Το ζήτημα της σύγχρονης ανάπτυξης και οργάνωσης της Ιατρικής Σχολής Αθηνών θέτουν οι πανεπιστημιακοί γιατροί, επισημαίνοντας ότι παρά τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της ιατρικής εκπαίδευσης, οι κλινικές, τα εργαστήρια και οι λοιπές μονάδες της Σχολής εξακολουθούν και είναι διασκορπισμένες σε νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου, με αποτέλεσμα σε ορισμένες κλινικές να συσσωρεύεται μεγάλος αριθμός φοιτητών και οι οποίοι εκπαιδεύονται «μετ’ εμποδίων». Οι πανεπιστημιακοί γιατροί διεκδικούν τη συγκέντρωση των κλινικών σε ένα ενιαίο πανεπιστημιακό νοσοκομειακό συγκρότημα στο Γουδί, γεγονός που προϋποθέτει την «παράδοση» του Λαϊκού Νοσοκομείου στο Πανεπιστήμιο.
Οπως τόνισε στην «K» ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών κ. K. Κωνσταντόπουλος, τα τελευταία χρόνια η Σχολή είναι «υπερφορτωμένη» με φοιτητές περισσότερους από όσους θα έπρεπε να εκπαιδεύει σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Είναι ενδεικτική η κατάσταση που επικρατεί στην A΄ Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία στεγάζεται στο Λαϊκό νοσοκομείο. H αναλογία φοιτητών 4ου έτους ανά κλίνη ήταν έως και πέρυσι 7:1 και φέτος έχει φτάσει να είναι 15:1, που σημαίνει ότι εάν κάποιος φοιτητής βρεθεί κατά το μάθημα κοντά στον ασθενή είναι… τυχερός. Και αυτός ο φοιτητής θα είναι σε τρία χρόνια γιατρός και θα κληθεί να διαχειριστεί την υγεία του Ελληνα ασθενή».
Το πρόβλημα της κάλυψης των εκπαιδευτικών αναγκών εξαιτίας του μεγάλου αριθμού φοιτητών επιβεβαιώνει και ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Χρήστος Κίττας. Οπως είπε μιλώντας στην «K», το κάθε κλινικό έτος της Ιατρικής σχολής έχει από 550 φοιτητές. Σημειώνεται ότι στην Ιατρική Σχολή Αθηνών εισάγονται κάθε χρόνο 150-200 νέοι φοιτητές, αριθμός που σχεδόν τριπλασιάζεται εξαιτίας των μεταγραφών από άλλες Σχολές. Το πρόβλημα εστιάζεται σε ορισμένα μαθήματα όπως π.χ. η πνευμονολογία ή η οφθαλμολογία, όπου η αναλογία καθηγητών και φοιτητών είναι 1:50, ενώ όσον αφορά στην αναλογία κλινών και φοιτητών τα περισσότερα προβλήματα σημειώνονται στο Λαϊκό νοσοκομείο.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος επισημαίνει, ότι είναι μία καλή ευκαιρία, τώρα που ξεκινά διάλογος μεταξύ πολιτείας και πανεπιστημιακών για τα επαγγελματικά αιτήματα του ΔΕΠ, να τεθεί και το ζήτημα της ανάπτυξης της ιατρικής σχολής Αθηνών, η οποία σε αντίθεση με άλλες σχολές (φιλοσοφική, τμήμα πληροφορικής, φυσικής, μαθηματικών), παραμένει από κτιριολογική άποψη σε παρόμοια κατάσταση σχεδόν από τις αρχές του αιώνα. Ενα πάγιο αίτημα των πανεπιστημιακών γιατρών είναι η ανάπτυξη ενός Πανεπιστημιακού Νοσοκομειακού Συγκροτήματος στον άξονα «Λαϊκό-Αιγινήτειο-Αρεταίειο-Αλεξάνδρα» με την πλήρη λειτουργική ένταξη του Λαϊκού νοσοκομείου στο Πανεπιστήμιο. O κ. Κωνσταντόπουλος διευκρινίζει «το οικόπεδο στο οποίο είναι χτισμένο το Λαϊκό είναι ιδιοκτησία του Πανεπιστημίου. Στις αρχές του 1930 παρεχωρήθη στο υπουργείο Υγείας με σκοπό να ανεγερθεί νοσοκομείο που θα κάλυπτε τις στεγαστικές ανάγκες της Ιατρικής Σχολής. Εν συνεχεία αυτό θα επέστρεφε στο Πανεπιστήμιο. H σύμβαση επιστροφής του οικοπέδου και του νοσοκομείου στο Πανεπιστήμιο υπεγράφη το 2001, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχει εφαρμοστεί η σχετική διάταξη και το νοσοκομείο εξακολουθεί να αποτελείται κατά 55% από κλινικές του ΕΣΥ».
Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντόπουλο η πλήρης και απόλυτη λειτουργική ένταξη του Λαϊκού νοσοκομείου στην Ιατρική Σχολή Αθηνών θα επιφέρει μία σημαντική αναβάθμιση του προγράμματος ιατρικής εκπαίδευσης. Αυτό θα επιτρέψει ακόμα και την εφαρμογή συστημάτων «απαρτιωμένης» διδασκαλίας που σημαίνει να εισάγεται αμέσως ο φοιτητής από τις βασικές επιστήμες στην ιατρική πράξη της ημέρας, σύστημα που εφαρμόζεται σε πολλές ιατρικές σχολές της Ευρώπης.
