Σχέδιο για την ολοκληρωμένη προστασία και ανάδειξη του προϊστορικού οικισμού του Σέσκλου, στην Αισωνία Μαγνησίας, υλοποιεί το υπουργείο Πολιτισμού.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, ο σχεδιασμός περιλαμβάνει προτάσεις για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου μέσω επεμβάσεων στερέωσης των αρχαίων καταλοίπων, καθώς και έργα για τη βελτίωση της προσβασιμότητας, τη διαχείριση των επισκεπτών και την αντιπλημμυρική θωράκιση.
Ο οικισμός του Σέσκλου έχει υποστεί ζημιές τόσο από πυρκαγιά του 2023, όσο και από την κακοκαιρία Daniel. Τα έργα χρηματοδοτούνται από χορηγία της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών προς το υπουργείο Πολιτισμού, για την αποκατάσταση των μνημείων που επλήγησαν από τον «Daniel», συνολικού προϋπολογισμού 10 εκατ. ευρώ.
«Ο αρχαιολογικός χώρος του Σέσκλου, στη Θεσσαλία, είναι ένας από τους σημαντικότερους και αρχαιότερους νεολιθικούς οικισμούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αναπτύχθηκε στο λόφο Καστράκι και στη γύρω περιοχή, κοντά στο σημερινό χωριό Σέσκλο και χρονολογείται από την αρχή της Νεολιθικής Εποχής (7η χιλιετία π.Χ.) έως τη Μέση Εποχή του Χαλκού (2η χιλιετία π.Χ.), με ακμή στην 5η χιλιετία π.Χ. κατά τη Μέση Νεολιθική περίοδο», ανέφερε σχετικά η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.
«Η προστασία του αρχαιολογικού χώρου και συγκεκριμένα των τοίχων και των θεμελίων του Σέσκλου Α και Β, αποτελεί ένα δύσκολο και πολύπλευρο αντικείμενο εξαιτίας της σπουδαιότητας των ευρημάτων, της ευπάθειας των οικοδομικών καταλοίπων και της παθογένειας του γηλόφου που καλύπτει τα αρχαία λείψανα. Στο παρελθόν έχουν γίνει εργασίες προστασίας, αλλά μετά την παρέλευση είκοσι και πλέον χρόνων από τις τελευταίες επεμβάσεις, την πυρκαγιά και τις πλημμύρες του 2023, εντοπίζονται σημαντικά προβλήματα. Τα κυριότερα προβλήματα που εντοπίζονται στον αρχαιολογικό χώρο, σχετίζονται με την αναλημματική λειτουργία κάποιων τοίχων, την υποσκαφή των θεμελιώσεων, τη μη αντίληψη των χώρων και των οικοδομικών φάσεων, τις νεότερες κατασκευές από σχιστόπλακες που συγχέονται με τις αρχαίες κατασκευές, τη διάβρωση της μαγούλας και τη διαχείριση των ομβρίων», πρόσθεσε.
Ο αρχαιολογικός χώρος, έκτασης περίπου 40 στρεμμάτων, περιλαμβάνει τα οικοδομικά κατάλοιπα στο λόφο Καστράκι, την Ακρόπολη (Σέσκλο Α), και το Σέσκλο Β στην πλαγιά, τα οποία αποτελούνται κυρίως από σπίτια, πυκνά διατεταγμένα, κατασκευασμένα από λίθινα θεμέλια και πλίνθινη ανωδομή, δοκούς και καμινάδες.
Ο οικισμός είχε γνωρίσει και άλλες φάσεις (Σέσκλο Γ, Δ και Ε). Ο οικισμός καταστράφηκε από φωτιά στο τέλος της 5ης χιλιετίας π.Χ., αλλά ξανακατοικήθηκε κατά τη Νεότερη Νεολιθική περίοδο, όμως, μόνο στο Καστράκι.
Την περίοδο αυτή οικοδομήθηκε στο ψηλότερο σημείο το «Μέγαρο», που καταλάμβανε το κεντρικό τμήμα του νέου οικισμού και περιβαλλόταν από σύστημα κυκλικών λίθινων περιβόλων.
Ο οικισμός εξακολούθησε να κατοικείται μέχρι και την Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού.
