Εωλα στις «διαθέσεις» όποιων επιθυμούν να κάνουν επεισόδια είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια. Η φύλαξή τους είναι υποτυπώδης αφού στην ουσία δεν υπάρχουν φύλακες, αλλά θυρωροί οι οποίοι καταγράφουν τα γεγονότα, ενημερώνουν τη γραμματεία του ΑΕΙ και την πρυτανεία αλλά δεν μπορούν να επέμβουν άμεσα. Ως εκ τούτου, η όποια επέμβαση των πρυτάνεων αποδεικνύεται καθυστερημένη. Μάλιστα, οι φύλακες προσλαμβάνονται με βάση κοινωνικά κριτήρια, με αποτέλεσμα στη συντριπτική πλειονότητά τους να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις συνθήκες της φύλαξης, οι οποίες απαιτούν ειδική εκπαίδευση ενός τουλάχιστον… χειροδύναμου προσωπικού.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, οι προσλήψεις των φυλάκων γίνονται με πολύ αργούς ρυθμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας έχουν ζητήσει από το 2007 την έγκριση 82 θέσεων φυλάκων για όλα τα ΑΕΙ, από τις οποίες το υπουργείο Οικονομικών ενέκρινε 40 θέσεις. Ομως οι 40 θέσεις ακόμη δεν έχουν καλυφθεί καθώς εκκρεμεί ο σχετικός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ.
Διαφορετική είναι η αντιμετώπιση της φύλαξης των ιδρυμάτων στο εξωτερικό. Εκεί οι αρχές των πανεπιστημίων εστιάζουν στη φύλαξη των ιδρυμάτων, αφού θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών εντός των ιδρυμάτων. Δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθούν έκτροπα εντός των πανεπιστημιακών χώρων και να μην παρέμβει η αστυνομική δύναμη. Και αυτό διότι δεν συνδέεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με την ανεξέλεγκτη και καταχρηστική λειτουργία των πανεπιστημιακών χώρων.
Ενδεικτικά, στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ υπάρχει φύλαξη από υπαλλήλους, ενώ στα μεγάλα campus φοιτητές του ιδρύματος εργάζονται ως ωρομίσθιοι με αρμοδιότητα να «σαρώνουν» τον χώρο λειτουργώντας ως «πρώτο μάτι» για τυχόν εγκληματικές ενέργειες. Κατόπιν, τον λόγο έχουν οι αρχές του ιδρύματος και η αστυνομία. Ανάλογα αυστηρά συστήματα φύλαξης των χώρων εφαρμόζονται στα ΑΕΙ της Δυτικής Ευρώπης. Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις πανεπιστημίων, η φύλαξη των οποίων ανατίθεται σε ιδιωτικές εταιρείες με σχετικό αντικείμενο. «Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει φασαρία μέσα στο πανεπιστήμιο και να μην παρέμβουν οι φύλακες. Και αυτό διότι γίνεται διάκριση ανάμεσα στην παρουσία του φύλακα με αρμοδιότητα την προστασία της περιουσίας του ιδρύματος και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και λόγου», έλεγε στην «Κ» πανεπιστημιακός με σπουδές στη Γαλλία, μια χώρα ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια θέματα.
