«Η καυτή Κίμπερλι που μας στέλνει “δώρο” ο Τραμπ. Κυρία Πρέσβη, μας κακομαθαίνετε» (Espresso). «Απειρη αλλά killer η νέα πρέσβης των ΗΠΑ» («Δημοκρατία»).
«Δεν ζητάω πολλά, μια παρενόχληση από την #Κίμπερλι_Γκίλφοϊλ». «Σκας έξω από την αμερικανική πρεσβεία να διαδηλώσεις και βλέπεις την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, τι κάνεις;;;». «Τι έσουρνε στους Ελληνες η νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα». «Καλώς ήρθες, Κίμπερλι, η ωραία παρουσία σου είναι μια όαση στην ανδροκρατούμενη διεθνή διπλωματία» (Χ).
Τα παραπάνω είναι μια ενδεικτική σύνοψη των αμέτρητων σχολίων που προκάλεσε στα παλιά και νέα ελληνικά μέσα η είδηση για τον διορισμό της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ ως πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα από τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τέτοιο δημοσιογραφικό και σχολιαστικό ενδιαφέρον δεν έχει προκαλέσει κανένα ανάλογο χρίσμα στο παρελθόν. Από τη μια μεριά, αμέτρητα σχόλια που εστιάζουν στο παρουσιαστικό της Γκίλφοϊλ, σε πληροφορίες για τη σχέση της με τον υιό Τραμπ, στις σεξουαλικές παρεκκλίσεις της και διαπιστώνουν με χιουμοριστικό ή καυστικό τρόπο τα αισθητικά και αξιακά κριτήρια του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Από την άλλη, σχόλια που εστιάζουν στην επαγγελματική, δημοσιογραφική και πολιτική της ανέλιξη, που ανακαλούν παλιές (αρνητικές) δηλώσεις της για τους Ελληνες από την περίοδο της χρεοκοπίας και καταδεικνύουν μια μάλλον κυνική προσωπικότητα.
Η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ έχει διεγείρει το φαντασιακό της ελληνικής κοινής γνώμης. Ανεξάρτητα από την αντιπαράθεση για το εάν τα σχόλια που έχει προκαλέσει μέχρι τώρα εμπεριέχουν στοιχεία σεξισμού, ανεξάρτητα από το εάν οι πληροφορίες που αναδεικνύονται για το παρελθόν της επικεντρώνονται σε ένα σκανδαλιστικό κουτσομπολιό, ανεξάρτητα από το εάν η επιλογή της σηματοδοτεί κάτι νέο ή παλιό για τη σχέση Ελλάδας – ΗΠΑ, γεγονός είναι ότι η ελληνική δημόσια σφαίρα, είτε στην ταμπλόιντ είτε στη σοβαρότερη εκδοχή της, βρήκε μια νέα πρωταγωνίστρια. Και μάλιστα μια πρωταγωνίστρια ιδιαίτερα οικεία παρότι ξένη.
Το πιο κατατοπιστικό σχόλιο για την έλξη ενδιαφέροντος που έχει προκαλέσει η Γκίλφοϊλ ίσως το έδωσε ένας χρήστης του Χ, ο οποίος συνόδευσε μια εντυπωσιακή φωτογραφία της με τη λεζάντα «Σκηνή από ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο… Περαστικά μας!». Η νέα πρέσβειρα έρχεται να «ζωντανέψει» πολιτικά, και όχι μόνο, όλους εκείνους τους ήρωες και αντιήρωες της αμερικανικής κινηματογραφικής και τηλεοπτικής μυθοπλασίας που οι Ελληνες θεατές έχουν με τον έναν ή άλλο τρόπο λατρέψει εδώ και δεκαετίες.
______________________________________________________________________________
Κεντρική φωτό: Στην τηλεόραση, από την εποχή της Αλέξις στη «Δυναστεία», στη μυθική Ζίνα και στην εποχή του «Sex and the City» και του ιδιαίτερου νεοφεμινισμού που εκπροσώπησε, στον queer μακιαβελισμό του «House of Cards», στη φανταστική μητριαρχία του «Game of Thrones» μέχρι την πιο πολιτικά ορθή εποχή του MeToo, έχουν παρελάσει πολλές εκδοχές της Κίμπερλι από τις οθόνες. Το δημοφιλές αμερικανικό θέαμα έχει πραγματευθεί με διάφορους τρόπους γυναίκες πρωταγωνίστριες που κινούνται πολλές φορές στα όρια του ηθικού και του ανήθικου, του θύτη και του θύματος.
Στην τηλεόραση, από την εποχή της Αλέξις της κλασικής αμερικανικής σαπουνόπερας «Δυναστεία», στη μυθική Ζίνα και στην εποχή του «Sex and the City» και του ιδιαίτερου νεοφεμινισμού που εκπροσώπησε, στον queer μακιαβελισμό του «House of Cards», στη φανταστική μητριαρχία του «Game of Thrones» μέχρι την πιο πολιτικά ορθή εποχή του MeToo και του «Τhe Morning Show», έχουν παρελάσει πολλές εκδοχές της Κίμπερλι από τις οθόνες μας. Το ίδιο έχει συμβεί και στον κινηματογράφο, από τις γυναίκες του φιλμ νουάρ στις γυναίκες κατασκόπους στο «James Bond» μέχρι τις ρητές αναφορές του Ταραντίνο στις pulp fiction εκφάνσεις θηλυκού ηρωισμού. Το δημοφιλές αμερικανικό θέαμα έχει πραγματευθεί με πολλούς και διάφορους τρόπους γυναίκες πρωταγωνίστριες που κινούνται πολλές φορές στα όρια του ηθικού και του ανήθικου, του θύτη και του θύματος, που αξιοποιούν τον ερωτισμό τους για πολιτικούς ή άλλους λόγους, που δεν παίζουν απλώς τον ρόλο της μοιραίας (της ανυπέρβλητα ποθητής) γυναίκας, αλλά μετατρέπονται από αντικείμενα σε υποκείμενα γνώσης – σοφίας – εξουσίας, συχνά βίαιης και ευνουχιστικής.
Oλο αυτό το παρελθόν της δημοφιλούς αμερικανικής θηλυκότητας, που ενώ φέρει τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της ομορφιάς και μαγνητίζει το ανδρικό βλέμμα την ίδια ώρα το χειραγωγεί, το εκμεταλλεύεται, το εκπλήσσει, φαίνεται πως φέρνει στην Ελλάδα η έλευση της Γκίλφοϊλ στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Αυτή η αμφίσημη αλλά ερεθιστική μυθοπλαστική θηλυκότητα της δημοφιλούς αμερικανικής κουλτούρας ξαφνικά γίνεται μια πραγματικότητα που θα απασχολήσει όχι μόνο τη σκανδαλοθηρική δημοσιότητα των celebrities, αλλά και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Μέσα από την Κίμπερλι, ένας κόσμος που παλιότερα υπήρξε –σιωπηρά ή μη– θαυμαστός, αλλά που σήμερα μέσα από τη woke κουλτούρα και την κυριαρχία πιο εναλλακτικών στυλ ζωής αποδοκιμάζεται ως μπανάλ, παρωχημένος, αντιδραστικός, έρχεται να μας θυμίσει την παρουσία και τη σημασία του.
Η σχέση αγάπης και μίσους, υποτίμησης και υπερτίμησης, μίμησης και παρώδησης που έχει αναπτύξει εδώ και δεκαετίες η σύγχρονη Ελλάδα με την «αμερικανιά», με τον «ευτελή» δηλαδή κόσμο του αμερικανικού θεάματος, στο πρόσωπο της πρέσβειρας Κίμπερλι βρίσκει μια αναπάντεχη αναβίωση. Η αμερικανική πολιτικοδιασκέδαση γίνεται πια επίσημα και ελληνική υπόθεση.
Ο κ. Βασίλης Βαμβακάς είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.
