Καθημερινά είναι, σύμφωνα με τους Γιατρούς του Κόσμου, τα ρατσιστικά επεισόδια όπως αυτό με θύμα τον 14χρονο Αφγανό έξω από τον σταθμό Αττική του μετρό πριν από λίγες ημέρες. Μόλις χθες, στο ίδιο ακριβώς σημείο, όπως ανέφερε στην «Κ» ο πρόεδρος της οργάνωσης Νικήτας Κανάκης, 19χρονος πρόσφυγας από τη Συρία λιντσαρίστηκε από αγνώστους. «Χτυπήθηκε πολύ. Δυστυχώς τα κρούσματα είναι καθημερινά. Η βαρβαρότητα είναι μεγάλη». Τόσο ο 14χρονος Ισμαήλ όσο και ο 19χρονος Σύρος πρόσφυγας είναι ασφαλείς και υπό την προστασία των Γιατρών του Κόσμου και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, ωστόσο το μέλλον είναι αβέβαιο για τα εκατοντάδες προσφυγόπουλα που κυκλοφορούν ασυνόδευτα στη χώρα μας. «Εκατοντάδες παιδιά βρίσκονται απροστάτευτα στους δρόμους», λέει ο κ. Κανάκης. «Και το φοβερό είναι ότι έχουμε εξοικειωθεί με το γεγονός».
Η υπόθεση του μικρού πρόσφυγα από το Αφγανιστάν ανέδειξε και μια άλλη πληγή του συστήματος. «Το παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μετά την επίθεση, όπου δέχθηκε πλημμελή έλεγχο, επειδή δεν είχε χαρτιά. Δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε. Πρόκειται για ανήλικο παιδί, έπρεπε να έχουν ειδοποιήσει κάποια οργάνωση, να μην το στείλουν πάλι στον δρόμο». Ηταν οι συμπατριώτες του, πίσω στη γειτονιά του, που τον έστειλαν εσπευσμένα στους Γιατρούς του Κόσμου. «Μας ξέρουν καλά και ενημερώνουν ο ένας τον άλλο για εμάς». Παρά τα όσα βλέπουν καθημερινά, οι άνθρωποι της οργάνωσης έφριξαν από την εικόνα που αντίκρισαν. Οπως τους είπε ο 14χρονος Ισμαήλ, όλα έγιναν τη Δευτέρα του Πάσχα, στις 5.30 το απόγευμα καθώς επέστρεφε σπίτι του. «Ηρθαν τρεις και με σκούντηξαν στον ώμο. Με ρώτησαν από πού είμαι και όταν τους είπα από το Αφγανιστάν άρχισαν να με χτυπάνε», διηγήθηκε. Δεν πρόλαβε να διακρίνει πρόσωπα και χαρακτηριστικά. Πρόσεξε μόνο ότι φορούσαν όλοι τα ίδια μαύρα ρούχα, με το ίδιο σήμα, που το παιδί περιέγραψε σαν «δύο κλαδιά με δάφνινα δεντράκια που ενώνονται». «Ενας με χτύπησε στο πρόσωπο με ένα σπασμένο μπουκάλι μπύρας. Τότε λιποθύμησα. Ενας περαστικός με βρήκε και με πήγε στο νοσοκομείο». Εχει έξι ράμματα στη μύτη και δέκα στο κεφάλι. «Αυτή είναι η χώρα που φημίζεται για τη φιλοξενία της; Τώρα χτύπησαν εμένα, ας γίνει κάτι να μην ξαναχτυπήσουν άλλους».
Ηδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία ώστε ο Ισμαήλ να ξανασμίξει με τη μαμά του, που βρίσκεται στην Ελβετία.
