Την έντονη διαφωνία τους για το Αρθρο 146 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας, το οποίο προβλέπει ότι θα έχουν υπό την ευθύνη τους περισσότερα του ενός σχολεία, καλύπτοντας μονάδες σε ακτίνα 500 μέτρων, εκφράζουν σχολικοί νοσηλευτές/τριες.
«Σχολικός νοσηλευτής που τοποθετείται σε σχολική μονάδα γενικής εκπαίδευσης υποστηρίζει το σύνολο των μαθητών για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης, καθώς και μαθητές με έγκριση υποστήριξης που φοιτούν σε συστεγαζόμενα σχολεία ή/και όμορα σχολεία τα οποία βρίσκονται εντός ακτίνας πεντακοσίων (500) μέτρων από τη σχολική μονάδα τοποθέτησης του σχολικού νοσηλευτή», αναφέρεται αναλυτικά στο εν λόγω άρθρο.
Aν ένας νοσηλευτής κληθεί σύμφωνα με το άρθρο να μετακινείται ανάμεσα σε σχολεία ακτίνας 500 μέτρων, τότε τα παιδιά με χρόνια νοσήματα θα μείνουν χωρίς παρακολούθηση.
Εξηγώντας στην «Κ» πόσο προβληματικό και ασαφές είναι το εν λόγω άρθρο, η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Σχολικών Νοσηλευτών, Αθηνά Πρωτόπαπα, σημειώνει πως αν ένας νοσηλευτής κληθεί σύμφωνα με το άρθρο να μετακινείται ανάμεσα σε σχολεία ακτίνας 500 μέτρων, τότε τα παιδιά με χρόνια νοσήματα θα μείνουν χωρίς παρακολούθηση.
Μη εξατομικευμένη υποστήριξη
Υπενθυμίζεται πως οι σχολικοί νοσηλευτές/τριες παρέχονται σε ένα σχολείο κατόπιν αίτησης των γονέων και έγκρισης από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Η αίτηση υποβάλλεται από τον γονέα και χρειάζεται να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση από δημόσιο νοσοκομείο που να αναφέρει την αναγκαιότητα υποστήριξης από σχολικό νοσηλευτή. Οι μαθητές που υποστηρίζονται, έχουν χρόνια νοσήματα και αρκετοί εξ αυτών έχουν ποσοστό αναπηρίας.
«Εκτός των παραπάνω, είμαστε υπεύθυνοι για όλα τα παιδιά σε περίπτωση τραυματισμού, αλλά και για όσα παιδιά έχουν κάποιο νόσημα, αλλά δεν έχουν λάβει αρμόδια έγκριση (π.χ. επιληψία)», προσθέτει η κ. Πρωτόπαπα.
Η πρόεδρος του συλλόγου τονίζει πως το Αρθρο 146 έρχεται σε πλήρη αντίθετη με το ΦΕΚ του 2018, σύμφωνα με το οποίο προσδιορίζονται τα καθήκοντα και αρμοδιότητες των σχολικών νοσηλευτών και στο οποίο τονίζεται το δικαίωμα ενός παιδιού στην εξατομικευμένη υποστήριξη από αρμόδιο επαγγελματία στο σχολείο. «Αν καλούμαστε να αφήνουμε ένα σχολείο και να πηγαίνουμε σε ένα άλλο, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιου είδους υποστήριξη», σχολιάζει.
«Αν σε ένα παιδί με διαβήτη ανέβει το σάκχαρο στο αίμα του και εγώ λείπω, ποιος θα του χορηγήσει την ινσουλίνη; Θεωρείτε πως οι δάσκαλοι θα λάβουν τέτοια ευθύνη;»
Ασάφειες και προβληματισμοί
Σχολικοί νοσηλευτές/τριες σημειώνουν πως το Αρθρο 146 δεν καλύπτει την ανάληψη της νομικής ευθύνης σε περίπτωση πρόκλησης ατυχήματος όταν απουσιάζουν από το σχολείο, ενώ δεν διευκρινίζεται ούτε ο τρόπος που θα μετακινούνται σε άλλο σχολείο εντός του ωραρίου τους.
«Αν σε ένα παιδί με διαβήτη ανέβει το σάκχαρο στο αίμα του και εγώ λείπω, ποιος θα του χορηγήσει την ινσουλίνη; Θεωρείτε πως οι δάσκαλοι θα λάβουν τέτοια ευθύνη;» αναρωτιέται η Ιωάννα Φεβράνογλου, σχολική νοσηλεύτρια, μαία και φυσικοθεραπεύτρια. Η κ. Φεβράνογλου θεωρεί ότι το εν λόγω Αρθρο εκτός από αόριστο είναι και πρακτικά ανεφάρμοστο.
Στις ΗΠΑ, ο εθνικός σύνδεσμος σχολικών νοσηλευτών παρέχει αποκλειστικά εξατομικευμένη υποστήριξη σε ένα παιδί, με την αντιστοιχία να είναι ένας νοσηλευτής ανά παιδί, πρακτική που αναγνωρίζει και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Νοσημάτων, αλλά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Οι σχολικές νοσηλεύτριες επισημαίνουν στην «Κ» την αναγκαιότητα στελέχωσης κάθε σχολείου με σχολικό νοσηλευτή. «Το εν λόγω Αρθρο 146 όχι μόνο προκαλεί σοβαρή υποβάθμιση της παρεχόμενης φροντίδας, αλλά η εφαρμογή του μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνες επιπτώσεις στην υγεία των μαθητών», καταλήγουν.
