Η χθεσινή ύψωση της ελληνικής σημαίας στον «Κίμωνα», στη νέα φρεγάτα τύπου FDI του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) με πλευρικό αριθμό F-601, ισοδυναμεί με την τυπική παραλαβή του πλοίου από την Ελλάδα και την ένταξη στον Στόλο.
Στην Αθήνα ανέμεναν σχεδόν 26 χρόνια για την παραλαβή νέας κύριας μονάδας επιφανείας (η προηγούμενη ήταν η «Σαλαμίς», η τελευταία της κλάσης ΜΕΚΟ), ωστόσο με τον «Κίμωνα» το Π.Ν. κάνει και τεχνολογικό άλμα καθώς αποκτά δυνατότητες αντιαεροπορικής προστασίας περιοχής, ηλεκτρονικού πολέμου και δικτυοκεντρική λειτουργία που θα επιτρέπει στις φρεγάτες να είναι διαλειτουργικές και με άλλα υψηλής τεχνολογίας συστήματα που θα αποκτήσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις.
Οι επόμενες τρεις φρεγάτες τύπου FDI αναμένεται να παραδοθούν εντός της επόμενης τριετίας. Ο «Νέαρχος» και ο «Φορμίων» θα παραδοθούν εντός του 2026, ενώ με βάση τις πιο ψύχραιμες εκτιμήσεις η τέταρτη FDI, o «Θεμιστοκλής», θα μπορέσει να παραδοθεί στο Π.Ν. ενδεχομένως στα τέλη του 2028 ή στις αρχές του 2029.
Ουσιαστικά οι τέσσερις FDI θα έρθουν να αντικαταστήσουν σταδιακά ισάριθμες φρεγάτες τύπου S, οι οποίες έχουν βγάλει «ασπροπρόσωπο» το Π.Ν. από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά, αλλά είναι πια ένα πλοίο ξεπερασμένο ποικιλοτρόπως.
Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και το «λίφτινγκ» στις τέσσερις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ του Π.Ν. (κλάση «Υδρα»), ενώ διεξάγεται ένας πραγματικός αγώνας δρόμου προκειμένου η Αθήνα να μη χάσει τις προθεσμίες που έχουν τεθεί για την αγορά δύο ή τεσσάρων φρεγατών του ιταλικού ναυτικού τύπου FREMM (κλάση Bergamini).
Αυτές οι κινήσεις γίνονται αντιληπτές από την ηγεσία του Π.Ν. ως απολύτως απαραίτητες προκειμένου η Αθήνα να παραμείνει στο παιχνίδι του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με το κεφάλι… πάνω από το νερό. Απαιτούνται πολλές ακόμη κινήσεις, οι οποίες σίγουρα δεν μπορεί να καλυφθούν από την ευρωκορβέτα.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δυνατότητες κάτω από το νερό. Αυτή τη στιγμή επί του πρακτέου το Π.Ν. διαθέτει πέντε υποβρύχια, τα τύπου 214 (κλάση «Παπανικολής») και το αναβαθμισμένο 209 «Ωκεανός».
Τα υπόλοιπα ανήκουν σε έναν άλλον αιώνα. Δεδομένου ότι η Τουρκία ήδη έχει παραλάβει τα πρώτα δύο δικά της 214 και αναμένει ακόμη τέσσερα, τα οποία ναυπηγούνται στην Κωνσταντινούπολη, είναι σαφές ότι το Π.Ν. πρέπει να κινηθεί τάχιστα. Προέχει ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής (ΕΜΖ) των υποβρυχίων κλάσης 214, ωστόσο είναι πιεστική η ανάγκη για την απόκτηση και νέων μονάδων. Με βάση τον Μακροπρόθεσμο Προγραμματισμό Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ), η απόκτηση νέων υποβρυχίων βρίσκεται προς το τέλος της περιόδου (δηλαδή προς το 2035), ωστόσο οι συζητήσεις έχουν αρχίσει ήδη.
Οι δύο προτάσεις που συγκεντρώνουν υψηλότερη πιθανότητα υλοποίησης είναι η πιο σύγχρονη εκδοχή των γερμανικών υποβρυχίων 214 ή κάποια συνεργασία με τη Νότια Κορέα, η οποία ναυπηγεί τη δική της έκδοση του ίδιου τύπου (KSS-III, κλάσης «Ντόσαν Αν Τσάνγκχο»).
Το βλέμμα στην Αγκυρα
Παρά την ενίσχυση που επιφέρουν στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις οι πυραυλικές δυνατότητες που προμηθεύεται η Αθήνα κυρίως από το Ισραήλ, το παιχνίδι στο Αιγαίο παραμένει επικεντρωμένο στον έλεγχο των κινήσεων του αντιπάλου. Γι’ αυτό και στην Αθήνα παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει αποδυθεί σε μεγάλα ναυπηγικά προγράμματα.
Αν και αυτή τη στιγμή ο πυρήνας του στόλου επιφανείας της Τουρκίας αποτελείται από φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ ή Gabya (Oliver Hazard Perry), πλέον οι κορβέτες εγχώριας ναυπήγησης τύπου Ada σηκώνουν το επιχειρησιακό βάρος, έχει ήδη παραδοθεί η πρώτη φρεγάτα κλάσης Istif, ενώ προχωρεί και η ναυπήγηση των αντιτορπιλικών TF-2000. Επιπλέον, η Τουρκία διαθέτει ένα ελικοπτεροφόρο, το Anadolu, και φιλοδοξεί να ναυπηγήσει και δεύτερο, με στόχευση τη μεταφορά μη επανδρωμένων πλατφορμών (UAV) και drones.
Την τουρκική φιλοδοξία για αυτάρκεια συμπληρώνει η ανάπτυξη εγχώριας κατασκευής όπλων και ραντάρ, τα οποία ήδη είναι τοποθετημένα σε μεγάλο κομμάτι του τουρκικού στόλου.
