Είχε προμηθευτεί το προϊόν από το σούπερ μάρκετ και ακολούθησε τις οδηγίες κατά γράμμα. Στο μπουκάλι υπήρχε η αναγραφή ότι περιείχε κατά 98% θειικό οξύ. Εάν είχε όμως την ένδειξη ότι επρόκειτο για βιτριόλι, δεν θα το είχε αγοράσει. Εριξε το αποφρακτικό υγρό στον νεροχύτη, αλλά καθώς αυτό ήρθε σε επαφή με σταγόνες νερού που είχαν απομείνει στην αποχέτευση, σημειώθηκε έκρηξη. «Πετάχτηκε στα πόδια μου, έκαψε το παντελόνι μου και άρχισε να καίει και εμένα», θυμάται η Στέλλα Πλατάνου.
Ηταν Μάιος του 2022 όταν τραυματίστηκε με σοβαρά εγκαύματα στα δύο πόδια από αυτό το ατύχημα. Χρειάστηκε να νοσηλευθεί για μέρες στα νοσοκομεία ΑΧΕΠΑ και «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη και να ακολουθήσει έπειτα την επώδυνη καθημερινότητα αποκατάστασης των εγκαυματιών. «Τα τραύματα άργησαν να κλείσουν. Επρεπε να μείνω σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, να μη βλέπει τα πόδια μου ο ήλιος. Χρειάστηκε να φορέσω ειδικά πιεστικά ενδύματα, να κάνω θεραπείες και ενέσεις κορτιζόνης», λέει στην «Κ» η κ. Πλατάνου.
Θυμάται ότι το πρώτο πράγμα που είχε ρωτήσει με αγωνία τους γιατρούς ήταν πότε θα κατάφερνε να ξανατρέξει. Οι μεγάλες αποστάσεις ήταν για εκείνη τρόπος ζωής. Επαιρνε ανάσες από το τρέξιμο, όπως τονίζει. Επρεπε, όμως, να κάνει υπομονή. Την πρώτη φορά που κατάφερε να φορέσει αθλητικά παπούτσια μετά το ατύχημα, δεν κατόρθωσε να φτάσει μακριά.
Μετατραυματικό στρες
Εμφάνιζε, μετά το ατύχημα, συμπτώματα μετατραυματικού στρες. Μπορεί ακόμη και ο ήχος του νερού που έτρεχε στους σωλήνες να της προκαλούσε μια αίσθηση άγχους. Εβλεπε σε εφιάλτες ότι καιγόταν ή ότι βρισκόταν μπροστά από το ίδιο ράφι στο σούπερ μάρκετ και αγόραζε το υγρό. Σε αυτή την πορεία της αποκατάστασης η κ. Πλατάνου λέει ότι βρήκε στήριξη στη Salvia, τη μη κυβερνητική οργάνωση η οποία μεριμνά στην Ελλάδα για το έγκαυμα και τους εγκαυματίες. Η Salvia δημιουργήθηκε από τη Μαρίνα Καρύδα και τον Αλέξη Ανδρονόπουλο, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει εθελοντικά να υποστηρίζουν τους δεκάδες εγκαυματίες της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι και στην Ανατολική Αττική το 2018. Με τις παρεμβάσεις τους θεσπίστηκε το Εθνικό Μητρώο Εγκαυματιών, όπου εντάσσονται εγκαυματίες από ατύχημα, δασική ή αστική πυρκαγιά ή άλλη αιτία πρόκλησης, για να καλύπτονται τα φάρμακα, τα επουλωτικά και αναπλαστικά σκευάσματα και άλλα υλικά τόσο απαραίτητα κατά τη μετανοσηλευτική φροντίδα.
«Θα πάρω κάτι από τη δύναμη των ανθρώπων εκεί, που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται», λέει η Στέλλα Πλατάνου για τη στιγμή που θα περάσει έξω από το Μάτι.
Το εξιτήριο από το νοσοκομείο συνήθως σηματοδοτεί την αφετηρία μιας μακράς διαδρομής για τους εγκαυματίες. Τα τραύματά τους, ανάλογα με τον βαθμό τους και την αιτία που τα έχει προκαλέσει, μπορεί να χρειάζονται καθημερινή φροντίδα ακόμη και χρόνια μετά τον τραυματισμό τους. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτούνται και νέες χειρουργικές επεμβάσεις και δερματικά μοσχεύματα για να ανακτήσουν την κινητικότητά τους. Ουλές, όμως, χαράσσονται και στην ψυχή των εγκαυματιών.
Η δεύτερη φορά
Η κ. Πλατάνου μετά την υποστήριξη που έλαβε από τη Salvia θέλησε να προσφέρει η ίδια βοήθεια και μέσω της οργάνωσης στηρίζει άλλους εγκαυματίες. Την Κυριακή θα τρέξει στον Μαραθώνιο της Αθήνας φορώντας στο μπλουζάκι της αυτή τη φορά το λογότυπο της οργάνωσης. Θα αγωνιστεί, όπως επισημαίνει, για τους δικούς της ανθρώπους, για τον γιατρό της, «για όλους τους εγκαυματίες». Θα είναι η δεύτερη φορά που θα κληθεί να καλύψει την απόσταση των 42 χιλιομέτρων και η πρώτη μετά το ατύχημα.
«Αν και λιγότερο προπονημένη από την προηγούμενη φορά, καθώς οι θεραπείες και οι πόνοι με κράτησαν μακριά από πολλές προπονήσεις, πιστεύω σε εμένα», λέει. «Θα έχω ανθρώπους μαζί μου, στο μυαλό και στην καρδιά μου, όλους εκείνους που μοιράστηκαν τις δικές τους σκέψεις όντας εγκαυματίες, και αυτό θα μου δίνει δύναμη».
Η διαδρομή του Μαραθωνίου περνάει και έξω από το Μάτι και η κ. Πλατάνου περιμένει αυτή τη στιγμή. «Η συγκίνηση θα με πνίξει», λέει. «Ξέρω ότι εκεί ο ρυθμός του τρεξίματός μου θα είναι γρηγορότερος, θα πάρω κάτι από τη δύναμη των ανθρώπων εκεί, που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται».
