«Η Σμύρνη πυρπολείται και οι κάτοικοί της σφάζονται», ήταν ο κεντρικός τίτλος της «Καθημερινής» στις 2 Σεπτεμβρίου 1922, ενώ πρωτοσέλιδο άρθρο της κατέληγε: «Η Σμύρνη πρόκειται ζωντανόν παράδειγμα. Το αίμα και το πυρ και ο σίδηρος είναι αι εκδηλώσεις τών και πάλιν, κακή μοίρα, κυριάρχων αυτής και της Ιωνίας…».
Το άρθρο της Σύνταξης εστίαζε στη στήριξη που παρείχε η Γαλλία στις κεμαλικές δυνάμεις: «Ο Τούρκος επανήλθεν εις την Σμύρνην. Την εύρε βωβήν. Αλλά μία φωνή ηγέρθη από την σιωπήν της ατυχησάσης πόλεως και εχαιρέτισε την ερυθράν επάνοδον: “Le jour de gloire est arrivé”. H φωνή ήτο γαλλική –μιας γαλλοφώνου, της μόνης εκδοθείσης υπό την θεομηνίαν εφημερίδος– και απήγγελλεν εις χαιρετισμόν του Τούρκου τον στίχον της Μασσαλιώτιδος: “Εφθασεν η ημέρα της δόξης”».
Στην πρώτη σελίδα φιλοξενείται αφήγηση Αμερικανού που ήταν παρών στα γεγονότα: «Οι Τούρκοι ευθύς από της εισόδου των εις την Σμύρνην προέβησαν εις βαρβαρότητας, εις αγρίας σφαγάς, μεμονωμένας κατ’ αρχάς, πολλαπλασιαζομένας είτα καθ’ εκάστην. Οι σφαγείς στρέφουν την μήνιν των όχι μόνον κατά των Ελλήνων και Αρμενίων, αλλά και κατ’ Ευρωπαίων. Αι σφαγαί γίνονται μέσα εις τους δρόμους των κεντρικών μερών και εις τας συνοικίας. Πρωτοστατούν οι Τσέτες, χωρίς όμως να υπολείπωνται εις αγριότητα και οι τακτικοί στρατιώται του Κεμάλ. Θρήνος, οδυρμός, τρόμος, αίμα, αλλοφροσύνη αθώων θυμάτων, ακόρεστος μανία προς καταστροφήν είνε η γενική εικών».
