Η δύσκολη περίοδος στην οποία έχουν μπει οι σχέσεις ΗΠΑ και Ε.Ε., με τις δηλώσεις και τις πρωτοβουλίες της διακυβέρνησης Τραμπ, κυρίως στον τομέα της Ουκρανίας, δεν άφηνε περιθώριο για μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στη Γερμανία.
Οι εκλογές ανέδειξαν νικητή, όχι με το ποσοστό που ωστόσο θα επιθυμούσε, την ένωση των Χριστιανοδημοκρατών και των Χριστιανοκοινωνιστών και, όπως φαίνεται, η χώρα θα οδηγηθεί σε συνασπισμό με το τραυματισμένο και ηττημένο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο Ε.Ε. δεν μπορούν να ξεδιπλωθούν χωρίς την κινητήριο δύναμη της Γερμανίας, η οποία μαζί με τη Γαλλία είναι οι χώρες με το μεγαλύτερο γεωπολιτικό αποτύπωμα. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως η Γερμανία προχώρησε σε ιστορικές αλλαγές στον αμυντικό σχεδιασμό της, ως αποτέλεσμα της εισβολής της Ρωσίας και του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ είναι και μια χώρα με ισχυρή αμυντική βιομηχανία.
Κατά έναν τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι η Ε.Ε. περίμενε τις εκλογικές εξελίξεις στη Γερμανία για να μπορέσει να διαμορφώσει τη στάση της. Κάτι που φαίνεται και από τον προγραμματισμό της έκτακτης συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 6 Μαρτίου.
Η Γερμανία είναι από τις χώρες της Eνωσης που πρωτοστάτησαν στην υποστήριξη της Ουκρανίας και πολλοί υποστηρίζουν πως ο καγκελάριος Σoλτς πλήρωσε το κόστος αυτής της επιλογής.
Οι πρώτες κινήσεις του νικητή των εκλογών, Φρίντριχ Μερτς, δείχνουν ότι η εξωτερική πολιτική και η άμυνα θα αποτελέσουν προτεραιότητα για τη Γερμανία. Μπορούμε να πούμε πως στόχος του είναι να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία που θα διατηρήσει τον ευρωατλαντικό δεσμό αδιατάρακτο από τους κραδασμούς.
Προσκάλεσε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ να επισκεφθεί τη Γερμανία, εξέφρασε την πίστη του στο ευρωατλαντικό σύστημα ασφαλείας και στη στενή σχέση με τις ΗΠΑ και υποστήριξε την ανάγκη στενότερης συνεργασίας της Ε.Ε. με τη Μεγάλη Βρετανία. Με άλλα λόγια, περιέγραψε την ανάγκη συνοχής και συνεργασίας των χωρών που συνθέτουν τη Δύση.
Το πλαίσιο για την άμυνα που θέτουν οι πρώτες δηλώσεις του κυρίου Μερτς περιλαμβάνει τους δύο άξονες: α) Τη συνοχή και την ενιαία στάση στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και β) την ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την ευρωπαϊκή άμυνα.
Για την Ελλάδα, αυτή η εξέλιξη μοιάζει θετική, πρώτον, γιατί οι Χριστιανοδημοκράτες ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια με τη Νέα Δημοκρατία και, δεύτερον, γιατί η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός είναι από τους πρωτοστάτες στην ανάγκη ολοκλήρωσης στον τομέα της ευρωπαϊκής άμυνας (παράδειγμα, η κοινή πρόταση με την Πολωνία), αλλά και τονίζουν την υποχρέωση της Ενωσης και των κρατών-μελών της να στηρίξουν την Ουκρανία.
* Ο κ. Τριαντάφυλλος Καρατράντος είναι δρ Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών, κύριος ερευνητής ΕΛΙΑΜΕΠ.
