Το πρωί του Σαββάτου τα Βορίζια, το χωριό των 500 κατοίκων στους πρόποδες του Ψηλορείτη, βάφτηκε με αίμα επαναφέροντας μνήμες μιας άλλης βεντέτας που συγκλόνισε την Ελλάδα. Πριν από ακριβώς 70 χρόνια το χωριό είχε θρηνήσει έξι νεκρούς σε μια βεντέτα που ξεκίνησε για ασήμαντη αφορμή και που χρειάστηκε η παρέμβαση του στρατού για να μπουν τα όπλα στις θήκες τους.
Στις 27 Αυγούστου 1955, στο χωριό έχει στηθεί ένα μεγάλο κρητικό γλέντι για να τιμηθεί η γιορτή του Αγίου Φανουρίου. Ο 38χρονος κτηνοτρόφος και δασοφύλακας Γιάννης Φραγκιαδάκης πίνει με τους φίλους του σε καφενείο την ώρα που μια άλλη παρέα πηγαίνει στο διπλανό καφενείο που ανήκει στον Μανούσο Βεϊσάκη.
Ο Φραγκιαδάκης τους λέει να μην πάνε δίπλα και να καθίσουν μαζί του. Αυτό εξόργισε τον Βεϊσάκη ο οποίος παίρνει μαχαίρι και τραυματίζει θανάσιμα τον δασοφύλακα με ένα χτύπημα στον λαιμό. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την αιτία του φονικού. Μια από αυτές λέει ότι το θύμα έκανε παρατήρηση σε συγγενή του Βεϊσάκη επειδή έκοβε ξύλα παράνομα και μια άλλη ότι δεν ανταπέδωσε τον χαιρετισμό του.
Ό,τι κι αν έγινε, ο Φραγκιαδάκης μεταφέρεται στο σπίτι του αιμόφυρτος και πεθαίνει. Στο άκουσμα της είδησης της δολοφονίας, οι συγγενείς του Φραγκιαδάκη αρματώνονται και βγαίνουν στους δρόμους του χωριού αποφασισμένοι να χτυπήσουν όποιον Βεϊσάκη συναντήσουν μπροστά τους. Ο πρώτος ήταν ο 18χρονος Μανούσος Βεϊσάκης, πρώτος ξάδελφος του θύτη. Είχε βγει στο μπαλκόνι για να δει τι συμβαίνει και δέχτηκε πυροβολισμό που τον σκότωσε ακαριαία.
Οι συγγενείς του Φραγκιαδάκη πυροβολούσαν ανεξέλεγκτα και σκότωσαν άλλον έναν κάτοικο του χωριού, τον Μιχάλη Λεονταράκη. Μετά τον θάνατό του γράφτηκε η τελευταία πράξη του δράματος από τους δικούς του συγγενείς.
Την ώρα που στο σπίτι του δασοφύλακα βρίσκονταν φίλοι και συγγενείς για να τον πενθήσουν εμφανίζεται ο Θεοχάρης Λεονταράκης, ξάδελφος του Μιχάλη ο οποίος είχε δολοφονηθεί λίγο νωρίτερα. Στα χέρια του κρατά χειροβομβίδα την οποία απασφαλίζει και πετά στον κόσμο. Η έκρηξη σκοτώνει τρία άτομα και τραυματίζει σοβαρά άλλα 14. Οι μαρτυρίες της εποχής λένε ότι ο αριθμός των νεκρών θα ήταν πολύ μεγαλύτερος αν ο Λεονταράκης είχε καταφέρει να πετάξει τη χειροβομβίδα μέσα στο σπίτι, όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του.
Τα νέα για το μακελειό στο χωριό φτάνουν στο Ηράκλειο. Η χωροφυλακή σπεύδει στα Βορίζια συνεπικουρούμενη από διμοιρία του στρατού. Αντικρίζουν πτώματα, ακρωτηριασμένους ανθρώπους και πολλούς κατοίκους του χωριού να έχουν κλειδωθεί στο σχολείο του χωριού για να σωθούν.
Οι δράστες των επιθέσεων συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη φυλακή και στη συνέχεια σε δίκη. Δέκα μήνες αργότερα το Β’ Κακουργιοδικείο της Αθήνας εκδίδει την απόφαση του. Οι δράστες των δύο πρώτων δολοφονιών καταδικάζονται σε κάθειρξη 20 και 10 ετών αντίστοιχα ενώ ο Θεοχάρης Λεονταράκης καταδικάζεται σε 25 χρόνια. Ο Μανούσος Βεϊσάκης, ο οποίος ήταν ο δράστης του πρώτου φονικού πήρε χάρη και αποφυλακίστηκε με βασιλικό διάταγμα το 1963.
