Είμαι ένας τουρίστας που καταφθάνει αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη. Ακολουθώ τα σημάδια προς τη στάση λεωφορείου, όπου υπάρχει ένα γκισέ εισιτηρίων και δύο αυτόματα μηχανήματα. Δεν στέκομαι στην ουρά, πληρώνω το δίευρο εισιτήριο ανέπαφα στο μηχάνημα, όπως στην Αθήνα, παραλαμβάνω την επαναφορτιζόμενη κάρτα και κατευθύνομαι προς το Χ2, το λεωφορείο που με πηγαίνει στον σταθμό του μετρό της Νέας Ελβετίας. Επικυρωτικό μηχάνημα για το εισιτήριο, όμως, πουθενά. Μόνο κάτι πορτοκαλιά μεταλλικά κουτιά με εσοχή για χάρτινο εισιτήριο και ένας οδηγός που φωνάζει: «Δεν κάνουν αυτά που έβγαλες. Πήγαινε πίσω στον γκισέ και βγάλε χάρτινα». Πίσω στην ουρά που απέφυγα, ξοδεύω άλλα δύο ευρώ για ένα εισιτήριο, αλλά το λεωφορείο και ο φωνακλάς οδηγός έγιναν καπνός. Εικοσάλεπτη αναμονή για το επόμενο δρομολόγιο.
Αφιξη στον σταθμό της Νέας Ελβετίας. Το εισιτήριο του αεροδρομίου βρίσκεται στην τσέπη. Στο μετρό, όμως, χρειάζεται να βγάλω καινούργια. Τα εισιτήρια είναι όμοια με τα επαναφορτιζόμενα των λεωφορείων. Απλώς, διαφέρουν στις γωνίες, καθώς του μετρό είναι πιο καμπυλωτά. Εδώ δεν πληρώνεις με κάρτα. Πρέπει να έχεις μετρητά. Κέρματα ή χαρτονομίσματα των πέντε και των δέκα ευρώ. Τα τοπικά Μέσα γράφουν πως τον Μάρτιο θα έχει διορθωθεί το πρόβλημα. Βγαίνοντας όμως από τον σταθμό, το κοντινότερο μέρος για να τραβήξω χρήματα από το ΑΤΜ είναι στην επόμενη στάση, τη Βούλγαρη. Ευτυχώς, έχω χαρτονομίσματα, πηγαίνω 400 μέτρα μακριά, σε φούρνο στα Πυλαιώτικα. Επιστρέφοντας στη Νέα Ελβετία, σε δεκαεπτά λεπτά θα είμαι στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Βέβαια, η διάρκεια της συνολικής διαδρομής από την άφιξη στον τερματικό σταθμό μέχρι τον σταθμό των τρένων άγγιξε τα ογδόντα λεπτά. Κάπως υπερβολικά πολλά για μια πόλη με λιγοστή κίνηση, εκτός ώρας αιχμής.
Τα επαναφορτιζόμενα εισιτήρια του λεωφορείου παραμένουν στην τσέπη, καθώς υπάρχουν μεν ειδικά μηχανήματα σε άλλες γραμμές του ΟΑΣΘ, αλλά δεν λειτουργούν. Η μετακίνηση γίνεται ακόμη με χάρτινα εισιτήρια, αγορασμένα από περίπτερα. Οσο για το μετρό, η κάρτα επαναφορτίζεται, αλλά δεν διαβάζεται από τις μπάρες. «Περιμένετε ένα λεπτό, το εισιτήριο κολλάει όταν επαναφορτίζεται», εξηγεί η υπάλληλος. Το ένα λεπτό γίνεται πέντε και οι θύρες ανοίγουν. «Καλό είναι να αγοράζετε καινούργιο εισιτήριο ή δέκα συν μία διαδρομές και το παλιό να το πετάτε», συστήνει. Στην επιστροφή, οι τσέπες είναι γεμάτες εισιτήρια, δεν αναγνωρίζω ποια κάνουν για μετρό και λεωφορείο. Αχρείαστο μπέρδεμα.
