Η επιλογή στην αρχή ξάφνιασε πολλούς. Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος; Γιατί; Γιατί ο πρωθυπουργός προχώρησε σε μία ακόμα επιλογή, για τη θέση του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας, που δεν φαίνεται συμβατή με το πολιτικό του προφίλ; Ποιο είναι το σκεπτικό της απόφασης και πώς σχετίζεται με την ανάγκη να αντιμετωπισθούν οι πολλές ομαδοποιήσεις εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας;
Το είχε αποφασίσει
Κυβερνητικές πηγές που ήξεραν τι γίνεται στην «κουζίνα» του Μαξίμου έλεγαν εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες πως ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι «πρώτη επιλογή για τον πρωθυπουργό». Το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε από την αρχή στο μυαλό του τον «καραμανλικό» βουλευτή αποτυπώνει τον τρόπο που θέλει πλέον να κινηθεί στην εσωκομματική σκακιέρα.
Η λέξη-κλειδί, όπως λένε όσοι γνωρίζουν και αποκρυπτογραφούν τις κινήσεις του, είναι οι «συμμαχίες». Και η επιλογή Χαρακόπουλου –σε ένα αξίωμα εν πολλοίς συμβολικής σημασίας– αυτή τη στρατηγική υπηρετεί. Ο νέος γραμματέας δεν ανήκει στην πρωθυπουργική αυλή. Επιλέγοντας ένα πρόσωπο από την εσωκομματική αντιπολίτευση, ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να μην επιτρέψει στους δυσαρεστημένους και στους διαφωνούντες εντός της Κ.Ο. να αποκτήσουν συνοχή «μετώπου», που θα μπορούσε να βρεθεί στον δρόμο του πριν από τις εκλογές του 2027.
Η λύση αυτή θεωρείται μονόδρομος, καθώς ακόμη και οι επιτελείς του πρωθυπουργού αναγνωρίζουν πως δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2021, ούτε καν στο 2023: Ενα μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας «δεν έχει να περιμένει κάτι» από τον Μητσοτάκη, γεγονός που ευνοεί την εσωκομματική γκρίνια.
Στρατολογήσεις
Αν διαβάσει κάποιος τις κινήσεις του πρωθυπουργού τον τελευταίο ένα χρόνο υπό αυτό το πρίσμα, τότε οι φαινομενικά «απροσδόκητες» επιλογές αρχίζουν να βγάζουν νόημα, με κορυφαία αυτήν του Νικήτα Κακλαμάνη. Ο πρωθυπουργός μετέτρεψε έναν δυνάμει «καπετάνιο του εσωκομματικού αντάρτικου» σε «κηδεμόνα του κατευνασμού και της εξισορρόπησης» της κοινοβουλευτικής ομάδας. Δεν είναι τυχαίο πως στις διαβουλεύσεις για την επιλογή του νέου γραμματέα της Κ.Ο. ο κ. Κακλαμάνης είχε πρωτεύοντα ρόλο και, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ήταν από τους βασικότερους εισηγητές της περίπτωσης Χαρακόπουλου. Οπως εξηγεί κυβερνητική πηγή, πρόκειται για μια στρατηγική «αλλαγής στρατοπέδου», μετατρέποντας πιθανούς πόλους σε εσωκομματικούς συμμάχους του.
Αδειάζει η κλεψύδρα – Ακόμη και οι επιτελείς του πρωθυπουργού αναγνωρίζουν πως δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2021, ούτε καν στο 2023: Ενα μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας «δεν έχει να περιμένει κάτι» από τον Μητσοτάκη.
Η τακτική αυτή που ξεδιπλώνεται διαρκώς δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, καθώς η κατάσταση στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας έχει παντού νάρκες, ομαδοποιήσεις, υπόγειες γκρίνιες και κάθε είδους φράξιες. Βουλευτές με τους οποίους συνομίλησε η «Κ» και συμμετέχουν σε πολλές παρασκηνιακές ζυμώσεις σημειώνουν πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες που συνομιλούν μεταξύ τους.
Πρώτον, είναι οι δυσαρεστημένοι για πολιτικούς ή προσωπικούς λόγους. Είναι η βασικότερη ομάδα εσωκομματικής αντιπολίτευσης και τα κίνητρά της δεν είναι πάντα ίδια, αλλά βρίσκουν κοινά σημεία αναφοράς. Οι βουλευτές αυτοί εκφράζουν ιδιωτικά αλλά και δημόσια τις αντιρρήσεις τους για τη στρατηγική της κυβέρνησης σε διάφορα θέματα, όπως η τακτική που ακολουθήθηκε με την επιστολική ψήφο. Τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο Στέλιος Πέτσας, ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, ο Νότης Μηταράκης, ο Στράτος Σιμόπουλος, ο Δημήτρης Καιρίδης και μια σειρά ακόμα βουλευτών. Η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει «αντιμητσοτακικά χαρακτηριστικά», καθώς ουδέποτε τα μέλη της «πυροβολούν» τον πρωθυπουργό, αλλά ασκούν διαρκή και δομική κριτική στην κυβέρνηση, ακόμα και στο Μαξίμου.
Δεύτερον, είναι εκείνοι που ντύνουν τη διαφοροποίησή τους με ιδεολογικά και παραταξιακά κριτήρια, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος είναι ο Γιάννης Οικονόμου, ο Γιώργος Βλάχος, βουλευτές από τη Βόρεια Ελλάδα, όπως η Φωτεινή Αραμπατζή, ο Θόδωρος Καράογλου, αλλά και οι «σαμαρικοί» Ανδρέας Κατσανιώτης και Μίλτος Χρυσομάλλης.
Οι «πασοκοφοβικοί»
Αυτή η κατηγορία ενοχλείται και με μεταγραφές τύπου Ανδρέα Λοβέρδου, καθώς θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τον ίδιο αξιακό κώδικα με τη Ν.Δ. Ο πρωθυπουργός πάντως στο συγκεκριμένο θέμα δεν φαίνεται να υποχωρεί έναντι των εσωκομματικών πιέσεων, καθώς θεωρεί το κεντρώο κοινό κομβικό για μια επικράτηση στις εκλογές του 2027 και η «αμφίπλευρη διεύρυνση δεν πρόκειται να σταματήσει», όπως επισημαίνει αρμόδια πηγή, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο και για νέες μεταγραφές μέχρι τις κάλπες.
Τέλος, υπάρχει και μια κατηγορία που δυνητικά είναι η πιο επικίνδυνη. Πρόκειται για βουλευτές που έχουν βγάλει χαρτί και μολύβι και βλέπουν τις πιθανότητες να εκλεγούν πολύ περιορισμένες. Αν, όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές, ο κίνδυνος αυξάνεται, τότε η συγκεκριμένη κατηγορία βουλευτών μπορεί να λειτουργήσει ως ωρολογιακή βόμβα, καθώς θα έχει χάσει το μεγαλύτερο κίνητρο: την επανεκλογή.
Ο Αντώνης Σαμαράς, που φαίνεται πλέον έτοιμος για το μεγάλο βήμα δημιουργίας νέου κόμματος, «παραμονεύει» και συνομιλεί με τέτοια στελέχη που, όπως λένε αρμόδιες πηγές, «θα μπορούσαν να μεταπηδήσουν στο νέο κόμμα», δημιουργώντας εστίες μικρών διασπάσεων σε διάφορους νομούς. Ηδη υπάρχουν τουλάχιστον δύο βουλευτές που λένε πως μπορεί να ακολουθήσουν το «μοντέλο Καλογιάννη», όταν ο βουλευτής Ιωαννίνων ανακοίνωσε το 2023, παρότι εν ενεργεία, πως δεν θα είναι υποψήφιος ξανά.
