Θετικά αποτελέσματα καταγράφει ο θεσμός της παροχής κοινωφελούς εργασίας στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της πρότυπης ψηφιακής πλατφόρμας ένταξης φορέων απασχόλησης των καταδικασθέντων σε αυτή. Μέχρι σήμερα έχουν ενταχθεί στην ψηφιακή εφαρμογή 233 φορείς του Δημοσίου, ανάμεσά τους ΟΤΑ πρώτου βαθμού και περιφέρειες, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δικαστήρια και εφορείες αρχαιοτήτων. Ανάμεσα στους φορείς που μπορεί να παράσχει κοινωφελή εργασία κάποιος που έχει καταδικασθεί είναι οι Δήμοι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Καστοριάς, Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, αλλά και η Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Γενικό Νοσοκομείο Διδυμοτείχου, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης και το Πρωτοδικείο Χαλκίδας. Οι φορείς που έχουν ενταχθεί προσφέρουν 3.059 θέσεις απασχόλησης σε τομείς καθαριότητας, πρασίνου, φύλαξης κ.ά.
Από την 1η Μαΐου 2024 έως και σήμερα, 742 καταδικασθέντες, βάσει δικαστικής απόφασης που τους επέβαλε την παροχή της κοινωφελούς εργασίας και κατόπιν αίτησης των ιδίων, έχουν παράσχει κοινωφελή εργασία σε φορείς κοινής ωφελείας που έχουν δεσμευτεί μέσω της πρότυπης ψηφιακής πλατφόρμας του υπουργείου Δικαιοσύνης. «Με τον νέο ποινικό κώδικα η πολιτεία προχώρησε σε μια τολμηρή μεταρρύθμιση καταπολέμησης της εγκληματικότητας και αντιστροφής του κλίματος της ατιμωρησίας. “Κλειδί” της νέας πολιτικής είναι η έκτιση των ποινών. Ποινή όμως δεν σημαίνει μόνο φυλακή. Η πολιτεία προβλέπει εναλλακτικές μορφές έκτισης των ποινών, με κυριότερη την παροχή κοινωφελούς εργασίας. Ο θεσμός της κοινωφελούς εργασίας, που θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα το 1997, αλλά 27 χρόνια παρέμεινε μέτρο ανενεργό, σήμερα αποδίδει καρπούς. Η κυβέρνηση τον αναμόρφωσε θεσμικά και τον έθεσε σε εφαρμογή προς όφελος της Δικαιοσύνης και των πολιτών», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης.
«Ιδανικό» χαρακτήρισε τον τρόπο έκτισης ποινής μέσω παροχής κοινωφελούς εργασίας ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Ιωάννης Μπούγας, σχολιάζοντας πως «εξυπηρετεί κοινωνικούς, πολιτιστικούς και επιστημονικούς σκοπούς και η εκτέλεσή της γίνεται προς όφελος της κοινότητας που υπέστη την εγκληματική προσβολή, καθότι επιδιώκεται να καταδειχθεί στον μεν δράστη το κοινωνικά επιβλαβές της πράξης του, στη δε κοινωνία ότι υπάρχει και άλλη λύση για την καταστολή της παραβατικότητας».
