Σπάνια μια ποινική απόφαση καταφέρνει να αφήσει (σχεδόν) όλους τους εμπλεκομένους ευχαριστημένους. Κι όμως, η υπόθεση Φιλιππίδη φαίνεται να το πέτυχε. Δικαίωση και ανακούφιση ένιωσαν χθες οι δύο καταγγέλλουσες μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, ενώ για την ίδια απόφαση ο συνήγορος του κατηγορουμένου, Μιχάλης Δημητρακόπουλος, οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι «η ποινή που εξεδόθη, 3 χρόνια με αναστολή, είναι μια ποινή που αποδεικνύει πως οι δικαστές μέσα τους δεν ήταν πεπεισμένοι για την ενοχή του Πέτρου Φιλιππίδη».
Τακτικοί και λαϊκοί δικαστές του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών κατέγνωσαν ομόφωνα την ενοχή του Πέτρου Φιλιππίδη για δύο απόπειρες βιασμού το 2010 στο καμαρίνι του στο Θέατρο Μουσούρη και το 2014 στο αυτοκίνητό του σε δρόμο του Ψυχικού. Στο αμέσως επόμενο στάδιο της διαδικασίας, ομόφωνα και πάλι απέρριψαν την παροχή των ελαφρυντικών περιστάσεων του σύννομου βίου και της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
Μεγάλη διαφορά
Η απόφαση μέχρι εκείνο το σημείο ταυτίστηκε με την πρωτόδικη, που είχε επιβάλει στο τέλος στον ηθοποιό 8 έτη κάθειρξης με αναστολή έως την έφεση. Ωστόσο, την τρίτη φορά που η έδρα εμφανίστηκε στην αίθουσα ανακοίνωσε ότι με οριακή πλειοψηφία 4 έναντι 3 καταδικάζει τον ηθοποιό σε ποινή 2 ετών φυλάκισης για κάθε πράξη και κατά συγχώνευση ποινή 3 ετών, δίνοντας τριετή αναστολή.
Καταγράφεται ως νίκη του κινήματος MeToo, αλλά και ως μια υπενθύμιση για το μέλλον ότι για να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να υπάρχουν «όπλα».
Η μειοψηφία σχηματίστηκε από ένα δικαστή και δύο ενόρκους, που είχαν την άποψη ότι ο Πέτρος Φιλιππίδης θα έπρεπε να καταδικαστεί σε 4 έτη για τη μία πράξη και 2 έτη για τη δεύτερη, με τελική κατά συγχώνευση ποινή τα 5 έτη. Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σκεπτικό της απόφασης, όταν αυτή καθαρογραφεί, σχετικά με το πώς αποτυπώνεται στο αιτιολογικό των δικαστών η μεγάλη διαφορά στην επιβαλλόμενη ποινή, που από τα 8 έτη κάθειρξης του πρώτου βαθμού έπεσε στα 3 έτη φυλάκισης στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.
«Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος που ανοίγει την πόρτα στο θύμα είναι βιαστής; Εμεινε ήδη 11 μήνες στη φυλακή. Πρόκειται για δικαστική πλάνη και θα κριθεί αμετακλήτως στον Αρειο Πάγο. Σε αυτή την ύστατη στιγμή που έχει προβλήματα υγείας, σας ζητούμε να επιβάλετε ποινή φυλάκισης», είπε προς το δικαστήριο ο συνήγορος του κατηγορουμένου, Μιχάλης Δημητρακόπουλος.
Ο εισαγγελέας της έδρας Ανδρέας Καραφλός, οι ερωτήσεις και η αγόρευση του οποίου έτυχαν σκληρής κριτικής, είχε ζητήσει την απαλλαγή του κατηγορούμενου ηθοποιού και για τις δύο απόπειρες, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι προκύπτουν πλείστες αμφιβολίες για την τέλεση των πράξεων.
Ο λειτουργός της Δικαιοσύνης, που συχνά προκαλούσε αμηχανία ή και οργή απευθυνόμενος στις καταγγέλλουσες με τρόπο που, όπως δήλωναν, οδηγούσε στη δευτερογενή θυματοποίησή τους, διατυπώνοντας την απαλλακτική πρότασή του προς το δικαστήριο είχε ξεκινήσει λέγοντας το εξής: «Η δικογραφία αυτή για τις καταγγέλλουσες δεν έχει το πανηγυρικό στοιχείο του βιασμού, δηλαδή την ιατροδικαστική έκθεση».
Η ανυπαρξία ιατροδικαστικής έκθεσης, το «γιατί τώρα» ως προς τον χρόνο των καταγγελιών πολλά έτη μετά τα συμβάντα, αλλά και η φύση του αδικήματος, που δεν περιλαμβάνει συνήθως παρουσία μαρτύρων, απασχόλησαν τη συγκεκριμένη δίκη, αλλά και όσες εντάχθηκαν στο πλαίσιο του κινήματος MeToo.
Τελικά οι δικαστές οδηγήθηκαν ομόφωνα σε καταδικαστική απόφαση έχοντας ως κύριο αποδεικτικό στοιχείο τις καταθέσεις των θυμάτων, σε μια υπόθεση που αφορά έγκλημα απόπειρας, το οποίο ενέχει κατά κανόνα μεγαλύτερη αποδεικτική δυσχέρεια σε σχέση με τα τετελεσμένα εγκλήματα και το βάρος της απόδειξης ανήκει σε αυτόν που καταγγέλλει.
Βασικό αποδεικτικό στοιχείο
Η δικαστική απόφαση για τον Πέτρο Φιλιππίδη έχει πολλές αναγνώσεις. Καταγράφεται ως νίκη του κινήματος MeToo, αφού τα θύματα μίλησαν και ο δράστης τελικά καταδικάστηκε, αλλά και ως μια υπενθύμιση για το μέλλον ότι για να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να υπάρχουν «όπλα». Η αλήθεια πρέπει να μπορεί να αποδειχθεί. Και αυτό, στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας, σημαίνει πως, παρότι είναι δύσκολο και επώδυνο, τα θύματα πρέπει να εξετάζονται το συντομότερο δυνατό από ιατροδικαστή, αφού η ιατροδικαστική έκθεση είναι το βασικό αποδεικτικό στοιχείο που μπορεί με βεβαιότητα να στηρίξει μια υπόθεση – ακόμη και αν η καταγγελία γίνει μετά την παρέλευση πολλών ετών.
