Για τους περισσότερους από τους Ελληνες που έχουν επισκεφθεί την Αυστρία και δη τη Βιέννη, η επιστροφή στο «δικό μας» αστικό τοπίο υπήρξε μάλλον… ανώμαλη. Γι’ αυτό αίσθηση βαθιά προκάλεσαν χθες τα λόγια της κ. Μαρίας Βασιλάκου, της επικεφαλής του Κόμματος των Πρασίνων στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βιέννης, βουλευτού του τοπικού κοινοβουλίου και υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου στην τοπική κυβέρνηση, η οποία παρευρέθηκε σε εκδήλωση της Ευωνύμου Οικολογικής Βιβλιοθήκης: «Μη νομίζετε ότι έρχομαι από τη… Γη της Επαγγελίας. Η Βιέννη απέχει πολύ από το πρότυπο της «πράσινης» πόλης».
Δεν αργήσαμε βέβαια να διαπιστώσουμε στη διάρκεια της ομιλίας της ότι, εάν η Βιέννη απέχει από το εν λόγω πρότυπο… εκατό μέτρα, η απόσταση που πρέπει να διανύσει η Αθήνα για να το προσεγγίσει θυμίζει μάλλον τη μαραθώνια διαδρομή. Οπως «παραδέχθηκε» και η ίδια η κ. Βασιλάκου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ», «ναι, η Αθήνα μπορεί να πάρει αρκετά παραδείγματα από τη Βιέννη». Μάθημα πρώτον, ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και περιορισμός έως συρρίκνωση της χρήσης του Ι. Χ. «Οι συγκοινωνίες στη Βιέννη είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες. Εκτός από λεωφορεία ταχείας κυκλοφορίας και μετρό, διαθέτουμε πολύ καλό τραμ. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας δεν χρειάζεται να περιμένει πάνω από 5 λεπτά σε μια στάση τραμ -στις ώρες αιχμής, δε, ο χρόνος αναμονής κατεβαίνει κάτω από τα τρία λεπτά».
Η επένδυση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι άλλος ένας τομέας στον οποίο η χώρα μας υστερεί. «Στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειονότητα των κτιρίων θερμαίνεται με πετρέλαιο. Στη Βιέννη, τα κτίρια που χρησιμοποιούν ντίζελ δεν ξεπερνούν το 9%. Και στόχος των Πρασίνων είναι να εξαλειφθεί και αυτό το 9% στην επόμενη δεκαετία», σημειώνει η κ. Βασιλάκου. Το 50% των κτιρίων στη Βιέννη χρησιμοποιούν για θέρμανση βιομάζα που προέρχεται από την καύση των απορριμμάτων. «Κανείς πρέπει να είναι βέβαια προσεκτικός με την καύση των σκουπιδιών, καθώς προκαλεί άλλου είδους προβλήματα, κυρίως έκλυση διαφόρων ουσιών. Ωστόσο, με μέτρο μπορεί να δώσει λύσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες κατοικίες και στην Ελλάδα».
Κι αν η βιομάζα απαιτεί έστω τη δημιουργία εργοστασίων, η ηλιακή ενέργεια απαιτεί μόνον τη θέσπιση κινήτρων. Στη Βιέννη επιδοτείται η τοποθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων στις κατοικίες. «Είναι άξιον απορίας γιατί η Ελλάδα δεν έχει επενδύσει στην ηλιακή ενέργεια. Εχουμε έναν τεράστιο θησαυρό στα χέρια μας, που εάν τον εκμεταλλευόμασταν θα είχαμε αυτάρκεις πολυκατοικίες». Χαρακτηριστικά αναφέρει πως στη Βιέννη σήμερα κτίζονται κτίρια γραφείων που διαθέτουν συστήματα ψύξης από τον ήλιο. Από το 2013 επίσης, στο κρατίδιο θα γίνει υποχρεωτική η βιοκλιματική αρχιτεκτονική.
Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν πολιτική βούληση. «Θεωρώ ανήκουστο και παράλογο να μη διαθέτει η Ελλάδα ξεχωριστό υπουργείο Περιβάλλοντος», λέει στην «Κ» η κ. Βασιλάκου. «Ειδικά εφόσον πρόκειται για μια χώρα με τόσο σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Οχι μόνο έπρεπε να έχει, αλλά έπρεπε να είναι και το πιο ισχυρό υπουργείο», καταλήγει.
