Κρατώντας μια έγχρωμη φωτογραφία από το μνήμα της Κυριακής Γρίβα, γεμάτο λουλούδια και φωτογραφίες της 28χρονης, ανέβηκε στο βήμα του μάρτυρα η Δέσποινα Καλέα, μητέρα της κοπέλας που δολοφονήθηκε έξω από τον Α.Τ. Αγίων Αναργύρων.
Η μάρτυρας έδωσε στον πρώην σύντροφό της κόρης της και δράστη του στυγερού εγκλήματος τη φωτογραφία λέγοντάς του «τις αναγνωρίζεις τις φωτογραφίες; Βλέπεις πού είναι; Εκεί είναι τώρα, εκεί κατάφερες να την πας. Δεν έκανε ρούπι από το πλευρό σου. Ηταν η μόνη που σε αγάπησε πραγματικά, αλλά εσύ δεν την αγάπησες και της το ανταπέδωσες με πέντε μαχαιριές στο αστυνομικό τμήμα!».
Ο κατηγορούμενος για αρκετή ώρα κρατούσε τη φωτογραφία στα χέρια του κοιτώντας την έντονα, ενώ όταν πλέον την ακούμπησε δίπλα του στο εδώλιο, η μάρτυρας του φώναξε: «Μην την αφήνεις τη φωτογραφία! Είναι ιερή! Θέλω να την έχεις κάδρο εκεί που θα πας».
Ξεκινώντας την κατάθεσή της, «συστήθηκε» στο δικαστήριο λέγοντας τα εξής: «Είμαι η μαμά της Κυριακής Γρίβα που δολοφονήθηκε στο αστυνομικό τμήμα από τον πρώην σύντροφό της, αυτό το τέρας. Ετσι συστήνομαι από την 1η Απριλίου και μένουν όλοι με το στόμα ανοιχτό. Αυτός εδώ είναι στην πραγματικότητα ο κύριος που βλέπετε απέναντί σας».
Κατά την εξέτασή της από την πρόεδρο, η μάρτυρας αναφερόμενη στον κατηγορούμενο έκανε λόγο για έναν κακοποιητικό άνδρα, χειριστικό, ο οποίος έπινε συχνά και χειροδικούσε εις βάρος της κόρης της. «Κάθε φορά που την ξυλοκοπούσε, εγώ το μάθαινα και έφερνε πεσκέσια από το χωριό για να ζητήσει συγγνώμη. Και με πολλά παρακάλια… Τώρα είναι εδώ έτσι, με μακριά μανίκια, να μη φαίνονται οι σβάστικες στα μπράτσα. Πάντα μετά από ένα γεγονός ερχόταν και ζητούσε συγγνώμη…».
Πρόεδρος: Πώς το μάθατε;
Μάρτυρας: Το έμαθα μέσα από την τηλεόραση και με πήρε ο πατέρας της τηλέφωνο. Την 1η Απριλίου που σταμάτησε η ζωή μου, μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο που άφησα το παιδί και άνοιξα την τηλεόραση και ξεκίνησα τις δουλειές μου. Ακουσα ότι έχει γίνει κάποιο έγκλημα, αλλά δεν είχαν πει ονόματα και δεν το συνδύασα. Με πήρε ο πρώην άντρας μου κατευθείαν και μου είπε «είδες τι έγινε;». Και μου λέει έτσι και έτσι, και το μόνο που θυμάμαι είναι ένα ντουπ και ήρθε και μάζεψε ο σύζυγός μου.
Πρόεδρος: Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά;
Μάρτυρας: Την προηγούμενη μέρα πήγα στο καινούργιο σπίτι της. Κάναμε σχέδια, πώς θα φτιάξουμε το σπίτι, τα έπιπλα… Θα έμενε μόνη της, το είχε πάρει απόφαση.
Πρόεδρος: Τη ρωτήσατε πώς πήρε την απόφαση;
Μάρτυρας: Μου είπε ότι δεν μπορεί άλλο, έχω φτάσει στα όριά μου, δεν μπορώ άλλο να είμαι η καλή, θέλω να ξεφύγω. Είχε κουραστεί από τη σχέση της.
Πρόεδρος: Βλέπουμε στις φωτογραφίες ένα συμπαθητικό αγόρι…
Μάρτυρας: Αυτό το βλέπετε ως συμπαθητικό;
Πρόεδρος: Ετσι θα το χαρακτήριζα εγώ. Βλέποντας μόνο από τη φωτογραφία που μας προσκομίσατε από κάποια Χριστούγεννα. Δεν βλέπεις τίποτα νοσηρό ή άρρωστο. Βλέπεις φυσιολογικούς ανθρώπους νεαρής ηλικίας να χαίρονται. Ωστόσο ερευνούμε ένα έγκλημα για το πώς αυτός ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να σκοτώσει το παιδί σας. Πότε καταλάβατε ότι υπάρχει ζήτημα; Τι βλέπατε;
Μάρτυρας: Αυτό που φαίνεται δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στις φωτογραφίες βγαίνουμε με χαμόγελο, η ψυχή μας είναι μαύρη. Σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε να είναι ψυχιατρικά ή ψυχολογικά διαταραγμένος. Ημουν πάντα κοντά στα παιδιά μου. Θέλησα να είμαι όσο πιο καταδεκτική μητέρα, για να είμαι κοντά τους σαν φίλη κάνοντας κάποιες υποχωρήσεις. Το πρώτο εξάμηνο της σχέσης τους περπατούσαν στον δρόμο και τους συνάντησε ένας συμμαθητής της και της μίλησε. Αυτό δεν άρεσε σε αυτό το τέρας και τη χτύπησε, της έδωσε δύο χαστούκια. Μιλήσαμε με βιντεοκλήση, μου το είπε ως κάτι κολακευτικό, ότι τη ζηλεύει, άρα την αγαπάει: «Είσαι αποκλειστικά δικιά μου, δεν θα σε πάρει κανένας».
Πρόεδρος: Σταδιακά πέρασε και σε άλλες πράξεις;
Μάρτυρας: Κλιμακώθηκε η κακοποίηση σταδιακά, με αποτέλεσμα εκείνη να μην έχει χρήματα, να της παίρνει τις κάρτες. Δεν εργαζόταν ποτέ αυτός, πάντα η Κυριακή. Ο μόνος του σκοπός ήταν πώς θα πάρει χρήματα χωρίς να δουλέψει, από επιδόματα π.χ.
Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της μητέρας του θύματος, σημειώθηκε ένταση στην αίθουσα του δικαστηρίου, όταν η πρόεδρος προχώρησε σε μια τοποθέτηση που προκάλεσε την αντίδραση της συνηγόρου της Πολιτικής Αγωγής. «Το κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει αυτόν που δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη του δράστη, που απλώς απασχολεί ένα αστυνομικό τμήμα, ενώ στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί να προστατευθεί…» είπε η πρόεδρος.
Η δήλωση αυτή προκάλεσε την άμεση αντίδραση του συνηγόρου, που παρενέβη εμφανώς ενοχλημένος: «Μπορείτε να το ανακαλέσετε; Εγώ δεν μπορώ να συμμετάσχω σε μια τέτοια δίκη! Σας παρακαλώ, ανακαλέστε αυτή τη δήλωσή σας. Αθωώνετε τους αστυνομικούς; Το κράτος δεν είστε εσείς. Είναι ατυχής η δήλωση αυτή και δε θα ήθελα να θυματοποιηθεί περαιτέρω η εντολέας μου. Αν έρθει…».
Πρόεδρος: Ξέρω πολύ καλά τα νομικά.
Συνήγορος: Θα τα πούμε στην επιθεώρηση!
Πρόεδρος: Η πρόεδρος έχει συμμετάσχει σε πολλές δίκες που αφορούν ενδοοικογενειακή βία.
Συνήγορος: Είναι ντροπιαστική η δήλωση που έγινε.
Πρόεδρος: Να τους κατευθύνετε σωστά! Να μην επιφυλάσσονται κανενός γεγονότος για την προστασία τους.
