Σε πλήρη άρνηση της κατηγορίας εις βάρος της προχώρησε η Ρούλα Πισπιρίγκου, κατά την έναρξη της απολογίας της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στη δίκη για τους θανάτους των δύο παιδιών της, Ιριδας και Μαλένας Δασκαλάκη.
«Αρνούμαι στο σύνολό του το κατηγορητήριο. Δηλώνω κατηγορηματικά αθώα. Δεν έχω σκοτώσει καμία από τις τρεις κόρες μου, Μαλένα, Ιριδα και Τζωρτζίνα, που σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή», ανάφερε η κατηγορουμένη.
«Τόσα χρόνια έχω χάσει ό,τι πολυτιμότερο είχα στη ζωή μου. Εχω φτάσει σε σημείο να με λένε “σκύλα” επειδή θέλω να δείχνω δυνατή. Αλλά ο ιατρικός μου φάκελος δείχνει τι κάνω στον εαυτό μου. Είμαι εντελώς μόνη μου!» είπε σε σημείο της απολογίας της και χαρακτήρισε το εαυτόν της αθυρόστομο, αυθόρμητο και ειρωνικό.
Η κατηγορουμένη προχώρησε σε περιγραφή των παιδικών της χρόνων και του διαζυγίου των γονιών της, λέγοντας πως δεν βίωσε εντάσεις κατά τη διάρκεια του διαζυγίου.
«Ο πατέρας μου οπότε ήθελε είχε επαφή, οπότε δεν ήθελε δεν είχε. Η μητέρα μου και οι παππούδες μας προσπαθούσαν. Ως παιδί στενοχωριόμουν που δεν έβλεπα συχνά τον πατέρα μου, αλλά έβλεπα ότι ήταν καλύτερα η μητέρα μου. Αυτό με ησύχαζε μέσα μου, με ηρεμούσε», περιέγραψε η κατηγορουμένη.
Επειτα από ερωτήσεις της προέδρου τής έδρας κλήθηκε να περιγράψει τις σπουδές της στη νοσηλευτική, κρίσιμο ζήτημα σε όλη την υπόθεση των θανάτων των τριών παιδιών της οικογένειας Δασκαλάκη. «Σπούδαζα τρία χρόνια νοσηλευτική σε επαγγελματικό λύκειο. Εκεί μαθαίνουμε πώς να φροντίζουμε τους ασθενείς, κυρίως την καθαριότητα και τη διατροφή των ασθενών», είπε η κατηγορουμένη και συμπλήρωσε ότι η εκπαίδευσή της στη χορήγηση φαρμάκων περιορίζεται στα βιβλία.
«Θεωρητικά εκπαιδευόμαστε, στα βιβλία. Πρακτικά ο νόμος για τους νοσηλευτές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είμαι εγώ, το απαγορεύει», σημείωσε η κατηγορουμένη, εξηγώντας πως ακολούθησε επαγγελματικά αυτόν τον δρόμο εξαιτίας του ποδοσφαίρου.
«Ο παππούς μου και ο θείος μου ήταν στον χώρο του ποδοσφαίρου. Υπάρχει μια ειδικότητα στον χώρο αυτόν για το ιατρικό προσωπικό του αγώνα και είχαμε συζητήσει ότι μπορούν να με βοηθήσουν στον χώρο αυτό. Δεν ολοκλήρωσα ποτέ τις σπουδές, τα παράτησα, επειδή η κολλητή μου φίλη είχε ένα τροχαίο που της κόστισε τη ζωή. Για περίπου 20 ημέρες ήμουν εκεί, έξω από την εντατική όπου νοσηλευόταν η φίλη μου».
Αναφερόμενη στον θάνατο της γιαγιάς της, η κατηγορουμένη έκανε λόγο για τον πρώτο μεγάλο πόνο που βίωσε. «Με πόνεσε πολύ. Ηταν ο πρώτος θάνατος που βίωσα. Ηταν όλοι συντετριμμένοι στην οικογένεια. Ο παππούς μου ήταν πρότυπο για εμένα. Ηταν το πρότυπο της ελληνικής οικογένειας οι παππούδες μου. Το κυριακάτικο φαγητό, κανόνες που έπρεπε να υπάρχουν, «έλα μπροστά από το τζάκι να μου πεις τι έχεις; Ποιος σε στενοχώρησε», φροντίδα… κυνηγούσαν την αδελφή μου να πιει το γάλα της. Κλασική μαμά, κλασικοί παππούδες, μόνο κλασικό μπαμπά δεν είχα», ανέφερε.
Ως μια «βλακεία της στιγμής» χαρακτήρισε την απόπειρα της σε νεαρή ηλικία να φύγει από τη ζωή. «Ηταν απερισκεψία καθαρά της στιγμής. Ακουγα τραγούδια, ήμουν μόνη στο σπίτι και πήρα κάποια φάρμακα».
