Η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας μοιάζει με μια διαρκή άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στη διάθεση να εμπλουτιστεί το αξίωμα με νέα χαρακτηριστικά, να γίνει περισσότερο «γήινο», άμεσο και απτό και στην ανάγκη να διατηρήσει τα στοιχεία αποστασιοποίησης, θεσμικής ουδετερότητας και μιας σχεδόν αφ’ υψηλού θεώρησης προσώπων και πραγμάτων. Μια διαρκής προσπάθεια να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Και εκείνοι που θεωρούσαν ότι ο θεσμός έχει φτάσει να αποπνέει αίσθηση… μαυσωλείου και όσοι πίστευαν ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να αλλάζουν. «Προσπάθησα να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου με τη μεγαλύτερη δυνατή ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό και στη συνείδησή μου, σεβόμενη τις αρμοδιότητες και τον θεσμικό ρόλο που αναγνωρίζει το Σύνταγμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας», δήλωσε η ίδια χθες.
Από τη στιγμή ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς της, στις 15 Ιανουαρίου του 2020, τάραξε τα νερά. Ηταν η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και λίγες εβδομάδες αργότερα εξελέγη με ευρεία πλειοψηφία 261 ψήφων. Αέρα αλλαγής έφερε στο Προεδρικό Μέγαρο. Ανοιξε τους κήπους του για μια σειρά από εκδηλώσεις και για επισκέψεις του κοινού. Αποφάσισε να εκθέσει τη συλλογή με δώρα που δέχονται οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας από ξένους ηγέτες.
Η απερχόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφερε αέρα αλλαγής στον θεσμό.
Η κ. Σακελλαροπούλου είναι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αξιοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φέρνοντας ακόμα μια προσαρμογή του θεσμού στα δεδομένα της εποχής. Και χρησιμοποίησε την επικοινωνιακή δύναμή τους για να προβάλλει συμβολικές κινήσεις και ουσιαστικές παρεμβάσεις που προτεραιοποίησε. Οπως η συνάντηση με τους γονείς της Ελένης Τοπαλούδη ή με τη Σοφία Μπεκατώρου, για να αναδείξει τα ζητήματα των δικαιωμάτων των γυναικών και την ανάγκη καταπολέμησης της έμφυλης βίας. Ή οι συναντήσεις που είχε με ηλικιωμένους που έκαναν σημαντικές δωρεές για την ενίσχυση του συστήματος υγείας. Οπως οι παρεμβάσεις της υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ και για την ενίσχυση της ορατότητάς τους.
Ολοκληρώνοντας σε λίγες εβδομάδες τη θητεία της η κ. Σακελλαροπούλου σίγουρα αφήνει πίσω της ένα διαφορετικό υπόδειγμα Προεδρίας. Μια εμπλουτισμένη με άλλα χαρακτηριστικά εκδοχή του αξιώματος. Χωρίς να έχει υστερήσει στην εκπλήρωση των προσδοκιών ως προς την πολιτική εκπροσώπηση του θεσμού. Βρέθηκε πολλές φορές στα ακριτικά νησιά για να υπογραμμίσει την εθνική σημασία των λιγοστών κατοίκων. Επισκέφθηκε τον φράχτη του Εβρου για να τονίσει τη σημασία της προστασίας των συνόρων από τις διαχρονικές αλλά και από υβριδικές απειλές.
Οτιδήποτε διαφορετικό, βεβαίως, έλκει την προσοχή και προκαλεί αντιδράσεις. Είτε θετικές είτε αρνητικές. Δέχθηκε πληθώρα και από τις δύο η κ. Σακελλαροπούλου, με μία από αυτές να είναι για την παρουσία της σε αθηναϊκό μπαρ, συμμετέχοντας στα άτυπα επινίκια το βράδυ της ψήφισης του νομοσχεδίου για την ισότητα των φύλων. Από όλους όσοι δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να κατανοήσουν ότι δεν πρόκειται να υπηρετήσει με επιτυχία το αξίωμα αν κινηθεί μονοδιάστατα και με υπερβολές. Οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων και της τήρησης του κράτους δικαίου την ήθελαν ακόμα πιο παρεμβατική. Οι οπαδοί της συντηρητικής αδράνειας έδειχναν να αγανακτούν με τις πρωτοβουλίες της.
Η κ. Σακελλαροπούλου δεν ήταν πολιτικός και ίσως εξαιτίας αυτού δεν ήταν εξοικειωμένη με ελιγμούς. Στα υπέρ της, το ότι ολοκληρώνει τη θητεία της χωρίς να έχει γίνει πολιτικός.
