Λεπτό προς λεπτό κλήθηκε να περιγράψει η Ρούλα Πισπιρίγκου όσα συνέβησαν την ημέρα που η κόρη της, Μαλένα Δασκαλάκη, έφυγε από τη ζωή, στην τρίτη ημέρα απολογίας της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
«Το μεσημέρι του Σαββάτου είχα κοιμηθεί σε ένα κρεβάτι δίπλα στο παιδί. Μπήκε κάποιος και ανασηκώθηκα να δω ποιος είναι. Η Μαλένα ήταν στην ίδια θέση όπως είχε κοιμηθεί. Ηταν η κυρία Κρουστάλλη. Τη ρώτησα τι βάζει στην αντλία του παιδιού και μου είπε ότι είναι ένα φάρμακο για το στομάχι στο πλαίσιο της θεραπείας. Αλλαξε τον όρο, κοίταξε και το χέρι του παιδιού, το σήκωσε ελαφρώς και πίεσε εκεί που ήταν η φλέβα. Δεν ήταν κάτι που δεν έχει ξανακάνει. Δεν με προβλημάτισε κάτι», ανέφερε.
Στις επισημάνσεις που της έγιναν από έδρας σχετικά με τις αποκλίσεις στους χρόνους των γεγονότων, όπως περιγράφονται από τους νοσηλευτές, η Ρούλα Πισπιρίγκου σχολίασε πως «τα χρόνια είναι παρά πολλά και οι χρόνοι είναι όλοι κατά προσέγγιση. Δεν τους είχα σημειώσει κάπου».
Φτάνοντας στην επίμαχη στιγμή, φανερά φορτισμένη, περιέγραψε καρέ καρέ όσα υποστηρίζει πως συνέβησαν στο δωμάτιο του νοσοκομείου. «Το παιδί κοιμόταν και εγώ χάζευα στο κινητό μου και ξαφνικά χτύπησε η αντλία αυτό το “μπιπ μπιπ”. Βλέπω το παιδί… είναι ξαπλωμένη και κάνει κίνηση σαν να τινάζεται», ανέφερε φορτισμένη.
«Τινάχτηκε το κεφαλάκι του, λίγο ανασηκώθηκαν οι ώμοι και γύρισε κοιτάζοντας προς εμένα και έβγαλε ένα ήχο. Σαν βρόγχο… Γύρισε ο κορμός και το κεφάλι, είναι μισάνοιχτα τα μάτια και έβγαλε ένα θόρυβο και έπεσε πίσω. Την ακούμπησα και την τράνταξα από τους ώμους», είπε ακόμη στο δικαστήριο.
Ακολούθησε αναλυτική περιγραφή της περιπλάνησης της στους διαδρόμους του νοσοκομείου για να βρει κάποιο γιατρό. «Βγήκα από το δωμάτιο και πήγα αριστερά, προχώρησα. Κοίταξα σε ένα δωμάτιο, δεν βλέπω κανέναν. Πήγα πιο κάτω στην υποδοχή. Ολα ήταν κλειστά κλειδωμένα και το γραφείο της προϊσταμένης δεν είχε φως. Γύρισα πίσω και πήγα δεξιά, προχώρησα στον διάδρομο στο δωμάτιο των γιατρών. Ημουν στα χαμένα. Φτάνω στη στάση των νοσηλευτών, κανείς και εκεί. Και τότε τους άκουσα. Η κ. Νικήτα ήταν με το πόμολο στο χέρι. Εφόσον άνοιξε η πόρτα, άκουσα τις φωνές τους, δεν τις άκουσα νωρίτερα».
«Δεν καταλαβαίνω! Τη δολοφόνησα; Δεν έκανα ΚΑΡΠΑ; Τη δολοφόνησα και έπρεπε να της κάνω και ΚΑΡΠΑ; Δεν αντέχω άλλο τα ψέματα», είπε σε έντονο ύφος αργότερα και συμπλήρωσε: «Αν θα φώναζα; Θα φώναζα; Αν έπρεπε να τρέξω κι εγώ περπάτησα γοργά; Φταίω! Τι να πω γι’ αυτά! Ημουν σε σοκ. Πρώτη φορά συνέβαινε κάτι τέτοιο στο παιδί μου! Μου καταλογίζω ότι δεν φώναξα, ότι δεν πήγα πιο γρήγορα στους γιατρούς».
Πρόεδρος: Πέρα από την κατηγορία της ασφυξίας έχετε μερίδιο ευθύνης;
Κατηγορουμένη: Δεν θεωρώ ότι έχω μερίδιο ευθύνης για τον θάνατο της Μαλένας. Δεν είπε κανείς ότι αν έκανα εγώ ΚΑΡΠΑ θα σωζόταν το παιδί. Ούτε ότι χάθηκε χρόνος!
Πρόεδρος: Ο κ. Τζιούβας είπε πως είχε την αίσθηση ότι άργησε να γίνει ΚΑΡΠΑ για παιδί νοσηλευόμενο…
Κατηγορούμενη: Καλά ο Τζιούβας μου έδωσε πίσω δύο παιδιά νεκρά! Αυτός δύο παιδιά του πήγα και μου τα γύρισε νεκρά!
Στην κατηγορούμενη επισημάνθηκε ότι υπάρχει κενό 25 λεπτών στις περιγραφές, με την ίδια να αναφέρει πως της φάνηκε «αιωνιότητα», ότι μεσολάβησαν «5-10 λεπτά».
Πρόεδρος: Εχετε χάσει τρία παιδιά και δεν έχετε βάλει κάτω τους χρόνους;
Κατηγορούμενη: Τους έχω βάλει, εμένα οι ώρες μου βγαίνουν.
Πρόεδρος: Να μας πείτε και εμάς γιατί δεν μας βγαίνουν. Τα 5-10 λεπτά που χάθηκαν πρέπει να μου πείτε.
Κατηγορούμενη: Γιατί να χάθηκαν από εμένα. Τα δικά μου 5 λεπτά χάθηκαν ή τα δικά τους;
Πρόεδρος: Πού αποδίδετε ευθύνες;
Κατηγορούμενη: Χάθηκε χρόνος στα τηλέφωνα. Πιστεύω έκαναν τα καθήκοντά τους αλλά με ελαφρότητα, όχι με τη γρηγοράδα που θα έπρεπε να είχαν. Ισως έγινε το λάθος με την πληροφορία με τους σπασμούς και εκεί χάθηκε ο χρόνος. Δεν ξέρω αν έγινε λάθος εκτίμηση του περιστατικού. Αν άργησε η ΜΕΘ. Ολα έπρεπε να γίνουν πιο γρήγορα από μέρους τους αλλά και από εμένα.
Οταν κλήθηκε να περιγράψει τι συνέβη από το σημείο που βρήκε νοσηλευτή και γιατρό, η κατηγορούμενη ανέφερε πως φώναξε προς το μέρος τους «τρέξτε κάτι έπαθε η Μαλένα, το παιδί μπλε. Δεν το είπα με την έννοια ότι είναι μελανιασμένο, αλλά ότι είναι μπλε τα χειλάκια της. Μη φανταστείτε σκούρο μπλε, λίγο πιο σκούρα… Μπορεί να τα είπα και όλα μαζί μπορεί και τίποτα, ειλικρινά δεν θυμάμαι τι είπα από την ταραχή μου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πάντως, στις ερωτήσεις που δέχθηκε σχετικά με τις αντιδράσεις της, επανέλαβε φορτισμένη πως «είναι διαφορετικό να λέμε κακή αντίδραση μιας μάνας, να καταδικαστώ για αυτό το πράγμα! Βασανίζομαι για αυτό που περνάω, την εικόνα του θανάτου των παιδιών μου αλλά όχι για ανθρωποκτονία, όχι για δολοφονία. Καθυστέρησα».
