπότε δεν είχα το τηλέφωνο μαζί μου για να μη πουν ότι ειδοποίησα εγώ.
Άφησα το μηχανάκι σε κάτι πρασινάδες και πήγα προς το Πεζονήσι. Βλέπω τον Ασημάκο, τον ήξερα ότι ψάρευε ερασιτεχνικά. Πήγαινα να περάσω από εκεί που ήταν αυτός, και μόλις τον είδα έκανα πίσω για να μη με δει. Είδα μια γυναίκα που έκανε μπάνιο. Είδα κι ένα μηχανάκι ντελίβερι που πιθανόν πήγε σε τσιλιαδόρο να του δώσει καφέ ή κάτι» ανέφερε ο μάρτυρας.
Πρόεδρος: Μέχρι στιγμής έχουμε 3 ανθρώπους στο σημείο. Τι έγινε μετά;
Μάρτυρας: Βλέπω το καΐκι από την Αγία Τριάδα. Από τα σπίτια της Ερέτριας ακούστηκε ένας ήχος από κρις κραφτ. Το ένα έσκαγε μύτη από Αγία Τριάδα και το κρις κραφτ δεν πρέπει να δούλευε σωστά η μηχανή του, το κατάλαβα από το θόρυβο.
Πρόεδρος: Η κίνηση του πώς ήταν; Η κατεύθυνση;
Μάρτυρας: Μέτρια κίνηση πήγαινε προς τον Ωρωπό.
«Μπήκε το καΐκι μπροστά από το κρις κραφτ και του έκλεισε το δρόμο. Τυχαία; Σύμπτωση; Δεν το ξέρω. Εγώ αυτό είδα. Πλώρη ο ένας, πλώρη και ο άλλος και το αλιευτικό προσπέρασε και η πρύμνη του ήταν στην πλώρη του άλλου. Το κρις κραφτ προχωρούσε πολύ αργά. Το καΐκι ήταν ανάποδα και πήγαιναν παράλληλα. Τα έβλεπα αυτά περίπου από 150 μέτρα απόσταση» περιέγραψε ο μάρτυρας.
Όπως, εξήγησε άκουσε τους ανθρώπους από τα σκάφη να λογοφέρνουν. «Από το καΐκι του έλεγαν “πού πας; Δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται; Πού πας, ρε κωλόγερε; Θα πάρουμε το λιμεναρχείο. Αυτός που το κρις κραφτ έλεγε “να πάρετε το λιμεναρχείο, είναι απόφαση, δεν είναι νόμος”. Μετα του έλεγαν “φύγε, γαμ@ τη γυναίκα σου” και τέτοια».
Ο μάρτυρας περιέγραψε λεπτό προς λεπτό όσα υποστηρίζει πως είδε από την ακτή να συμβαίνουν στη θάλασσα. «Τραβάει το κοντάρι ο ένας, ακούμπησε στην τέντα πρώτα και μετά τον χτύπησε στο κεφάλι. Ήταν το κοντάρι γιατί το είχαν στην τέντα, δεν ήταν γάντζος. Το κοντάρι αυτό ήταν 3,5-4 μέτρα, το έχουμε στα σκάφη για να σπρώχνουμε. Του κατάφερε 2-3 χτυπήματα. Τώρα πού τον βρήκε; Στο κεφάλι; Στον ώμο; Πάντως στο πάνω μέρος. Αφού τον χτύπησαν τον έφεραν δύο βόλτες με το σκάφος γκαζωμένοι. Δεν έπεσε στη θάλασσα, ούτε με το κούνημα. Μετά το καΐκι ξεκίνησε προς τα εμπρός, έγειρε κι έπεσε στη θάλασσα. Έκαναν αυτοί στροφή και λέω πάνε να τον σηκώσουν, ο ένας ήταν σκυμμένος και λέω θα τον μαζέψουν, αλλά αυτοί έφυγαν. Φαινόταν ότι έπεσε στη θάλασσα γιατί φορούσε τη φόρμα που σε κρατεί στον αφρό».
Πρόεδρος: Τι κάνατε εσείς μετά;
Μάρτυρας: Έφυγα, φοβήθηκα, θα έλεγαν ότι έκανα ζημιά. Όπως και οι άλλοι, δεν ήμουν μόνος.
Πρόεδρος: Γνωρίζετε αν συμβαίνουν τέτοιες συμπεριφορές συχνά;
Μάρτυρας: Παντού.
Πρόεδρος: Πώς καταλήξατε να καταθέσετε;
Μάρτυρας: Είχε μαθευτεί το περιστατικό, είδα και στις ειδήσεις ποιος ήταν ο νεκρός. Ο Πολυζωιδης ήξερε γιατί τον πήρα και του είπα “έχεις δίκιο, δεν είναι άνθρωποι αυτοί”. Μου είπε “μη μιλήσεις θα μπλέξεις”. Εγώ μίλησα και στον Παύλο Β. γιατί τον εμπιστευόμουν, αλλά δεν είχα μιλήσει αλλού γιατί τότε έλεγαν ότι τον έφαγε η οικογένεια για να πάρει αποζημίωση. Μετά από λίγες ημέρες με περίμενε στο καΐκι με ένα κύριο (Παπαθεοδώρου).
Πρόεδρος: Τον ξέρατε;
Μάρτυρας: Δεν τον γνώριζα, δεν είχα εμπιστοσύνη. Του είπα περίπου τι έγινε. Του λέω “τον χτύπησαν τον άνθρωπο, τον έφαγαν”. Μου είπε ήσουν μπροστά; Εγώ δεν είπα την πρώτη φορά, του είπα απλώς ότι το ξέρω.
Πρόεδρος: Ποτέ καταθέτετε για πρώτη φορά;
Μάρτυρας: Με πήραν έπειτα από 2-3 μέρες από ένα κανάλι. Μου λένε θα σου αλλοιώσουμε τη φωνή να τα πεις.
Πρόεδρος: Εσείς ήσασταν πολύ επιφυλακτικός. Πώς καταλήγετε να μιλήσετε στην τηλεόραση;
Μάρτυρας: Μου είπαν ότι δεν θα φαίνομαι, θα είμαι πλάτη, θα είναι αλλοιωμένη η φωνή. Ήθελα να βγει από μέσα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν πήγατε σε κάποια Αρχή;
Μάρτυρας: Στο λιμεναρχείο; Μόνο λιμενική αρχή δεν είναι! Μια φορά είχα βρει ένα αρχαίο κράνος και το παρέδωσα. Μετά με έβαλαν να τους δείξω που το βρήκα…
Ο μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι κατέθεσε στο Λιμεναρχείο Χαλκίδας και του είπαν να μη φοβάται τίποτα. Του έδωσαν να υπογράψει μια κατάθεση με την οποία θα κάλυπτε όσα είδε. «Μου είπαν να μη φοβάμαι τίποτα πλέον. Μετά με πήραν από τη ΓΑΔΑ και τους είπα αυτά που είδα. Μου μίλησαν αλλιώς οι άνθρωποι εκεί και τους είπα όσα είδα» είπε.
Ο μάρτυρας υποστήριξε ότι μετά την επίσημη κατάθεση του που αποκάλυπτε όσα είδε, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα. «Ηρθε με ένα τζιπ ένας ονόματι Β., που ασχολείται με τοκογλυφίες και μπαράκια, μου δείχνει ένα χαρτί που έλεγε 40.000 και μου λέει “αυτά είναι δικά σου για να πεις ότι δεν έγινε τίποτα”. Του είπα πως δε γίνεται. Εγώ δεν πήρα χρήματα, μου ξανά προτείναν λεφτά και πάλι είπα όχι. Μου έλεγαν ότι είμαι μ@@@ που δεν τα παίρνω» είπε ο μάρτυρας.
Εισαγγελέας: Για ποιο λόγο πήγατε αυτή την ημέρα από τη Χαλκίδα στην Ερέτρια.
Μάρτυρας: Για το καλό της αλιείας μας, της παράκτιας. Αστυνομικοί και λιμενικοί έβγαζαν παράκτια λυθρίνους και μας κατέστρεφαν εμάς. Μου έλεγε ο Πολυζωιδης «έλα να δεις ποιοι ψαρεύουν εδώ». Πήγα να δω ποιοι είναι, σε περίπτωση που έρθουν να κάνουν παρατήρηση σε εμένα να τους πως ότι εσείς τι κάνετε.
Εισαγγελέας: Πώς ακούγατε καθαρά τι έλεγαν από απόσταση και με μηχανές ανοιχτές;
Μάρτυρας: Ήταν στο ρελαντί. Δεν ακουγόταν δυνατά.
Εισαγγελέας: Μετά τι κάνατε εσείς;
Μάρτυρας: Έφυγα! Η γυναίκα που κολυμπούσε και ο Ασημάκος σίγουρα είδαν καλύτερα! Την ίδια μέρα τα είπα στον Πολυζωίδη τον πρόεδρο της Ερέτριας και μου είπε να μη μιλήσω γιατί θα μπλέξω.
