Η βία έχει διαποτίσει τα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα πρόσφατα επεισόδια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), όταν μέλη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ αλληλοδάρθηκαν στους διαδρόμους του Ιδρύματος, αποτελούν ένα ακόμη στοιχείο για τον κατήφορο των ελληνικών ΑΕΙ. «Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία και την αγωνία μας για τη μοιραία κατάληξη, που αναπόδραστα κάποια στιγμή θα έχουν τέτοια φαινόμενα», αναφέρεται στην ανακοίνωση του συλλόγου διδασκόντων, οι οποίοι δεν θέλουν να μιλήσουν γι’ αυτό που απεύχονται… «Οταν όμως υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνουν κλομπ και σιδηρογροθιές, όλα να τα περιμένεις», τόνισε, μιλώντας χθες στην «Κ», πανεπιστημιακός του ΟΠΑ.
Ποιοι είναι αυτοί οι 20χρονοι οπαδοί της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που μετέτρεψαν σε ρινγκ το πανεπιστήμιο για μία ακόμη φορά; Μέλη της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ, της Πανσπουδαστικής, της ΑΡΕΝ και αντιεξουσιαστές είναι ψηφίδες στο ίδιο καλειδοσκόπιο: επιδιώκουν να επιβληθούν στους άλλους, ο καθένας διεκδικώντας το αντίστοιχο τρόπαιο του δικού του κομματικού χώρου.
Η νομή της εξουσίας
Για τους ΔΑΠίτες και τους ΠΑΣΠίτες το τρόπαιο είναι η νομή της εξουσίας. «Ο καθένας βλέπει τον εαυτό του ως μελλοντικό κρατικό στέλεχος με μισθό 15.000 ευρώ. Γιατί να μην το πιστεύουν; Βλέπουν την πορεία των παλαιότερων φοιτητοπατέρων. Η βία ξεκινά ήδη από την πλατεία Βικτωρίας, όταν τα μέλη των παρατάξεων ρίχνουν τα δίχτυα τους προς αλίευση νέων μελών μεταξύ των πρωτοετών φοιτητών», συνεχίζει ο ίδιος πανεπιστημιακός. «Τα προχθεσινά επεισόδια, όμως, ήταν απίστευτης βιαιότητας», λέει στην «Κ» μέλος της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ- παράταξη προσκείμενη στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά). Πολλοί αποδίδουν την όξυνση στην προσπάθεια της ΔΑΠ να συσταθεί η ΕΦΕΕ· προσπάθεια που τορπιλίσθηκε από την ΠΑΣΠ, προκαλώντας την αντίδραση της νεοδημοκρατικής παράταξης. Μήπως πίσω από τη σπουδή των ΔΑΠιτών να συσταθεί η ανενεργός από το 1995 ΕΦΕΕ, κρύβεται εσωκομματικός διαγκωνισμός στη Νέα Δημοκρατία, μετά την εκλογική ήττα και εν όψει νέας ηγεσίας;
Η θέση της Συγκλήτου: «Καταδικάζει απερίφραστα όλες τις βάρβαρες πράξεις ατόμων σε βάρος φοιτητών και φοιτητριών του πανεπιστημίου. Θεωρεί ότι τέτοιες ενέργειες είναι απαράδεκτες, ειδικά στον χώρο ενός ακαδημαϊκού Ιδρύματος που έχει σκοπό την καλλιέργεια του πολιτισμού και της γνώσης και αποτελεί χώρο ελεύθερης έκφρασης ιδεών. Καλεί τον φοιτητικό σύλλογο του πανεπιστημίου, καθώς και όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητάς του να πάρουν θέση για τα γεγονότα και να δραστηριοποιηθούν ενεργά, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια επεισόδια στο μέλλον. Το δημόσιο πανεπιστήμιο χρειάζεται ηρεμία και οι πρυτανικές αρχές του Οικονομικού Πανεπιστημίου, θεωρούν ότι όλα τα μέλη του, στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου, πρέπει να αρχίσουν έναν ουσιαστικό διάλογο για την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου του πανεπιστημίου, προκειμένου να διατηρήσει τον σημαντικό ρόλο του στον πολιτισμό και την πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας», επισημαίνει η Σύγκλητος του Ιδρύματος για τα πρόσφατα γεγονότα. Μια ανακοίνωση που κάποιοι τη βρίσκουν αναμενόμενη, αφού δεν κάνει λόγο για τις ευθύνες των κομμάτων και των νεολαιών τους. «Ομως πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;», λέει ο συνομιλητής μας. «Ολο το σύστημα είναι κομματικοποιημένο. Παρά τα δειλά βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, με την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών στις εκλογές ακαδημαϊκών οργάνων, από τα κόμματα εξουσίας έρχεται η χρηματοδότηση, από αυτά επίσης μοιράζονται και οι δημόσιες θέσεις. Οπότε… ».
«Αυτή η επανάσταση είναι τζάμπα μαγκιά»
«Οι νεαροί αυτοί σε λίγα χρόνια θα βολευτούν σε μία θέση στον δημόσιο τομέα, θα παντρευτούν και θα μετακομίσουν στα βόρεια προάστια. Αυτή η επανάσταση είναι τζάμπα μαγκιά» λέει στην «Κ» η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία προχθές το βράδυ έπεσε θύμα προπηλακισμού από ομάδα επτά ατόμων που δήλωναν «αντιεξουσιαστές».
Είναι ένα ακόμη περιστατικό βίας κατά της ελεύθερης έκφρασης -μια προσπάθεια εκφοβισμού και επιβολής άποψης- όπως συνέβη με τους προπηλακισμούς των καθηγητών κ. Γιάννη Πανούση και Γιάννη Παπαδάτου. «Δεν με εντυπωσιάζουν πια τέτοιες ενέργειες. Ζούμε ακόμη σε καθεστώς μετεμφυλιακό. Ο πολίτης δεν έχει την αγωγή της νομιμότητας. Η νομιμότητα συνδέεται με την εθνικοφροσύνη και αυτή με την επάρατο δεξιά. Αυτά είναι μετεμφυλιακά τραύματα. Τα κόμματα εξουσίας είναι συνονθυλεύματα της Δεξιάς και της Αριστεράς και δεν περιμένει κάποιος να ανοίξουν καινούργιους δρόμους στη σκέψη. Ομως, μεγάλη είναι η ευθύνη της Αριστεράς για το πώς έχουν εξελιχθεί τα πολιτικά ήθη. Η Αριστερά είναι πολύ συντηρητική».
