Υπάρχουν και φοιτητές ελληνικών πανεπιστημίων που δεν έχουν την πολυτέλεια να… παίζουν τάβλι τα μεσημέρια, διότι είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενοι. Ο χρόνος και οι οικονομικές ανάγκες τους πιέζουν, ενώ η οριοθέτηση της διάρκειας σπουδών, με την οποία θεσμοθετείται η κατάργηση του φαινομένου των αιωνίων φοιτητών ίσως τους επηρεάσει, καθώς καλούνται να ανταποκριθούν σε πολλαπλές υποχρεώσεις και επομένως δεν προλαβαίνουν πάντοτε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στον προβλεπόμενο χρόνο.
Οι ίδιοι, πάντως, δεν φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα…
Από την Παλαιστίνη
«Κάποιος που θέλει να τελειώσει τη σχολή του θα το κάνει χωρίς μεγάλη δυσκολία» λέει στην «Κ» ο φοιτητής της Ιατρικής Αθηνών Σάμερ Αλπεσέρ. Ο Σάμερ κατάγεται από την Παλαιστίνη και ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει ιατρός. Επειδή η οικογένειά του βρίσκεται στην Παλαιστίνη και δεν είναι σε θέση να τον στηρίζει οικονομικά, ο ίδιος πρέπει να καλύπτει μόνος όλα τα έξοδά.
Δουλεύει όσο καιρό σπουδάζει με αποτέλεσμα τα μαθήματα να πηγαίνουν πίσω και ο ίδιος να διανύει τον ένατο χρόνο σπουδών, χρωστώντας άλλα 15 μαθήματα: «Το γεγονός ότι δουλεύω έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καθυστέρηση των σπουδών μου, αλλά δεν θα υπερβώ με τίποτα τη διορία. Υπάρχει βέβαια και αυτό το άγχος αλλά πιστεύω ότι είναι αρκετός χρόνος για να τελειώσει κάποιος ακόμα και αν δουλεύει».
Οπως λέει, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη αφού «δεν είναι πάντα και στο χέρι μας, ξέρετε, έχω χάσει τουλάχιστον δύο χρόνια από απεργίες και καταλήψεις. Μετριούνται αυτά; Πρέπει να διευκρινιστεί αυτό γιατί, αν είναι να εφαρμοστεί ο νόμος, να μην την πληρώσουν άδικα κάποιοι φοιτητές»
«Το να δουλεύεις σε μανάβικο δεν σημαίνει ότι κάθεσαι μονίμως πίσω από μια ταμειακή», λέει στην «Κ» ο Σταύρος Μπονάρος, τρίτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας και φοιτητής Νομικής Αθηνών. Ο Σταύρος εργάζεται χρόνια στο κατάστημα των γονιών του, που είναι η βασική πηγή εσόδων για την οικογένεια. «Μέχρι πρόπερσι ο ανεφοδιασμός γινόταν στις τρεις το πρωί, έπρεπε να ξυπνάω εκείνη την ώρα και να πηγαίνω με το φορτηγάκι στην κεντρική λαχαναγορά για να φορτώσω. Εσπαγε τη νύχτα μου στη μέση και συνήθως αναγκαζόμουν να διαβάζω όλο το βράδυ για να πηγαίνω απευθείας στην αγορά, κοιμόμουν μέχρι το μεσημέρι, μετά στο μαγαζί και στη συνέχεια πάλι διάβασμα. Είναι δύσκολα, πολλά πράγματα είναι δύσκολα αλλά πρέπει να γίνονται. Εχω διαλύσει και μια σχέση γι’ αυτό τον λόγο, γιατί δεν είχα καθόλου χρόνο, αλλά δεν το μετάνιωσα εντέλει. Νομίζω πως όσοι βλέπουν σοβαρά τις σπουδές τους κάνουν ανάλογες θυσίες, όταν έχεις ένα στόχο κοιτάς κυρίως αυτόν και μπαίνεις σε μια ρότα για όσο καιρό χρειάζεται».
Και ο Σταύρος θεωρεί δίκαιη τη ρύθμιση για το χρονικό περιορισμό στη διάρκεια σπουδών: «Αυτό που ειπώθηκε αρχικά, για παράταση δύο ετών, ήταν υπερβολικό, θα δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα σε πολλούς φοιτητές. Ο τωρινός περιορισμός όμως δε θα κάνει κακό σε κάποιον που θέλει πραγματικά να σπουδάσει».
Το θέμα της εργασιακής αποκατάστασης θεωρεί ως κύριο η Γιούλη Μπόλη, ομογενής από την Αλβανία και φοιτήτρια στο Οικονομικό της Νομικής. Αν και η ίδια μένει στη φοιτητική εστία, αναγκάζεται να δουλεύει σε ένα εστιατόριο για να καλύπτει τα έξοδα της. «Ολοι ζητάνε προϋπηρεσία για να σε πάρουν σε κάποια σοβαρή δουλειά. Και στα οκτώ χρόνια να τελειώσεις, που είναι το μικρότερο όριο, θα πλησιάζεις ήδη στα 30. Πότε θα εργαστείς για να πάρεις την απαιτούμενη προϋπηρεσία; Στα 40;» αναρωτιέται η Γιούλη και συνεχίζει: «Οι φοιτητές πρέπει να έχουν και ένα δημιουργικό ανταγωνισμό μεταξύ τους, να είναι ζωντανοί και όχι να βαλτώνουν στα χρόνια».
Το μυστικό
Η Μαρία Καραγιώργου κατάγεται από ένα μικρό χωριό έξω από την Κατερίνη και ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει νοσηλευτική. Σήμερα κάνει το μεταπτυχιακό της στο ίδιο τμήμα ενώ παράλληλα εργάζεται. «Οσο σπούδαζα εργαζόμουν, έκανα διάφορες δουλειές, συνήθως χωρίς ένσημα και ασφάλιση. Δεν δυσκολεύτηκα να τελειώσω τις σπουδές μου χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση», δηλώνει περήφανα.
«Είναι διάφορα έξοδα, φαγητά, σημειώσεις, συνέδρια, βόλτες. Δεν μπορείς να τα περιμένεις όλα από τους γονείς σου και έτσι ψάχνεις να βρεις μια δουλειά. Πρέπει να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου και να έχεις πρόγραμμα, Αυτό είναι το μυστικό».
